Ξημερώνουν και για μας δύσκολα γεγονότα.
Ξημερώνει όμως και η 80η επέτειος από το μεγάλο θαύμα Της!
Μήπως να κάναμε κι εμείς το ίδιο;
Αύριο τέτοια ώρα το βράδυ...
Δες και πες.
[Μια πρόταση-έκπληξη από την εκ των "συν αυτώ" αδερφή μας,
Όποιες/όποιοι είναι μέσα, μας το λένε...]
«ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΑ ΦΥΣΩΝΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ ΕΤΑΠΕΙΝΩΣΑΣ
ΕΧΘΡΟΝ ΔΕΣΠΟΙΝΑ,ΚΑΙ ΝΥΝ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΒΕΛΙΑΡ ΤΑΣ
ΕΦΟΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΥΝΤΡΙΨΟΝ ΑΧΡΑΝΤΕ, ΔΙ’ ΩΝ ΠΕΙΡΑΤΑΙ
ΑΕΙ ,ΗΜΙΝ ΚΑΤΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙΝ».
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2023 η Αθήνα ετοιμάζεται να ορθώσει το ανάστημά της
μπροστά στην έφοδο ενός εχθρού που προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος.
Πριν 80 χρόνια,
μία 10η Σεπτεμβρίου και πάλι του έτους 1943,
ένας άλλος εχθρός, που αυτός,
δεν γινόταν να περάσει απαρατήρητος,
αφού έκανε την τρομακτική του επέλαση
με τρία τανκς προς την πόλη του Ορχομενού,
ακινητοποιήθηκε και εκμηδενίστηκε μπρος στην
απαγορευτική κίνηση της Χειρός της Υπεραγίας Θεοτόκου,
μετά από την κραυγή αγωνίας Της
που έσκισε τον αέρα πάνω απ’τα βαμβακοχώραφα!
Συνδυάσαμε τις δύο ημερομηνίες
κι ο νους μας πέταξε με Ελπίδα και
Πίστη σ’εκείνο το Θαύμα
που δεν μπόρεσε κανείς ποτέ να αμφισβητήσει!
Έτσι θέλησε η Παναγία:
Να καταστεί πασιφανές και αδιαφιλονίκητο,
υπεράνω δισταγμών και χλιαρής εμπιστοσύνης
και μπροστά του όλα τα τερτίπια της λογικής
και επιστημοσύνης να λυγίζουν ανίσχυρα.
Το θαύμα - 1943:
Οι Γερμανοί φθάνουν στον Ορχομενό τις βραδινές ώρες της 9ης Σεπτεμβρίου,
έχοντας ως αποστολή να τιμωρήσουν σκληρά τους
κατοίκους του,
ως αντίποινα εναντίον τους, λόγω του «θράσους» ορισμένων εξ αυτών
να ζητήσουν απ’ τους Ιταλούς να τους παραδώσουν τα όπλα τους,
ύστερα από τη συνθηκολόγηση των τελευταίων
και την αποχώρησή τους από τον Άξονα.
Ο Γερμανικός στρατός προελαύνει γεμάτος οργή
και έτοιμος να παραδώσει την πόλη
και τους κατοίκους της στην κόλαση της φωτιάς και
του αφανισμού!
Τρία σιδερόφρακτα τανκς αποτελούν μέρος του
σχηματισμού τους.
Τα τρία γερμανικά τανκς και ο στρατός
προσπερνάνε την χιλιόχρονη Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
και απομακρύνονται γύρω στα 550 μέτρα.
Και τότε, εντελώς ξαφνικά,
το πρώτο τανκ ακινητοποιείται,
«μαρμαρώνει» στη μέση του δρόμου,
χωρίς να μπορεί να προχωρήσει
ούτε μπροστά, ούτε πίσω!
Το δεύτερο δοκιμάζει να περάσει δίπλα απ’ το πρώτο,
αλλά πέφτει σε ένα μικρό χαντάκι,
μια «σούδα», όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής
και ακινητοποιείται κι αυτό.
Το τρίτο τανκ στρίβει λίγο και δοκιμάζει
να περάσει μέσα από ένα χωράφι,
αλλά και αυτό ύστερα από λίγο πετρώνει στη θέση του.
Τρία τανκς, περίπου σε μια ευθεία γραμμή,
ακίνητα εντελώς,
παράλυτα,
λες και μια αόρατη δύναμη τα τραβούσε προς τα έγκατα της γης
και τα εμπόδιζε να προχωρήσουν!
Μάταια αγωνίζονται όλη τη νύχτα
οι Γερμανοί να τα μετακινήσουν…
Ξημερώνει η 10η Σεπτεμβρίου και ο επικεφαλής αξιωματικός Όφφμαν,
συνοδευόμενος από κάποιους στρατιώτες του,
αναζητά βοήθεια μέσα στην πόλη.
Στην περιοχή του Ορχομενού ζούσε τότε ένας Σέρβος,
ο οποίος γνώριζε τη γερμανική γλώσσα.
Αυτόν τον άνθρωπο, λοιπόν, αναζητά ο Όφφμαν.
Αφού τον βρίσκει,
τον ρωτά αν υπάρχει κάποιο τρακτέρ στην περιοχή
για να τραβήξει τα τανκς.
Πράγματι, το ένα και μοναδικό τρακτέρ που υπήρχε,
οδηγώντας το ένας κάτοικος,
σύρει με μεγάλη ευκολία
«σαν να ήταν άδεια σπιρτόκουτα»,
σύμφωνα με τα λεγόμενά του,
και πριν καλά-καλά ασκήσει επάνω τους δύναμη,
τα σιδερόφρακτα τέρατα των Γερμανών,
τα οποία και ξεκινούν πειθήνια να κινούνται!
Γυρνώντας ξανά προς την πόλη
και περνώντας μπροστά από την Εκκλησία της Παναγίας της «Σκριπούς»,
όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι,
εξαιτίας χαραγμένων επιγραφών από την εποχή της ιδρύσεώς της σε μία της εξωτερική πλευρά,
οι γερμανοί στρατιώτες μπαίνουν μέσα
και ο Όφφμαν δείχνει να αναζητά με αγωνία κάτι.
Φτάνοντας στο κλίτος του Αποστόλου Παύλου,
ο Όφφμαν ξαφνικά γονατίζει,
σηκώνει το χέρι του και δείχνοντας την Εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, αναφωνεί:
«Αυτή η γυναίκα σας έσωσε,
να Την τιμάτε και να Την δοξάζετε!
Αυτή η γυναίκα παρουσιάστηκε μπροστά μου
και σταμάτησε τα τανκς!».
Αργότερα ο Όφφμαν,
μαζί με τους άλλους Γερμανούς,
ομολόγησε τι πραγματικά είχε συμβεί:
Την ώρα που τα τανκς κατευθύνονταν προς την
ολέθρια αποστολή τους,
ακούγεται ξαφνικά μια γυναικεία κραυγή πόνου
και αγωνίας
και μέσα σε φωτεινή νεφέλη
εμφανίζεται μπροστά τους μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με αυστηρό ύφος,
έχοντας σηκωμένο το χέρι της
σε απαγορευτική στάση
και τότε ήταν που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς!
Οι Ορχομένιοι για να ευχαριστήσουν τον Όφφμαν
και τους Γερμανούς στρατιώτες του,
που όχι μόνο δεν τους πείραξαν,
αλλά άφησαν και χρήματα στην εκκλησία της Μεγαλόχαρης,
με τα οποία φτιάχτηκε και Λάβαρο με την πρώτη απεικόνιση του Θαύματος,
τους έκαναν μεγάλο τραπέζι.
Εκεί θυμούνται τον Όφφμαν
να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά μια στερεότυπη φράση:
«Να χρωστάτε χάρη στην Παναγία,
γιατί σήμερα θα παθαίνατε μεγάλο κακό»!
Αργά το απόγευμα της 10ης Σεπτεμβρίου,
οι Γερμανοί αποχωρούν από τον Ορχομενό,
έχοντας τις κάννες των τανκς κατεβασμένες προς τα
κάτω σε ένδειξη πένθους,
γιατί στον Ορχομενό που ήρθανε,
δεν μπόρεσαν
να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους:
Είχαν νικηθεί από την Παναγία.
Τι όμως πραγματικά προηγήθηκε απ’αυτό το μέγα Θαύμα;
Όπως γράφει ο μακαριστός εφημέριος του Ναού, πατέρας Χαράλαμπος:
«Την ώρα που όλα τα’ σκιασε η φοβέρα και τα πλάκωσε η σκλαβιά,
την ώρα που η μυρωδιά του θανάτου απλώθηκε πάνω από την πόλη του Ορχομενού,
κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν την Βασίλισσα και
Προστάτιδα όλων μας την Παναγία μας.
Κι ότι, άμα αυτή ήθελε ,
δεν επρόκειτο να πάθουν κακό.
Και τότε οι άνθρωποι αυτοί
έπεσαν στα γόνατα και προσευχήθηκαν».
Ξημερώνουν και για μας δύσκολα γεγονότα.
Ξημερώνει όμως και η 80η επέτειος από το μεγάλο θαύμα Της!
Μήπως να κάναμε κι εμείς το ίδιο;
Μήπως στην αλλαγή της μέρας από 9 προς 10 Σεπτεμβρίου,
στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα,
που αναφέρεται ως η ώρα της θαυματουργικής
επέμβασης της Παναγίας
και που αρχίζουν τότε να χτυπούν κάθε χρόνο
χαρμόσυνα οι καμπάνες του χιλιόχρονου Ναού Της,
να ψάλλονται τα Απολυτίκια του θαύματος
και να ξεκινάει η συγκινητική Λιτανεία με τις
αναμμένες λαμπάδες και τα εξαπτέρυγα προς τον τόπο της Παναγιοφανείας,
μήπως να γονατίζαμε κι εμείς,
την ίδια εκείνη ώρα,
ζητώντας Της να δείξει το έλεός Της και σε μας,
παρακαλώντας Την κι εμείς με πόνο ψυχής
και αληθινά δάκρυα και για τη δική μας σωτηρία
απ’ οτιδήποτε ύπουλο και βδελυρό προσπαθεί να μας επιβληθεί ,
απ’ τον οποιονδήποτε «σιδερόφρακτο εχθρό,
τον καθ’ ημών δολίως κινούμενον»;
Ναι, ας γονατίσουμε όλοι μαζί,
εκείνη τη σημαντική ώρα,
με προσωπική αληθινή συμμετοχή και κατάνυξη,
αλλά και ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ στην παρέμβασή Της,
ενθυμούμενοι το υψωμένο Χέρι Της σε στάση
απαγορευτική
και ας Την ικετεύσουμε με τούτα τα λόγια:
«ΘΡΑΥΣΟΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΒΕΛΗ,ΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ ΑΧΡΑΝΤΕ ,ΤΗ
ΣΗ ΚΡΑΤΑΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΤΟΥ ΠΑΝΑΛΑΣΤΟΡΟΣ ,Η ΠΑΛΑΙ
ΑΠΡΑΚΤΑ ΔΕΙΞΑΣΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΟΠΛΑ, Α ΕΧΘΡΟΙ ΗΤΟΙΜΑΣΑΝ
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΣΟΥ».
{Η πρώτη αναπαράσταση του θαύματος:
Το λάβαρο που φτιάχτηκε με χρήματα
του Γερμανού αξιωματικού Όφφμαν}
Έγραψα κι εγώ ετούτες τις γραμμές
με ιδιαίτερη ευλάβεια και πίστη
στην δυνατότητα της ανατρεπτικής Της παρέμβασης
εναντίον του οποιουδήποτε εχθρού,
όσο αήττητος και τρομακτικός κι αν φαντάζει.
Και το ξέρω ότι το ξέρετε κι εσείς.
8 Σεπτεμβρίου 2023,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου