✔ Η Θεολογία στο μικροσκόπιο; |Πάμε να βάλουμε τη δική μας λογική στη λογική του Θεού και να το παίξουμε έξυπνοι και ωραίοι, οπότε μάλλον κολυμπάμε στα θολωμένα νερά της πλάνης...

 

Παρατηρώ ότι το τελευταίο διάστημα 

μπαίνει η θεολογία στο μικροσκόπιο, 

σε σημείο να κάνουμε μοριακή θεολογία σε κάποια σημεία. 

Δεν μπορώ να καταλάβω 

γιατί γίνεται αυτό και που αποσκοπεί. 

Τα πράγματα είναι απλά, 

η πραγματική θεολογία εκτός από γνώση είναι εμπειρία Θεού 

και καλό είναι αν δεν έχουμε τέτοιες εμπειρίες 

να μην βάζουμε την πίστη στο μικροσκόπιο. 

Στην τελική όποιος δεν θέλει τον Χριστό και την Εκκλησία, 

ας μην ασχολείται… 

Είναι τόσο απλό.

 

Βλέπω σιγά σιγά να βγάζουμε ψυχιατρικά άρρωστους τους Αγίους 

που έβλεπαν το άκτιστο Φως του Θεού 

ή όποιον λέει συνέχεια την ευχή 

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με» 

να τον λέμε σχιζοφρενή. 

Αν ζούσαν οι Άγιοι Πορφύριος και Παϊσιος, 

κάποιοι θα ήθελαν να τους κλείσουμε στο ψυχιατρείο. 

Η πλάνη έχει φτάσει πλέον σε άλλα επίπεδα. 

Το χειρότερο είναι τα σχόλια από πολλές θεολογικές αναρτήσεις : 

«Ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και μόνο ΑΓΑΠΗ», 

«Δεν ασχολείται με τα τάδε ο Θεός δεν τον ενδιαφέρουν», 

«Ο διάβολος είναι απλά κακές σκέψεις και τίποτε άλλο», 

«Να πιστεύεις με τον τρόπο σου και αυτό αρκεί, 

δεν χρειάζεται εξομολόγηση και πνευματικός». 

Και άλλα πολλά τέτοια πλανεμένα «μαργαριτάρια». 

Πλέον η λέξη αμαρτία είναι απαγορευτική.

 Αν την πεις πουθενά θα σε κοιτάξουν περίεργα. 

Δεν υπάρχει αμαρτία, λένε κάποιοι. 

Κάνε ότι σου αρέσει και σε κάνει να νιώθεις καλά 

χωρίς να ενοχλείς τον διπλανό σου 

και ο Θεός σε αγαπά χωρίς να σε κρίνει. 

Ένας Θεός λοιπόν διαφορετικός, 

ένα είδωλο που απλά κοιτάει 

και αγαπάει και μέχρι εκεί. 

Ιδιαίτερα για την προσευχή και τη νηστεία, 

εδώ γίνεται πανικός. 

Σου λένε κάποιοι: 

«Κάνω διατροφή οπότε για τον Θεό είναι το ίδιο» 

ή 

«Κάνω ελεημοσύνη, 

οπότε τρώω ό,τι θέλω 

και είμαι με τον Θεό εντάξει». 

Ένας Θεός που δεν σχετίζεται με τον άνθρωπο 

και είναι απλά ένα υπερφυσικό αγαπουλίστικο ον. 

Μάλλον τα τροπάρια της Κυριακής της Απόκρεω 

θα πρέπει να τα αφαιρέσουμε, 

διότι πολλοί θα σκανδαλιστούν.

 

Πάμε να κρίνουμε και τις βουλές του Θεού. 

Γιατί εκείνο το κακό, 

γιατί αυτό το κακό σε μένα 

ή γιατί αυτό το καλό όχι σε μένα. 

Η απάντηση είναι μία : 

«Δεν γνωρίζουμε» 

συμπληρώνοντας όμως 

ότι ο Θεός ξέρει τι παραχωρεί και για ποιον λόγο 

ή πού παρεμβαίνει και πού αλλού σιωπά. 

Δεν έχουμε απάντηση σε όλα, 

εκτός αν κάποιος είναι Άγιος 

και έχει αυτό που λέμε «πληροφορία». 

«Ουκ εστίν αίτιος των κακών ο Θεός» (Μεγ. Βασίλειος) 

αλλά από την άλλη 

«Όπου Θεός δε βούλεται νικάται φύσεως τάξις» 

(Υμνος από τον όρθρο των Χριστουγέννων). 

Πάμε να βάλουμε τη δική μας λογική στη λογική του Θεού 

και να το παίξουμε έξυπνοι και ωραίοι, 

οπότε μάλλον κολυμπάμε στα θολωμένα νερά της πλάνης.

 

Πλέον έχουμε και μια νέα Θεολογία, ένα νέο φυντάνι. 

Θεολογία με μίξη ψυχολογίας, 

κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, 

που όλα αυτά έχουν μια κοινή βάση: 

«Δεν τρέχει και τίποτα ό,τι και να κάνεις, 

αφού ο Θεούλης σε αγαπά». 

Πού είναι άραγε η δικαιοσύνη του Θεού;

 

Πάμε να φτιάξουμε νέο τρόπο Αγιότητας σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα. 

Χωρίς κόπο, άσκηση, και δυσκολία. 

Φράσεις όπως κρίση, 

διάβολος, 

αμαρτία, 

προσευχή, 

νηστεία, 

πλέον θέλουμε να τις αλλάξουμε. 

Δεν είναι κακό να μεταφέρουμε τις αγιοπατερικές εμπειρίες 

στα σημερινά ποιμαντικά δεδομένα, 

αλλά ο τρόπος είναι και παραμένει ο ίδιος. 

Κανένας δεν αγίασε από τον καναπέ χωρίς κόπο και αγώνα.

 

Καλό αγώνα και καλή δύναμη, 

συγγνώμη αν σκανδάλισα κάποιους.

 

|π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr