Ζητείται ηρωισμός...

Στην εδώ και αιώνες δοκιμαζόμενη Ελλάδα μας, έχουμε το παράδειγμα της αυτοθυσίας των προγόνων μπροστά μας. Η αξία της Ελευθερίας στους Έλληνες είναι πολύ ψηλά, ίσως λόγω ράτσας, ίσως λόγω κλίματος, ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας. Εδώ εμείς έχουμε Ζάλογγο, έχουμε Αρκάδι, έχουμε Μεσσολόγγι. Με τέτοια παραδείγματα μεγαλώσαμε και αυτούς τιμάμε. Ο Ρήγας άλλωστε δεν δίστασε να μας πει «καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» Οι Ολλανδοί έκαναν ηρωίδα μια κοπέλα που κρυβόταν για χρόνια, αλλά εμείς για τους ήρωες της ΕΟΚΑ, ή για τα παιδάκια που έκλεβαν από τα καμιόνια των Γερμανών, στην κατοχή φαγητό γιά το σπίτι τους και φυλούσαν τσίλιες για τα μπλόκα, δεν έχουμε ούτε ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη μας. Ακόμα πιό πρόσφατα έχουμε τους αεροπόρους του Αιγαίου, που όλοι λησμονούμε, αλλά κι έναν Σολωμό Σολωμού, που δεν άντεχε να βλέπει την τουρκική σημαία υψωμένη, και την είσοδο για το χωριό του κλειστή, που γαζώθηκε από τις σφαίρες των Τούρκων. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ακόμα και σήμερα, δεν κατεβαίνει εύκολα το σάλιο τους, και πνίγονται από τις μάσκες της υποκρισίας, της αδικίας, ακόμα και του ωχαδερφισμού. Το «και τι έγινε;» έγινε ιδεολογία στον Έλληνα που δεν τολμάει να υψώσει το ανάστημα του σε κάθε εξουσία, και τελικά θα πεθάνει ευτελισμένος και χλευασμένος από την ιστορία, αφού συνθηκολόγησε, έστω και υποσυνείδητα.

Δεν παίρνουμε λοιπόν θάρρος και ελπίδα από τις θυσίες των αγωνιστών; Από τις θυσίες των μαρτύρων, που δεν είπαν «ό,τι πεις αγά μου» στον Οθωμανό; Όλοι αυτοί μας δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όπως αυτοί έτσι κι εμείς όταν έρθει η σειρά μας, να πούμε το νέο Όχι στον εκφυλισμό της πίστης μας και της αγάπης για την Πατρίδα.

Η νεολαία είναι η ελπίδα μας, αρκεί να την κρατάμε ξύπνια και όρθια.

Ό,τι χάσαμε εμείς με την απάθεια και την μαλθακότητα μας για πίστη και ιδανικά, ας μην επιτρέψουμε να εξαφανιστούν στην επόμενη γενιά

Καθήκον μας λοιπόν να μιλάμε.

Υπάρχει ελπίς.

Ο Σωτήρ του κόσμου.-

~ έγραψε ο Μπάμπης Αμερινός.