"Τετάρτη, τρεις το μεσημέρι βγαίνω από το νοσοκομείο, είμαι ερείπιο από την θεραπεία..."

Είναι χειμώνας του 2008.
Τετάρτη, τρεις το μεσημέρι βγαίνω από το νοσοκομείο, 
είμαι ερείπιο από την θεραπεία.
Εκείνη την στιγμή μου λέει ο σύζυγός μου: 
"Όπως είμαστε πάμε στο Πέραμα!" 
του είπα ότι δεν έχω κουράγιο.
Εκείνος επέμενε και έτσι ξεκινήσαμε.
Στη διαδρομή χωρίς λόγο και αιτία αρχίζει μια διένεξη μεταξύ μας.
Η ένταση έφτασε στο απροχώρητο.
Με μάτια βουρκωμενα και νεύρα σπασμένα, εξαντλημένη και από την θεραπεία μπήκαμε στο ναό.
Στην Ωραία Πύλη ο πατέρας Ιωάννης διάβαζε έναν χριστιανό.
Την στιγμή που παίρνουμε κεράκι να ανάψουμε, φωνάζει ο πατέρας Ιωάννης:
"Ελισάβετ, έλα τώρα εδώ 
και πες μου τι σου έλεγε ο Κώστας στο αυτοκίνητο!"
Κόκκαλο ο Κώστας, στήλη άλατος εγώ.
Τα έχασα.
Ο πατέρας Ιωάννης ήξερε ακριβώς τι είχε συμβεί...

ΥΓ:
Πατέρα Ιωάννη, πρέσβευε (από Εκεί που βρίσκεσαι...) για όλους εμάς τους αμαρτωλούς...
Πάντα θα σε αγαπώ και θα σε ευχαριστώ!

Έλι Ν.

(η φωτογραφία του π. Ιωάννη Κατή από ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)