~ Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης - 3 Νοεμβρίου |«ή όλα ή τίποτα»...

|100 χρόνια από την έλευση του Ιερού Σκηνώματος...|

Ο Ιερέας, που τον βασάνισαν και του πήραν το κεφάλι οι Τούρκοι...

|Του π. Ηλία Μάκου Λειτουργός του Υψίστου αφοσιωμένος και γνήσιος ήταν ο π. Γεώργιος από τη Νεάπολη της Μικράς Ασίας, όπου και υπηρετούσε εφημέριος στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είχε τέτοια αγάπη για το Χριστό, που με τη δύναμή της νικούσε κάθε άλλη γήινη, και μπροστά στην οποία σβήνονταν ο φόβος. Έτσι το λείψανό του, το οποίο είχε διασωθεί ακέραιο και άφθαρτο και που το 1924, λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής, μεταφέρθηκε στο ναό αγίου Ευσταθίου Περισσού Αττικής, όπου και φυλάσσεται, είναι πηγή χάριτος. Το 1797, οπότε και μαρτύρησε, ανταποκρίθηκε με χαρά σε κάλεσμα των πιστών του χωριού Μαλακωτή να λειτουργήσει στο ναό τους, γιατί το δικό τους ιερέα τον καταδίωκαν οι Τούρκοι και έμεναν αλειτούργητοι. Ενώ πορευόταν για το διακόνημά του, συνάντησε στο δρόμο Τούρκους βοσκούς, οι οποίοι εξαγριωμένοι τον λήστεψαν, τον βασάνισαν και τον αποκεφάλισαν. Ήξερε και διακύρηττε ότι μια μέρα θα φύγουμε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από αυτή τη ζωή, θα σφαλιστούν τα μάτια μας, αλλά θα ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας, με τα οποία, μόνο αν τα έχει καθαρίσει η πίστη στο Χριστό, θα μπορέσουμε να δούμε τη δόξα Του. Με την οσιακή ζωή του ο απλός αυτός παππούλης, μας λέει ότι δεν μπορούμε να αστειευόμαστε στα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα της ζωής μας.

Και δεν υπάρχει άλλο πιο ζωτικότερο θέμα για την ύπαρξή μας, για να ασχοληθούμε, από την πραγματικότητα της αιωνιότητας, προς την οποία ήταν μόνιμα στραμμένος ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης.

Με την καρδιά του γεμάτη φλόγα και την απόφαση αμετάκλητη να φτάσει στον προορισμό του, δεν οπισθοχώρησε ούτε για μια στιγμή και σκοπός του ήταν να παλεύει να ανυψώσει κολασμένες ψυχές από την άβυσσο του κακού. Η χριστιανική ζωή μοιάζει μ’ ένα δρόμο δύσκολο, που ο οδοιπόρος του θα συναντήσει πάρα πολλά εμπόδια.

Κάποτε, όμως, σταματά, ταλαντεύεται και σκέπτεται την επιστροφή. Πρέπει να είναι πάρα πολύ πιστός στις στιγμές αυτές, για να έχει όλη του την καρδιά δοσμένη στο Θεό. Πόσοι από μας, σαν τους αναποφάσιστους οδοιπόρους, δειλιάζουμε στους πάγους και στα χιόνια της ζωής.

Ακόμα, πόσες φορές μας παρασύρουν τα θέλγητρα του κόσμου αυτού και βουλιάζουμε στο τέλμα και στον αφανισμό! Το σύνθημα του αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη ήταν «ή όλα ή τίποτα».

Πραγματικά, τα είχε παραδώσει όλα στο Θεό και δεν κράτησε τίποτε για τον εαυτό του...

|από τη Βασιλική Εμβαλωμένου