* Μετά χορών και τυμπάνων

«Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριὰμ μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων...»

Αυτό το «μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων», πού μνημονεύει την πανηγυρική ωδή της προφήτιδας Μαριάμ κατά την διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, αυτοί οι χοροί και τα τύμπανα πέριξ μιας νεκρικής κλίνης και μάλιστα της νεκρικής κλίνης της Μητέρας του Θεού, δεν είναι ένα αλλόκοτο και πρωτοφανές σκάνδαλο!

Οι τέσσερις αυτές λέξεις πού απεικονίζουν την έξαρση και την χαρά του ποιητή αγίου Κοσμά, είναι πασχαλινές, ευφρόσυνες, πανηγυρικές, έξαλλες!

Συνοδεύουν αρμονικά την θριαμβευτική έξοδο της Παναγίας Μητέρας προς την όντως Ζωή!

Μας θυμίζουν για ακόμα μια φορά πώς βιώνουμε το γλυκύ πάσχα του καλοκαιριού!

Πως είμαστε άνθρωποι αναστάσιμοι, οφείλουμε να ζούμε την αναστάσιμη πίστη.

Είμαστε εδώ για να διακηρύξουμε ότι η ανθρώπινη θλίψη έχει πέρας και όρια και πως δεν θα μας κρατήσει για πάντα δέσμιους με γόους* και μοιρολόγια στην εξουσία της οδύνης.

*γόους: θρήνους, οδυρμούς

π. Παντελεήμων Κρούσκος