* Ένα όνειρο ζωής που επιτέλους εκπληρώθηκε: Το απόγευμα βαπτίστηκε στη θάλασσα. Το άλλο πρωί έλαβε για πρώτη φορά Σώμα και Αίμα Χριστού κλαίγοντας. Και το απόγευμα παντρεύτηκε...

 

Ήταν και τότε Ιούνιος πριν ένα χρόνο.

Μαζί με το ένα μου παλικάρι, τον Ταρσίζιο, έπρεπε να κατέβουμε στην Αθήνα για τους δικούς του επαγγελματικούς λόγους.

Κλείσαμε μέσα από το διαδίκτυο ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο και τώρα η έκπληξη μου αρχίζει από το επόμενο πρωινό όταν στην σάλα του ξενοδοχείου μια κυρία με πλησιάζει λέγοντας ότι είναι μεγάλη ανάγκη να μου μιλήσει.

Τα πρώτα της λόγια είναι:

"Πάτερ μου, σε παρακαλώ από τα πιο βαθιά μέρη της καρδιάς μου, κάνε μου ένα δώρο ζωής.

Είμαι η σύζυγος του ξενοδόχου.

Κατάγομαι από Κιργιστάν, έφυγα 20 χρόνων, γνωριστήκαμε με τον σύζυγό μου, κάναμε πολιτικό γάμο, έχω δύο χαριτωμένα παιδιά, αλλά μέσα μου αισθάνομαι ένα τεράστιο κενό, είμαι αβάφτιστη και δεν έχω κοινωνήσει μέχρι τώρα.

Στο χωριό μου έκαψαν την εκκλησία, έσφαξαν τον ιερέα και η μητέρα μου φεύγοντας για την Ελλάδα μου είπε:

"Παιδί μου, ευχή σου δίνω να βρεις ιερέα να βαπτιστείς και να κοινωνήσεις".

Δέκα χρόνια προσπαθώ, αλλά η γραφειοκρατία που δέρνει δυστυχώς και την Εκκλησία, δεν μπόρεσα να γευτώ την μεγάλη χαρά που προσφέρει η Εκκλησία μας...

Στα μάτια αρχίζουν να τρέχουν δάκρυα.

Έσφιξε το χέρι μου λέγοντας μου:

"Σε παρακαλώ, είσαι η τελευταία μου ελπίδα! Βάπτισε με για να μπορέσω και γω να γευτώ το σώμα και το αίμα του Χριστού..."

Έμεινα λίγα λεπτά της ώρας συγκλονισμένος και σιωπηλός. Σκέφτηκα:

"Έχεις το δικαίωμα, πάτερ Κομνηνέ, να καταφέρεις άλλη μια μαχαιριά στο σώμα της Εκκλησίας;"

Τα δάκρυα της είχαν ανοίξει την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών και η μεγάλη της επιθυμία είχε κάνει τον Χριστό να ετοιμάζει το αμπέλι για να φυτέψει ένα νέο μέλος στην εκκλησία του.

Της είπα με πολύ συγκίνηση ότι σήμερα το απόγευμα θα γίνει η Βάπτιση.

Που έχει εδώ κοντά θάλασσα την ρώτησα και μου είπε στον Ωρωπό.

"Κοπέλα μου καλή, θέλω να φορέσεις ένα μαγιό και ένα λευκό φόρεμα".

Το απόγευμα στις 6 ώρα όλη η οικογένεια και γω φτάσαμε στον Ωρωπό σε παραθαλάσσιο λιμανάκι και εκεί έζησα τέτοιες στιγμές που δεν θα τις ξαναζήσω στην ζωή μου.

Ένα Μυστήριο μέσα από τα αμαρτωλά μου χέρια άφησε μέσα μου ανεξίτηλη την σφραγίδα του.

Το πρωί της Κυριακής στο "Μετά φόβου Θεού", η νεοφώτιστη Ειρήνη γονατιστή πήρε το Άγιο μανδύλι στα χείλη της, έλαβε Σώμα και Αίμα Χριστού κλαίγοντας και όταν σηκώθηκε η δυνατή φωνή της ακούστηκε από άκρο σε άκρο του ναού.

"Θεέ μου, Σε ευχαριστώ γιατί σήμερα μου χάρισες τον πλανήτη ολόκληρο..."

Το απόγευμα η ευλογία συνεχίστηκε στο σαλόνι του σπιτιού της με την τέλεση του μεγάλου Μυστηρίου του Γάμου.

Έτσι ολοκληρώθηκε η επιθυμία μίας χαριτωμένης ψυχής που κοντά της και γω γεύτηκα μέσα στην αναξιότητά μου να με πλημμυρίζει η Χάρις του Θεού.

Αυτές τις μέρες είμαι πάλι στην Αθήνα και η φροντίδα και η περιποίηση, τόσο σε μένα όσο και στον γιό μου Ταρζίζιο και κουμπάρο τους, δεν περιγράφεται.

Κορούλα μου Ειρήνη, σ΄ευχαριστώ για όσα μου χάρισες!

Πιστεύω πως στην αιωνιότητα θα είσαι μάρτυρας υπεράσπισης μου ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού.

ΥΓ:

Ο σύζυγος της, Δημήτρης, με ρώτησε για τα χαρτιά που δεν είχαμε, και του είπα πώς ο Χριστός δεν ζητούσε πιστοποιητικά. Τα πιστοποιητικά της Ειρήνης είναι η βαθιά της πίστη και τα δάκρυα της.

Εξάλλου, μαζί με τον Άγιο Γέροντα παπά Φώτη έχουμε κάνει πολλά μυστήρια με πιστοποιητικά δακρύων.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά ήθελα να μοιραστώ την χαρά μου και την συγκίνηση μου μαζί σας...

π. Κομνηνος Βρανης