* Κρυβόμενος πίσω ἀπὸ λόγους κι ἀφορμές.

Τὴ γιορτὴ ἀρνήθηκαν οἱ φίλοι
αἰτίες εὔλογες προβάλλοντας:
ὁ πρῶτος ἀγρὸ ἀγορασμένο,
ὁ ἔτερος τῶν ζωντανῶν του τὴ φροντίδα,
κι ὁ ἔσχατος μιᾶς γυναίκας τὴν ἀγκάλη.

Μὰ ὁ Μαρδάριος ὁ ἀπλοῦς,
ποὺ στὰ κεραμίδια τοῦ σπιτιοῦ του
σκαρφαλωμένος ἦταν,
-θέλοντας σὲ τάξη νὰ τὰ βάλει
μὴπως κι ἀντέξουν στὶς βροχές-
μόλις εἶδε τοὺς μάρτυρες
Εὐστράτιο, Αὐξέντιο, Εὐγένιο κι Ὀρέστη,
δέσμιοι νὰ πορεύονται
στὴ στράτα τοῦ χωριοῦ του,
ντράπηκε ποὺ ἐκεῖνος
εἶχε σπίτι καὶ κεραμίδια,
γυναίκα καὶ παιδιά,
καὶ μιὰ ζωὴ «φυσιολογική».

Κι ἀπὸ τὴ στέγη του κατέβηκε,
καὶ τὴ γυναίκα του ἀσπάσθηκε,
καὶ στὰ παιδιά του χάδι πρόσφερε.

Ἔπειτα στὸ δρόμο ξεχύθηκε
μὲ τοὺς μάρτυρες νὰ ἐνωθεῖ·
βασάνους νὰ ὑποστεῖ·
Χριστὸ ν’ ὁμολογήσει.

Ἀπ’ τὴ γιορτὴ τοῦ Κυρίου του
δὲ θέλησε κι αὐτὸς νὰ λείψει,
κρυβόμενος
πίσω ἀπὸ λόγους κι ἀφορμές.

π. Μιλτιάδης Ζέρβας

Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία