"Κρύψου, κόρη μου! Μην αφήνεις το θεριό να γλεντάει..."

Μετά την αποθεωτική παράσταση προχθές το βράδυ, ανάμεσα στον κόσμο 
που με περίμενε για αυτόγραφα και selfies, μπαίνει στο καμαρίνι κι ένας μεγαλούτσικος κύριος (να πω την αλήθεια, από χωριό μου έκανε) και αψηφώντας την σειρά, έρχεται καταπάνω μου και φωναχτά, μου λέει:

"Ένα πράμα σου λέω μόνο και φεύγω.
Κρύψου, κόρη μου!
Στην αφάνεια του κόσμου μοναχά
φωλιάζει το πνεύμα του Θεού.
Μην αφήνεις το θεριό να γλεντάει..."

Και κάτι τέτοια ακαταλαβίστικα...
Ρεζίλι μ΄έκανε!
Τσατάλια τα νεύρα μου...
Μπροστά σε όλο τον κόσμο, καταλαβαίνεις;
Καλά που δεν ήταν κοντά εκείνη την ώρα οι κάμερες.
Άσε μας, ρε μπάρμπα!
Μα, τρελάθηκαν όλοι πια;
Θα τους μαζέψει κανείς;

  * Η απρόσμενη εμπειρία μιας πολύ γνωστής πρωταγωνίστριας.  
(Ανώνυμα μας ήρθε, ανώνυμα σάς το κοινοποιούμε.
"Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε", που λέει κι ο σοφός λαός...
Να΄ταν όμως ο δικός μας ο μπάρμπας; Λέτε; Να τον ρωτήσουμε;)

* η εικόνα από το χρονολόγιο του αγιογράφου, Αντωνιου Μπιλικμπαση.