Η Χαρίτα Μάντολες,
η γυναίκα σύμβολο
στην ιστορία της κυπριακής τραγωδίας του 1974,
κατά την εισβολή
είδε να σκοτώνουν μπροστά στα μάτια της
τον σύζυγο,
τον πατέρα της
και τους συγγενείς της.
Η ίδια σώθηκε μαζί με τα δύο παιδιά της,
ενός και δύο ετών τότε αντίστοιχα.
Μιλώντας στη «Μεγάλη Εικόνα» του Mega,
περιέγραψε τον εφιάλτη που βίωσε
όταν ήταν 27 ετών
αλλά και όταν την κάλεσαν για ταυτοποίηση των λειψάνων,
στο σημείο όπου σκότωσαν τον άντρα της
και την οικογένειά της.
Όπως αποκάλυψε,
σε μια από τις ανασκαφές
κατάφερε να εντοπίσει το πορτοφόλι του άντρα της
αλλά και ένα κομμάτι από το πουκάμισό του.
Συγχωρώ όλους τους ανθρώπους...
«Έσωσα τον γιο μου και τα άλλα δύο μωρά,
πληγωμένα.
Όταν έγινε το πραξικόπημα
και σκότωνε αδελφός τον αδελφό,
εγώ να μην συγχωρήσω τον Τούρκο;
Εγώ συγχωρώ όλους τους ανθρώπους.
Και εμένα αν δεν ήταν αυτός ο Τούρκος,
δε θα είχα τον γιο μου.
Αυτός είπε στους άλλους να μην μας πειράξουν...
Ο αξιωματικός έδωσε την εντολή
να μας εκτελέσουν όλους.
Αυτός φαίνεται να πήρε δική του απόφαση
και είπε στους άλλους να μην μας πειράξουν.
Αυτός έβαλε το όπλο στους Τούρκους
και άρπαξε τα κορίτσια από το χέρι
και τα τραβούσε προς το μέρος μας,
για να γλιτώσουν τον βιασμό»,
ανέφερε η
Χαρίτα Μάντολες στις περιγραφές της.
Είναι θαύμα αυτό που έγινε...
«Στραφήκαμε προς το παρεκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ
και προσευχόμασταν και είπα
“Θεέ μου, μας έστειλες τον Αρχάγγελο Μιχαήλ,
τον Τούρκο στρατιώτη”.
Είναι θαύμα αυτό που έγινε.
Από τότε που έγινε αυτό το κακό,
όταν μιλούσα στο ραδιόφωνο
έλεγα ότι ο Τούρκος αυτός
ξέρει ποια είμαι και θέλω να τον δω.
Όπου και αν βρίσκεται, να έρθει να με ανταμώσει.
Και προσεύχομαι για
αυτόν τον Τούρκο.
Δεν είμαι θύμα, αλλά δεν είμαι ηρωίδα...
Εγώ είμαι μια φτωχή γυναίκα, που έζησα αυτό το δράμα.
Δεν είμαι θύμα, αλλά δεν είμαι ηρωίδα.
Είμαι ένας φτωχός άνθρωπος,
ούτε μόρφωση,
ούτε τίποτα.
Απλώς έζησα αυτό το δράμα»,
ήταν μερικά απ΄ όσα ανέφερε η Χαρίτα
Μάντολες.
Με τη σειρά της,
η Δέσποινα Μπεμπεδέλη μίλησε για την τουρκική εισβολή
αλλά και την αγωνία που είχε
όταν ο σύζυγός της πήγε να
πολεμήσει.
«Μέσα από αυτή την τραγωδία
είμαστε μια οικογένεια από εκείνες
που, θα έλεγα, ήμασταν τυχερές
κάτω από εκείνες τις συνθήκες.
Δεν κλάψαμε νεκρούς,
δεν έχουμε την αγωνία την προσωπική
και την ατομική των αγνοουμένων,
δεν ξεριζωθήκαμε από πατρίδες.
Βίωσα, όμως, τον πόλεμο.
Ο άντρας μου πήγε να πολεμήσει ως έφεδρος.
Πέρασα αγωνίες,
γιατί βγήκε φήμη ότι είχε σκοτωθεί.
Τον έψαχνα στα νοσοκομεία.
Ας πούμε πως ήταν μια παρεξήγηση ως προς το όνομα,
αλλά πέρασα πάρα πολύ μεγάλη αγωνία πάνω σε αυτό».
«Είχα μείνει πίσω με τα δυο μωρά μου,
αλλά ξέρετε τι αγαλλίαση είναι,
μετά από όλο αυτό το άγχος,
του να σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει χαθεί
και να μην τον ξαναδώ,
να τον βρίσκω μπροστά μου;
Είναι πολύ μεγάλη ευτυχία αυτό.
Να ξαναγυρίζει, δηλαδή,
ο άνθρωπος που φοβάσαι ότι δε θα τον ξαναδείς,
γιατί έχει πάει στον πόλεμο»,
ανέφερε η γνωστή ηθοποιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου