Έτσι αναπάντεχα.
40 και κάτι.
Είχε γλιτώσει από τόσα και τόσα ο Σωτήρης.
Και στάθηκε στα πόδια του.
Και ήταν όλα και πάλι καλά.
Κι όμως τώρα έφυγε έτσι, στα ξαφνικά.
Τον αγάπησαν τόσο οι δικοί του, που δεν μπορούν ακόμα ούτε κατά διάνοια να τον αποχωριστούν, κι ας έφυγε παραμονή Χριστουγέννων.
Ο Σωτήρης όμως πρέπει να ξεκουραστεί.
Και να ηρεμήσουν οι δικοί του.
Και να συνεχιστεί η ζωή.
Και η δική τους και του Σωτήρη...
Γιατί ο Σωτήρης ζει και βλέπει καλύτερα από εμάς.
Και όλο αυτό δεν γίνεται να του αρέσει.
Θα πεις στους δικούς σου να κάνετε μια προσευχούλα;
Κυρίως για εκείνον,
αλλά και για όλους αυτούς που έμειναν πίσω.
Το έχουν ανάγκη.
Σε ευχαριστώ!
Με αγάπη και πόνο.
ένας φίλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου