“Πρέπει να συμφιλιωθείς με αυτόν τον άνθρωπο (είχανε 10 χρόνια να πουν καλημέρα)... Αλλιώς, δεν μπορείς να κοινωνήσεις...

 

Κάποιος είχε με έναν άλλο 

κάποια απ’τις βλακώδεις διαφορές, 

που έχουμε συνήθως.

Κάποια στιγμή, δηλ., 

του ξύνισε του ενός η μούρη του άλλου, 

και είχανε 10 χρόνια να πουν καλημέρα.

Αυτός ήρθε και με βρήκε 

και ήθελε να κοινωνήσει. 

Τα είπαμε, αναλυτικά.

Στο τέλος, λοιπόν, του λέω: 

“Πρέπει να συμφιλιωθείς με αυτόν τον άνθρωπο”. 

Εκείνος επέμενε (δεν ήθελε να συμφιλιωθεί).

Του είπα τότε και εγώ: 

“Κοίταξε, αν το βλέπεις έτσι, 

δεν μπορείς να κοινωνήσεις”.

Μου λέει: 

“Με τιμωρείτε;” και του απαντώ: 

“Όχι. Εσύ τιμωρείς τον εαυτό σου”. 

Με ξανακοιτάει με απορία.

Του λέω τότε:

“Άκουσε κάτι:

Θέλεις να κοινωνήσεις; 

Ξέρεις τι είναι η Θεία Κοινωνία; 

Δηλ. νιώθεις ότι θα κοινωνήσεις με τον Θεό,

 ότι θα γίνεις μέτοχος της ζωής του Θεού, 

ότι θα έχεις τον Χριστό να κατοικεί στην καρδιά σου;”. 

“Ναι”, μου λέει. 

“Ωραία, τότε, πήγαινε και κοινώνησε!”, του απαντώ.

Με ξανακοίταξε και του ξαναλέω: 

“Πήγαινε και κοινώνησε!”. 

Επειδή, όμως, με κοίταγε με απορία 

(σου λέει “προηγουμένως μου είπε να μην κοινωνήσω”) 

του λέω:

“Πριν κοινωνήσεις, όμως, 

θέλω να μου απαντήσεις σε ένα μου ερώτημα:

Έστω πήγες και κοινώνησες… 

Υπόθεσε ότι, βγαίνοντας απ’την εκκλησία,

βλέπεις μπροστά σου εκείνον 

που δεν του λες “καλημέρα”. 

Πες μου, ο Χριστός που είναι μέσα σου, 

θα πει “καλημέρα” στον Χριστό 

που είναι μέσα του;

Αλλά -του λέω- 

πριν μου απαντήσεις 

σκέψου ότι ο Χριστός 

συγχώρεσε αυτούς που τον σταύρωσαν, 

χωρίς εκείνοι να του το ζητήσουν. 

Αν, λοιπόν, του μιλήσεις, 

καλά έκανες και κοινώνησες. 

Αν, όμως, δεν του μιλήσεις, 

έχεις καταλάβει τι έκανες;

Κατέβασες τον Θεό 

και την αγάπη του Θεού,

στα μέτρα της δικιάς σου κακίας!”. 

Μου λέει: 

“Έχετε δίκιο”...

|Απ’το βιβλίο του αγιορείτη μοναχού Δαμασκηνού, 

 “Σχέσεις ανδρογύνου πριν και μετά τον γάμο” 

-εκδ. Μυριόβιβλος