| γράφει η Αλεξάνδρα Χοροζίδου, σύμβουλος ψυχικής υγείας (Mother coach & Μητέρα η ίδια 9 παιδιών...)
"Σήμερα ήμουν μάρτυρας σε ένα σοκαριστικό περιστατικό.
Καθώς οδηγούσα, είδα ένα απορριμματοφόρο να ξεκινάει.
Ο συνοδός, που στεκόταν όρθιος στο πίσω μέρος, εκτοξεύτηκε κυριολεκτικά στον αέρα, έκανε μια περιστροφή και έπεσε στην άσφαλτο.
Το κεφάλι και το σώμα του του χτύπησε δυνατά στο δρόμο.
Πάγωσα.
Περίμενα με αγωνία να τον δω να σηκώνεται.
Οι συνάδελφοι του έτρεξαν κοντά του.
Εγώ σταμάτησα αμέσως το αυτοκίνητο, άναψα αλάρμ και στάθηκα εκεί ώστε να εξασφαλίσω πως δεν θα τον χτυπήσει άλλο όχημα.
Πλησίασα και τους είπα:
"Μην τον μετακινείτε.
Κρατήστε τον σταθερό.
Θα καλέσω το 100 και θα δώσω αναφορά."
Μίλησα με την Άμεση Δράση.
Η κοπέλα στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ζεστή, ανθρώπινη, προσεκτική.
Της περιέγραψα τα πάντα όσο πιο καθαρά μπορούσα.
Μου έδωσε οδηγίες και με ευχαρίστησε που κάλεσα.
Έμεινα εκεί μέχρι να βεβαιωθώ ότι ο άνθρωπος ήταν ασφαλής, ότι οι συνάδελφοί του είχαν επικοινωνήσει με τους υπεύθυνους, ότι είχε γίνει το καλύτερο δυνατό.
Έχω γνώσεις Πρώτων Βοηθειων.
Αλλά ως άνθρωπος απλός, μπορούσα να σταθώ.
Να μιλήσω.
Να προστατέψω λίγο τον χώρο.
Να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου.
Και το έκανα.
Ήταν μαζί μου και τα παιδιά μου.
Τους εξήγησα:
«Όταν κάτι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο, και μπορούμε με ασφάλεια να βοηθήσουμε, είναι ευθύνη μας να το κάνουμε.
Μην προσπερνάτε.
Μείνετε.
Να είστε Άνθρωποι."
Νομίζω πως αυτό ήταν ένα ζωντανό μάθημα για εκείνα.
Κι ένα ακόμη μάθημα για μένα.
Πως μερικές φορές, δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά.
Αρκεί να μη φύγεις. Να μείνεις.
Να είσαι άνθρωπος, όπως μπορείς εκείνη τη στιγμή...
|η φωτο τυχαία διαλεγμένη απο το διαδίκτυο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου