Η πραγματική Ευτυχία...

 

Σε μία τηλεοπτική συνέντευξη με έναν αρκετά πλούσιο επιχειρηματία, ο παρουσιαστής ρώτησε:

Ποιο είναι αυτό που σε έκανε να νιώθεις την πραγματική ευτυχία;

Απάντησε:

Πέρασα τέσσερις φάσεις να νιώθω την πραγματική ευτυχία.

Η πρώτη αγοράζοντας πράγματα που μου χρειάζονταν.

Η δεύτερη αγοράζοντας ακριβά και μοναδικά πράγματα.

Η τρίτη ιδρύοντας εταιρίες, αγοράζοντας ξενοδοχεία κ εμπορικούς πύργους.

Με ειλικρίνεια δεν βρήκα την πραγματική Ευτυχία...

Μέχρι που ήρθε ..

Η Τέταρτη...

Όταν μου ζήτησε ένας φίλος να κάνω μία δωρεά ηλεκτρικών καρεκλών σε Σύλλογο Παιδιών με κινητικά προβλήματα.

Του έδωσα μια επιταγή να αγοράσει για όλα τα παιδιά του Συλλόγου.

Ο φίλος μου επέμεινε να πάω μαζί του να προσφέρω τη δωρεά, μετά από δισταγμό τελικά πήγα.

Όταν είδα την χαρά τους και τα γέλια τους πηγαίνοντας πέρα δώθε σε όλες τις κατευθύνσεις, ένιωθα ότι ευρίσκονται στο Παράδεισο.

Φεύγοντας ένα παιδί με αγκάλιασε από τα πόδια μου και δεν με άφηνε, κοιτάζοντάς με στο πρόσωπο και στα μάτια με επιμονή. 

Έσκυψα και τον ρώτησα: 

Μήπως χρειάζεσαι κάτι άλλο παιδί μου;

Η απάντηση του ήταν αυτό που δεν περίμενα ποτέ να ακούσω στη ζωή μου:

ΘΈΛΩ ΝΑ ΘΥΜΆΜΑΙ ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΊΣΩ, ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΉΣΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΌ, ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΩ ΑΚΌΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΆ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΤΟΥ ΘΕΟΎ.

πηγή

[Μας έστειλε η Δέσποινα Γ/Σ.]