"Ο Θεός σας μυρίζει εξουσία"

Λόγια του δρόμου

Βλέποντας αυτό που έγραψε το οργισμένο χέρι σου στον τοίχο της Θεολογικής Σχολής στη συμπρωτεύουσα σκέφτηκα: πόσο σε καταλαβαίνω !

Σε καταλαβαίνω πιο πολύ από όσο νομίζεις ... 
Ίσως γιατί κι εγώ δεν τα πάω καλά με τις εξουσίες. 
Γιατί κάθε εξουσία μυρίζει θάνατο.

Δεν διαρκεί για πάντα. 
Ευτυχώς, έχει deadline.

Αυτό όμως, το ότι σε καταλαβαίνω, δεν μειώνει τις ενοχές μου. 
Δεν εξιλεώνει τα λάθη μου.
Γιατί στο πρόσωπο το δικό μου διαπίστωσες αρκετές φορές την οσμή της εξουσίας, την οσμή του θανάτου.

Στο πρόσωπο του γονιού σου, κάθε φορά που, ανήμπορος να σε πείσω με το παράδειγμά μου, σε απείλησα με το φόβο της τιμωρίας του Θεού.

Στο πρόσωπο του δασκάλου σου, κάθε φορά που η δική μου ανεπάρκεια βρήκε καταφυγή στη δύναμη της εξουσίας.

Στο πρόσωπο του καθενός μας, που σου σερβίραμε έναν Χριστό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μικροαστικής μας μιζέριας.

Παιδί μου,

εσύ μας φώναξες ότι θέλεις «τίποτα λιγότερο από τα πάντα». 
Σε είδα στα κρυφά στο μισοσκόταδο, όταν με λαχτάρα το έγραψε η ψυχή σου στον τοίχο της γωνίας απέναντι.

Μου ’ρθε εκείνη την ώρα να έρθω να σε αγκαλιάσω και να σου πω «χίλια μπράβο!». 
Δίστασα όμως, ακόμα και τότε να αποκαλυφθώ, εγώ ο σοβαρός μεσήλικας στην ειλικρινή και ανόθευτη αναζήτησή σου. 

Παιδί μου,

κλείσε τα αυτιά σου στα επικριτικά σχόλια και κάνε τώρα τη μεγάλη υπέρβαση.
Πέταξε την πιο μεγάλη και την πιο εκκωφαντική μολωτοφιά της ζωής σου. 

Πέταξέ την, σε ό,τι σε κρατά μακριά από τον πιο μεγάλο αναρχικό όλων των αιώνων. 

Κι έλα να Τον συναντήσεις στη μυστική γιάφκα της καρδιάς σου.
Για να σου δώσει τα πάντα! 

Τίποτα λιγότερο...

Υπ.