Ο μεγαλύτερος "ποιητής" που ξέρουμε...

Η εαρινή ισημερία σήμανε στο βόρειο ημισφαίριο τον ερχομό της Άνοιξης.
Στη φύση και στις καρδιές μας.
Που αναζητούν το αιώνιο.
Κάποιες φορές μέσα από τα μονοπάτια της ποίησης, της τέχνης.
Όχι πάντα με επιτυχία.

Ας υποδεχθούμε την Άνοιξη (Ισημερία και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, λένε...) με τους στίχους
του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου 
κι ας ευχηθούμε μυστικά να συναντηθούμε κάποτε
όλοι εμείς οι «σὺν αὐτῷ»
όχι «ἐν ἐσόπτρῳ καὶ ἐν αἰνίγματι»,
αλλά «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον» (Α΄ Κορινθ. 13, 12)
με την Αιώνια Άνοιξη.

Χαίρων τε καὶ τρέμων ἅμα
τοῦ πυρὸς μεταλαμβάνω,
χόρτος ὢν καὶ ξένον θαῦμα!
δροσιζόμενος ἀφράστως
ὡσπεροῦν ἡ βάτος πάλαι,
ἡ ἀφλέκτως καιομένη.

Με χαρά μαζί με τρόμο
θείο πυρ μεταλαμβάνω
και, τι θαύμα, εγώ χορτάρι!
Άφραστη δροσιά με λούζει,
σαν της βάτου τότε εκείνης
που φλεγόταν δεν καιγόταν.
(Ακολουθία Θείας Μεταλήψεως με μετάφραση, 
επιμ. Μ. Δομουχτσή) 

Υπ.

ΥΓ. 1) Για μας ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος είναι ο μεγαλύτερος "ποιητής"... Διάβασε μόνο την "συμβολή του" στην ευχή της Θείας Μεταλήψεως, απ΄όπου και το παραπάνω απόσπασμα και θα καταλάβεις...
 2) Κι αν έχεις μια σταλιά χρόνο, άκουσε την ερμηνεία και σχολιασμό όλης της υπέροχης ευχής από τον π. Θεόδωρο Μπατάκα