✨ Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής (1901 - ♰ 1959) |✨ Εις μνήμην Αικατερίνης †

 

|γράφει η Ουρανία, εκ των "συν αυτώ"...

Αύριο γιορτάζει ένας από τους αγαπημένους μας,  

ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, 

ένας Άγιος που μπήκε ξαφνικά στην ζωή μας, 

όταν νόσησε η αδερφή μου η Κατερίνα από καρκίνο...

Όταν νόσησε, 

στην ενορία του χωριού είχαν Λείψανα του Αγίου 

και ο πατήρ από την πρώτη μέρα τα έφερε στο σπίτι για ευλογία 

και τα άφησε μέχρι την επόμενη μέρα.

Από την πρώτη μέρα ο 

Άγιος έκανε αισθητή την παρουσία του 

αφού μυρόβλιζαν τα Αγία Λείψανα του,

και μάλιστα τόσο έντονα που σε ζάλιζε.

Από εκείνη την ημέρα και για 3,5 χρόνια 

ως την ημέρα που κοιμήθηκε η αδερφούλα μου, 

τα Λείψανα του ήρθαν πολλές φορές στο σπίτι.

Την μεγαλύτερη ευλογία του Αγίου όμως 

την πήραμε μια Τρίτη 

που αποφασίσαμε να πάμε 

στο μοναστήρι του στην Σίψα για προσκύνημα.

Από τις προηγούμενες μέρες 

η αδερφούλα μου είχε πολύ πόνο παντού,  

αδύναμη με αρκετούς εμετούς, 

έτσι και εκείνη την ημέρα.

Η διαδρομή ήταν μιάμιση ώρα 

και οι ώρες στο αυτοκίνητο ανυπόφορες για αυτήν.

 

Έκλαιγε από τον πόνο και δεν βολευόταν πουθενά. 

Η πίστη της όμως να δει τον Άγιο μεγαλύτερη.

Πολλές φορές της είπα να γυρίσουμε πίσω.

 Το ΟΧΙ της όμως, 

πνιγμένο με δάκρυα, 

ήταν μεγαλύτερο. 

"Θέλω να πάω στον Άγιο μου", φώναζε.

Φτάσαμε στο μοναστήρι, 

την πήραμε αγκαλιά 

και με το που περάσαμε την μεγάλη πόρτα του μοναστηριού, 

φώναξε: 

"Αφήστε με, δεν πονάω πια! 

Ο Άγιος μου πήρε τους πόνους, 

θα περπατήσω μόνη μου..."

Ο Άγιος ήταν ήδη δίπλα της...

Μπήκαμε στον ναό. 

Προσκυνήσαμε. 

Ο εσπερινός είχε ήδη αρχίσει.

Πήγα στην ηγουμένη. 

"Έφερα την αδερφούλα μου, της είπα.

 Έχει έναν πολύ δύσκολο καρκίνο..."

Η ηγουμένη, 

χωρίς να της δείξω πια είναι η αδερφή μου 

και πώς την λένε, 

 πήγε κοντά της,

 της έπιασε το χέρι 

και της είπε:

 "Έλα Αικατερίνη!

 Ο Άγιος σε περίμενε..."

Την πήγε σε όλα τα Λείψανα του Αγίου.

Το πρόσωπο της έλαμπε από ευτυχία 

και το σώμα της μυρόβλιζε 

σαν να την είχε αγκαλιάσει ο Άγιος...

Η ηγουμένη είπε στις μοναχές 

να διαβάσουν την Παράκληση του Αγίου για την αδερφή μου.

Τα δάκρυα μας έγιναν ένα με την Παράκληση 

και αυτή όρθια να ψέλνει με μια απίστευτη δύναμη,

μια δύναμη που ανέβλυζε από μέσα της, 

από τη μεγάλη της πίστη...

Ήταν μια ευλογημένη μέρα, 

που θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα στην ψυχή μου...

Φεύγοντας είπε στην ηγουμένη 

να παρακαλέσει τον Άγιο να είναι δίπλα της σε όλη την δοκιμασία. 

Να μην λυγίσει,

ΟΧΙ να την θεραπεύσει,

 ΟΧΙ!

Απλά να μην λυγίσει 

και χάσει την πίστη της.

Και ο Άγιος της το έκανε το χατίρι...

Άγιε μου, 

εύχομαι τόσο πολύ 

να είναι μαζί σου στον παράδεισο!

Γιατί σε αγάπησε πολύ...

 

[Αν κοιτάξουμε προσεχτικά 

την Τίμια Κάρα του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, 

μπορούμε να δούμε τον Σταυρό 

που εμφανώς υπάρχει σε αυτή!

 Όπως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, 

είναι σημάδι μεγάλης αγιότητας...]

Να έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου!

 

Ο τάφος του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη στη Σίψα της Δράμας

[Τα δύο κυπαρίσσια πλάι στον τάφο του 

λύγισαν σαν για να τον προσκυνήσουν, 

όπως είχε προείπει

και πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, 

δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο.

Όλοι ήταν πλέον βέβαιοι 

ότι κηδεύεται και θάπτεται ένας Άγιος...

 

Ζήτησε να τον θάψουν με τα άμφιά του,

τον Σταυρό του 

και τα λειτουργικά βιβλία που είχε από την Γεωργία...]

|Αν διψάς και συ να μάθεις για τον αγαπημένο μας Όσιο Γεώργιο,

όλες τις αναρτήσεις μας για εκείνον,

θα τις βρεις εδώ...

Την ευχούλα του να έχουμε όλοι μας...