Η κατάθεση είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ και οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι ΑΛΗΘΙΝΗ…..
Δεν κάνω την ανάρτηση για να εισπράξω αβρότητα, αλλά επειδή ξέρω ότι έχουν κάποιο αντίκτυπο οι προσωπικές μαρτυρίες 'και ότι σως για κάποιους είναι σημαντικό το δικό μου βίωμα... Οι υπόλοιποι αγνοήστε την
Λοιπόν φίλοι μου.
Η δική μου ζωή (κι ας μην της φαίνεται) κατακεραυνώθηκε από την Αποτυχία στις τότε Πανελλαδικές και το κόστος εκείνης της Αποτυχίας δεν ισορρόπησε ποτέ, όσες Επιτυχίες, όσες Πρωτιές, όσα μπράβο κι αν έλαβα από τον κόσμο Ολόκληρο.
Ήμουν άριστη Μαθήτρια, άριστο παιδί και πάντα ταλαντούχα....
Με έναν πατέρα όμως (καλή του ώρα, γιατί έφυγε πολύ νωρίς), που θα ήταν ευχαριστημένος από μένα ΜΟΝΟ αν γινόμουν Γιατρός....
Δεν μπόρεσα αντισταθώ στις προσδοκίες του, και καθώς όλοι οι γύρω μου ενήλικες δεν πήραν ποτέ την ευθύνη να του πουν
"- Ρε μεγάλε, άστην ήσυχη.... Αυτή θα μπορούσε να ευτυχήσει αν σπουδάσει Παιδαγωγικα, Φιλολογικά, Ιστορία, Καλών Τεχνών μπλα μπλα μπλα", με άφησαν, όπως αφήνουν ένα σωρό παιδιά, στο έλεος του ονείρου του, που ήξερα ότι θα κατέληγε εφιάλτης.
Αντιστάσεις δεν είχα ούτε ανάστημα. Τα απέκτησα μετά απο πολλά χρόνια.
Ήμουν το 1ο παιδί μιας τρίτεκνης, λαϊκής οικογένειας, που κουβαλούσα το φορτίο της δικαίωσης των προσδοκιών του πατέρα μου.
Με δύσκολη εφηβεία , δύσκολες παραδοχές, πίστευα ότι αν πραγμάτωνα την επιθυμια του πατέρα μου, θα ησύχαζα...
Μπούρδες!!!
Έδωσα 3 φορές Πανελλαδικές.
Μόνο για Ιατρικές σχολές και Οδοντιατρική.
Η νοσηλευτική ήταν "χαμηλός στόχος " και φυσικά όλα τα παραϊατρικά "παρακμή"....
Και τις 3 φορές απέτυχα, με υψηλή βαθμολογία σε έκθεση (17), χημεία (18) και βιολογία (20) και πάτο στη Φυσική....
ΑΥΤΑ και καληνύχτα ....
Στην 3η καμπάνα χαντακώθηκε η ζωή μου σε αίσθημα Αποτυχίας, Απόρριψης, Απογοήτευσης και Ανασφάλειας που δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
Για τον δε πατέρα μου, τότε, έπαψα να υπάρχω. Ντροπιάστηκε και ματαιώθηκε ο ίδιος….
Ό,τι άλλο ήμουν και έκανα ήταν Μηδενικό και Απορριπτέο. . Η δε μουσική και εικαστική μου πλευρά.... "καραγκιοζιλικι"....
Σπούδασα σε σχολή Κοινωνικής Εργασίας με Υποτροφία.
Σπούδασα Γαλλικά με υποτροφία λόγω αριστείου στα Αγγλικά και όπου έδινα εξετάσεις σχεδόν πάντα πρώτευα.
Μπήκα πρώτη (1η) στον Πανελλήνιο Γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ 2020 για την πάλαι ποτέ Αγροτική Τράπεζα.
Τέλειωσα το ΕΑΠ με Άριστα.
Έπαιξα μουσική με 2 από τις πιο σημαντικές Ελληνίδες δημιουργούς και ερμηνεύτριες, τη Μαρίζα Κωχ και την Νένα Βενετσάνου. Γύρισα μαζί τους τον μισό κόσμο και παντού ξεχώρισα και για τα κρουστά μου και για τη φωνή.
Δούλεψα πολλά χρόνια με δεκάδες παιδιά και άφησα νομίζω έργο που άξιζε προσοχής.
Ζωγραφίζω, γράφω, μιλάω, κατασκευάζω κι όλα όμορφα. Φροντίζω ανθρώπους και ζώα όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου.
Αγωνίζομαι για την Εκτίμηση και την Εμπιστοσύνη και την έχω κερδίσει από τόσους πολλούς….
Όπου σηκώσεις πέτρα έχω φροντίσει να αφήσω το χνάρι μου
……… αλλά δεν ολοκλήρωσα καμιά διαδρομή.
Περιπλανώμενη σε μια ζωή γεμάτη Ασυνέχειες και ασύνδετα Κεφάλαια και έφτασα ρε φίλε 55 χρονών , αλλά ακόμα τις παραμονές των Πανελληνίων εγώ θυμάμαι τον τρόμο μου και την αγωνία μου.... Και έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε!!!!
Ο πατέρας μου αν ήξερε πόσο σημαντικός ήταν για μένα, ίσως ξανασκεφτόταν το αφόρητο άχθος της Απόρριψης με το οποίο μάρκαρε τη ζωή μου. Αν είχε καταλάβει, ποια είμαι εγώ και πως αισθάνομαι, μπορεί να ήταν πιο προσεκτικός…..
Και ναι ήταν άλλα χρόνια το 1986….. σχεδόν 3 αιώνες πίσω, αλλά το ξαναβλέπω πολλές φορές το έργο να το επαναλαμβάνουν Γονείς, με τελείως άλλη αντίληψη για τα πράγματα….
Η Προσωπική Προσδοκία ξαφνικά γίνεται ισχυρότερη και από την Αγάπη….
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!!!! Και μόνο αυτά!!!
Και Επιδιώξετε να είναι Ακέραια με την Αυτοεκτίμηση τους πλήρη, την Ασφάλεια ακλόνητη, το αίσθημα Αγάπης και κυρίως με το αίσθημα ότι είναι Πολύ σημαντικά για Σας, αδιαπραγμάτευτα και ανεξάρτητα από επιδόσεις!!!!
Εμένα η ζωή μου στ’ αλήθεια φυλακίστηκε για τα περισσότερα χρόνια σε μιαν άδικη και συνάμα ασφαλή μετριότητα, γιατί δεν μπόρεσα να πω ΟΧΙ σ’ εκείνη την τριπλέτα Ματαίωσης, Απόρριψης, Πίκρας.
Βαθιάς πίκρας και Μοναξιάς.
Και είναι πάρα πολλά τα παιδιά.
που δεν μπορούν .
Πιστέψτε το.
ΓΟΝΕΙΣ , έχετε τεράστια σημασία για τα παιδιά σας.
Η δική σας συμπεριφορά είναι καθοριστική για τον τρόπο που θα αντικρίζουν τον εαυτό τους και θα περιδιαβαίνουν στη ζωή.
Τα παιδιά που θα δώσουν αύριο εξετάσεις, ειναι ήδη εκτεθειμένα στα "κύματα της εφηβείας", στην κούραση τους, στην αγωνία τους. Προσπαθούν πολύ.... Αλήθεια....
Ας είναι τουλάχιστον βέβαια, ότι στην επιστροφή στο σπίτι μετά την εξέταση, θα τα περιμένουν ανοιχτές αγκαλιές και χαμογελαστά πρόσωπα, βρέξει χιονίσει....
ΠΡΟΣΕΞΤΕ αυτές τις μετρημένες στα δάκτυλα προκλητικές εξεταστικές μέρες, να μη βάλουν φουρνέλο στη ζωή κανενός παιδιού!!!
( REALITY ALERT:
Το κοριτσάκι στη φωτογραφία ήταν έτοιμο από 4 χρονών να κατακτήσει τον κόσμο.... Τριποδική λαβή μολυβιού, γραφικός χαρακτήρας εξαιρετικός από τότε, αδιαπραγμάτευτη αγάπη για το σχολείο και τη γνώση, βλέμμα αστραφτερό.....
Το κοριτσάκι αυτό το ξαναβρήκα στα 50 μου...)
Jenny Dourou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου