- Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ;

Είναι μεγάλο το ΕΓΩ ! 

Αυτή η αντωνυμία που δεν αντικαθιστά μόνο ένα όνομα , αλλά τις περισσότερες φορές αυτόν τον ίδιο τον αληθινό Θεό ! Τονισμένο , γραμμένο με κεφαλαία πάντα γράμματα , προπορεύεται συνήθως , δέχεται τις φροντίδες μας και τις περιποιήσεις μας , τον θαυμασμό και τα χαϊδέματά μας ! 

Μια τόση δα λεξούλα ικανή να χωρέσει , ή μάλλον να καταπιεί ολόκληρο τον κόσμο , τον κόσμο μας , την ζωή , την ζωή μας ! Και μείς στο κατόπι του , θεράποντες του ΕΓΩ μας, κάποιες φορές θηριογνώμονες και ξιπασμένοι , με νου άνου φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε στον απέναντί μας την ιλαροτραγική ερώτηση : 

-Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ;

 Κάποτε , πάνε αρκετά χρόνια , ένας τέτοιος τύπος με υπερυψωμένο το ΕΓΩ του, που μας μοιάζει πολύ αν το καλοσκεφτούμε, είχε μια διένεξη ( σ.σ. περιστατικό που αναφέρεται σε κήρυγμα του μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου ) με έναν εισπράκτορα σε ένα τρόλλεϋ της Αθήνας. 

Ο εισπρακτοράκος , ένας χαμηλός άνθρωπος με ευγενικό πρόσωπο «τόλμησε» να ελέγξει για κάποιον λόγο τον πολύ ψηλό κύριο που μας μοιάζει …

Του ζήτησε να δει το εισιτήριό του ! Και εκείνος ωρυόμενος άρχισε ασταμάτητα να τον ρωτά ενώπιον όλων των έκπληκτων συνεπιβατών του : 

-Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ; -Σε ρωτάω να μου πείς , ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ;Και ο ειπρακτοράκος μας , αφού σιώπησε για αρκετή ώρα στις επίμονες επαναλήψεις της ερώτησης , με κατεβασμένο το βλέμμα έδωσε απάντηση : -Που να ξέρω Κύριε ; Τι είμαι εγώ για να γνωρίζω …Νεκροταφείο ; 

Θεόσδοτη εκείνη η χαμηλόφωνη απόκριση! Μόνο εκεί , θα αποκαλυφθεί το ποιοί πραγματικά είμαστε !

 

Στοχαζόμενοι τούτο το περιστατικό για να αναρωτηθούμε τώρα κάτι σχετικό : Από τις πρώτες μας θύμησες , τα μικράτα μας , τα ξεβλάσταρά μας , όλοι μας συγκρατούμε στην μνήμη μας , ( ευχόμαστε όχι μνησίκακα) κάποιες φορές που μαλώσαμε με συμμαθητές μας με συμφοιτητές , συνεργάτες , συγγενείς, συνοδοιπόρους . 

Όταν άλλοτε προσωρινά και άλλοτε διαπαντός εκείνο το συν το διώξαμε μακριά ! Και δεχθήκαμε τότε εκείνες τις στιγμές , ονειδισμούς , κακολογίες και ενίοτε ύβρεις ! 

Θυμόμαστε άραγε πότε νιώσαμε βάναυσα προσβεβλημένοι ; Ακόμα και όταν ανομολογήτως μας εξύβρισαν δεν αισθανθήκαμε τόσο θιγμένοι όσο όταν μας αποκάλεσαν παλιάνθρωπους ! 

Για να φέρουμε μπροστά μας εκείνη τη στιγμή : 

-Παλιάνθρωπε! 

-Εμένα είπες παλιάνθρωπο ; 

-Ναι εσένα!  

-Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ; 

Αδελφοί μου ξέρω ποιος είμαι εγώ ! Ένας παλιάνθρωπος, ένας δηλαδή παλαιός άνθρωπος! Όχι νέος , όχι καινός, μετακτισμένος , όχι με νου μετεστραμμένο , όχι αναγεννημένος στο δεύτερο βάπτισμα του ιερού μυστηρίου της εξομολόγησης , αλλά παλαιός , αμετακίνητος , βραδύς τη καρδία , με έναν Θεό στα μέτρα και στα ύψη μου . 

Ξέρω ποιος είμαι εγώ που αρνούμαι πεισματικά να αφουγκραστώ την αιώνια φωνή του Ναζαρηνού Σωτήρα στην Αποκάλυψή Του : Ιδού καινά ποιώ τα πάντα!

Που δεν πολιτεύομαι εν καινότητι κατά το Παύλειο κέλευσμα , μα προτιμώ το σκοτάδι και την παλιά ζωή ! 

Γιατί στ΄ αλήθεια θίγομαι λοιπόν , όταν μου φανερώνουν τον αληθινό μου εαυτό ; Πόσο θα θελα να άλλαζε τούτος ο χαρακτηρισμός , που τόσο τον αξίζω και να ρθει στην θέση του μια άλλη προσφώνηση ουράνια να μου γεμίσει τα μάτια και την ψυχή με δάκρυα για το άμετρό Του έλεος ! 

Να άλλαζε λέει το παλιάνθρωπε , με το άνθρωπε του Θεού !

 Να γινόταν αδελφοί μου το βίωμά μας να μεταστρέψει αυτό το παλιό , να το νεοποιήσει , να το κάνει Θεάρεστο και αξιομίμητο ! Υπήρξε κάποτε ένας τέτοιος άνθρωπος, που ο ίδιος ο Κύριος τον προσεφώνησε έτσι ! 

Ο Άνθρωπος του Θεού ! 

Ήταν Κυριακή 12 Μαρτίου του 407, όταν ο Ουρανός προσφώνησε έτσι τον Άγιο Αλέξιο!  

Πέντε μέρες αργότερα , εκείνος ανέβηκε στον Κύριό του που ανυπερβλήτως αγάπησε !

 Τις περισσότερες φορές ο Άγιος εικονίζεται κρατώντας ένα ανοιγμένο ειλητάριο που γράφει : Πόθος Χριστού απέσβεσεν πόθον γονέων ! 

Στα 54 χρόνια της επιγείου βιωτής του , ο άνθρωπος του Θεού , άφηνε πάντα τον Χριστό και όχι το εγώ του να τον αιχμαλωτεύει ! Και αυτός προσέθετε συνεχώς φωτιά στην φωτιά , προθυμία στην προθυμία , θέρμη στην θέρμη , πόθο στον πόθο , νέο στο νέο ! 

Δεν εστράφη ποτέ εις τα οπίσω , δεν γύρισε ποτέ του στα παλιά !

Νώντας Σκοπετέας. Προσφώνηση εξ Ουρανού.

Απόσπασμα από το βιβλίο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" 

Έκδοση -Αποκλειστική διάθεση : Ιεραποστολική Ορθόδοξη Χριστιανική Συναλληλία Πρόμαχος Ορθοδοξίας .

Τηλ. επικοινωνίας : 6980 152079