"...νέος, 30 ετών, σε μια συζήτηση: Πάτερ, μπήκα στην Εκκλησία επειδή την ένιωσα ως χώρο απροϋπόθετης φιλανθρωπίας..." (by Spiros Gotzamanis)

Ήθελα να ‘ξερα, πατέρα μου: Καλά, αυτοί, δεν αμαρτάνουνε ποτέ;!..

P. Andreas Konanos

ΑΠΟΡΙΑ 30ΧΡΟΝΟΥ
…νέος, 30 ετών, σε μια συζήτηση
πριν λίγες μέρες:

Πάτερ,
μπήκα στην Εκκλησία
επειδή την ένιωσα
ως χώρο
απροϋπόθετης φιλανθρωπίας.
Μα όσο περνούν τα χρόνια,
νιώθω ότι η κάθε μου αμαρτία
συναντά από μερικούς
ένα βλέμμα σκληρό,
συμβουλές απορριπτικές,
λόγια απόλυτα.

Κι όλα αυτά,
από ανθρώπους ¨καθαρούς¨,
που κάποτε
μου το ΄παιζαν, ¨αδέρφια¨ μου
εν Χριστώ.

Ήθελα να ‘ξερα, πατέρα μου:
Καλά, αυτοί, δεν αμαρτάνουνε ποτέ;!..

Αυτός είναι ο καρπός
της πολυετούς παραμονής τους
στην Εκκλησία;..
Η διαρκής ενοχικότητα,
η άσπλαχνη απόρριψη,
η ηδονική σκληροκαρδία,
η επώδυνη χαιρεκακία
και
τιμωρητική διάθεση;

Και κυρίως, πάτερ, παρατηρώ αυτό:
Μια έλλειψη συμφιλίωσης!
Με τον εαυτό τους τον αληθινό.
Και τον αδερφό τους τον πραγματικό.

Κι αντί, ζώντας στην Εκκλησία,
να γίνουν ένθεα υπερκόσμιοι,
έγιναν... αληθινά UFO!!

Αυτά μου ΄πε ο νέος.

Εγώ του 'πα να γίνει θεολόγος,
καθότι όλα αυτά που μου ' πε ήταν πολύ θεολογικά,
ψαγμένα,
έξυπνα κι ώριμα.
Μου είπε ότι υπεκφεύγω κι αλλάζω θέμα.
Του απάντησα ότι μου 'κανε Ρουά Ματ.
Παραδόξως μου απάντησε: Γι' αυτό σε πάω!!

Και μου 'δωσε υπόσχεση να 'ρθει στην επόμενη Λειτουργία μας.
Χάρηκα.