"Δε μας παρατάς με το Γέροντα!!" - Η έφηβη και ο άγιος: μια ιστορία για το σεβασμό, την αγάπη και την αιωνιότητα...

 

               

Ένα παιδί ήμουν όταν τον γνώρισα, 

με όλα τα θέματα που έχει ένα παιδί 

που μπαίνει σε μια άγρια μαύρη εφηβεία. 

Ένα παιδί, μεγαλωμένο με χριστιανικές αρχές 

που όμως ήθελε να τις γκρεμίσει γιατί δεν του άρεσαν, 

δεν το ικανοποιούσαν, 

το καταπίεζαν. 

Τέτοιο παιδί ήμουν όταν γνώρισα το Γέροντα, 

γι' αυτό και καταπιεζόμουν 

όταν έπρεπε να ακολουθήσω την οικογένειά μου 

που λαχταρούσε να τον επισκεφτεί.

Ήταν Άγιος λοιπόν εκείνος ο γέροντας 

που με υποδεχόταν χωρίς να μιλά 

όταν έμπαινα στο κελάκι του τρομαγμένη; 

Ήταν άγιος εκείνο το γλυκό, 

υπομονετικό γεροντάκι που σεβάστηκε πάντα την άρνησή μου 

να ακούω συμβουλές τύπου Κατηχητικού 

και δε μου έδωσε ποτέ καμιά τέτοια συμβουλή; 

Ήταν Άγιος λοιπόν! 

Κι εγώ νοιώθω ανόητη 

γιατί πάντα ήξερα ότι ήταν Άγιος, 

κι όμως  τον φοβόμουν...

...Είναι ο Γέροντας που δε με μάλωσε ποτέ, 

δε με κολάκεψε ποτέ, 

δε με εγκατέλειψε ποτέ 

μα μόνο με τα εντελώς απαραίτητα λόγια.

Είναι ο Γέροντας που δε μου απαντά 

όταν απευθύνομαι σ' αυτόν από υποκριτικό καθωσπρεπισμό 

και που με καλωσορίζει πάντα 

όταν του μιλάω απλά ως Μάρω...

__

Γράφει η Μάρω Σιδέρη για τον Άγιο Πορφύριο...

[εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ]

|ολόκληρο το απίθανο κείμενο της Μάρως 

(ναι, η κόρη της υπέροχης †Αθηνάς Σιδέρη) 

εδώ...

http://o-nekros.blogspot.com/2013/12/blog-post_20.html

|επιμέλεια ανάρτησης: "Ένα Παιδί - Ένας Άνθρωπος"