☆ "...Η μνημόνευση του δεν ήταν σαν τη δική μας, εγώ νόμιζα πως είχε κάποια άμεση, ζωντανή επαφή, ότι κάποιος τον έβλεπε και συνομιλούσε και έλεγε αυτά που μνημόνευε. Όταν σήκωνε το βλέμμα του, έβλεπε, τι έβλεπε δεν ξέρω...

 

Διηγείται ο πρεσβύτερος Χρήστος Αθανασιάδης για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.

Όταν κάναμε το πρώτο Συλλείτουργο, 

δεν θα το ξεχάσω ποτέ, 

γιατί έζησα ορισμενες στιγμές συγκλονιστικές. 

Φόβου να πω; 

Ναι, 

θυμάμαι πως έτρεμα 

και ειδικά, 

όταν κάναμε τη Μεγάλη Είσοδο. 

Πήρα εγώ το δισκάριο 

και ο άγιος το δισκοπότηρο, 

τότε ήμουν 27 ετών. 

Δεν τον είδα να περπατάει, 

ένας αέρας θαρρείς τον προωθούσε 

και κάναμε την Είσοδο. 

Εγώ μπήκα στο Ιερό 

και γύρισα να δω πως μνημονεύει. 

Τότε τον είδα να κλαίει. 

Η μνημόνευση του δεν ήταν σαν τη δική μας,

εγώ νόμιζα πως είχε κάποια άμεση, 

ζωντανή επαφή, 

ότι κάποιος τον έβλεπε και συνομιλούσε 

και έλεγε αυτά που μνημόνευε. 

Όταν σήκωνε το βλέμμα του, 

έβλεπε, 

τι έβλεπε δεν ξέρω...                                                          

Ήταν εν ζωή άγιος, 

αυτός ο άνθρωπος...

  |εμείς από τη Μαίρη ΖαΦείρη

«Ποτέ να μη ζηλέψετε πλούτη και φαντασίες...

    

... Πάντα να ζήτε σεμνά και ταπεινά, δίχως εγωισμό.
Πάντα να φροντίζετε να αγαπάτε τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους.
Να συναναστρέφεστε με φτωχούς και με ανθρώπους, 

που οι άλλοι τους ταπεινώνουν...»

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

πηγή

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: Επισκέψεις αγίων και ο υπέροχος ήχος των συνομιλιών τους!

*Μια θαυμαστή διήγηση για έναν μεγάλο άγιο των ημερών μας τον Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη. Τις πρεσβείες του Αγίου να έχουμε.

Μία γυναίκα, όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκε τον όσιο, τη ρώτησε:

– Πώς σε λένε;

– Αυγή, απάντησε.

– Όχι, ποιο είναι το βαφτιστικό σου όνομα; Δεν σε λένε Αυγή, Εύα σε βάφτισαν.

Η κόρη της γυναίκας αυτής πήγε μία φορά στο μοναστήρι και ο όσιος λειτουργούσε.

Ξαφνικά μέσα στο Ιερό Βήμα ακούστηκε ένας θόρυβος από πατήματα.

Ο ψάλτης έκανε νόημα στο εκκλησίασμα να γονατίσουν λέγοντας το «Κύριε ελέησον».
Από το Ιερό ακουγόταν ένας υπέροχος ήχος, ως να κελαηδούσαν πολλά πουλιά μαζί.

Ό ψάλτης έκανε πάλι νόημα να συνεχίσουν το «Κύριε ελέησον».
Περίπου δεκαπέντε λεπτά κράτησε αυτό και μετά ακούστηκε ένας θόρυβος ότι έφυγαν όσοι ήταν εκεί.

Όταν έφυγαν, ο όσιος άρχισε να ψάλλει τα τροπάρια των αγίων, που ήταν στο Ιερό κι έτσι κατάλαβαν οι λίγοι εκκλησιαζόμενοι ποιους αγίους είχε υποδεχθεί.

Ο ψάλτης τον ρώτησε:

– Γέροντα, βλέπω είχες επισκέπτες…

– Ναι, πολλούς είχα και δεν είχα μέρος πού να τους βάλω.

– Τον άγιο Παντελεήμονα τον είχες;

– Εκείνον τον βάλαμε σε μία γωνία, τον στριμώξαμε, δεν υπήρχε χώρος.

Από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη, ο “Όσιος Γεώργιος της Δράμας (1901-1959)”, έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα), Δράμα.

πηγή: pemptousia

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας – Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» ΔΕΙΤΕ: ⇒    ΕΔΩ

{Μας έστειλε ο Κώστας Δουρβετάκης}

* Εμπειρία Αγιότητας... |'Αγιος Γεώργιος Καρσλίδης

Το πνευματικοπαίδι του Αγίου Γεώργιου Καρσλίδη, Κωνσταντινιά Τσακλίδου, μιλά για την γνωριμία, τις εμπειρίες της και την σχέση της που κρατάει μέχρι σήμερα. Καρδιακές ευχαριστίες στον Δημήτρη Κοσμόπουλο και τον Κώστα Μπλάθρα για την διεκπεραίωση της συνέντευξης. 0:00 - Γνωριμία 8:10 - Πως ήρθε στην Δράμα από την Γεωργία! 11:16 - Το εκκλησάκι της Αναλήψεως 15:00 - Θεοφάνεια 20:10 - Η Παπαδιά 21:20 - Η γιαγιά Ταμάμα 25:36 - Tρείς φίλες 27:02 - Τρείς Βούργαροι 28:10 - Tα κυπαρίσσια και η κοίμηση 38:10 - H ένωση με τον Ανέστη 43:28 - Μετά την κοίμηση του 50:10 - Αρώστησα και εγώ 52:25 - O Ογκολόγος 1:00:23 - Οι Παρακλήσεις για το 2024 1:01:12 - Το μπαστούνι και το κομποσκοίνιτου Αγίου 1:04:34 - Στο στρατόπεδο 1:08:44 - Πως Λειτουργούσε 1:13:10 - Ο Άγιος Μηνάς ο Ηρακλής και το λεωφορείο 1:19:47 - 20 ημερών χειρουργημένη 1:24:44 - Ταπείνωση 1:25:34 - Κανόνας 1:27:58 - Το παιδάκι στο νοσοκομείο 1:30:33 - Τo παιδί μου

✨ «Μάνα-Αργυρώ, ήρθε Άγγελος Κυρίου να με πάρει... |Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης - 1901 - ♰4 Νοέμβρη του 1959.

«ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ!...»

     Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901–1959) 

ειδοποίησε τα πνευματικά του τέκνα να πάνε να λάβουν την τελευταία ευχή του. 

Μια γυναίκα από τη Νικήσιανη πήρε την άδεια του συζύγου της και, παρά το ότι δεν είχε να πληρώσει ούτε το αντίτιμο του εισιτηρίου για το λεωφορείο, πήρε δανεικά κι έτσι πήγε στο μοναστήρι. 

Ο όσιος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, 

ανασηκώθηκε λίγο και την καλοδέχτηκε: 

«Έλα, γιαβρίμ, έλα!... Εσύ με στέρηση ήρθες!…». 

Ο παπα-Σταύρος τελούσε το Ευχέλαιο στην εκκλησία. 

Ήταν αρκετοί εκεί. 

Μερικές από τις γυναίκες ήταν νοσοκόμες από τη Δράμα. 

Όπως ήταν όλοι μαζεμένοι γύρω του, σε μια στιγμή σήκωσε τα χέρια του ψηλά και, στρεφόμενος προς την εικόνα της Παναγίας, την παρακάλεσε θερμά: 

«Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε!...». 

Τρεις φορές το επανέλαβε αυτό μετά δακρύων. 

Κατόπιν έφυγαν οι πολλοί. 

Έμειναν τη νύχτα μόνο εφτά γυναίκες.

     Η μάνα-Αργυρώ, που χρόνια τον φρόντιζε με πολλή αγάπη, μπήκε στο κελλί του και, βλέποντας το παράθυρό του ανοιχτό, γύρισε και του είπε: 

«Πάτερ, θα κρυώσεις! Γιατί άνοιξες το παράθυρο;». 

«Μάνα-Αργυρώ, ήρθε Άγγελος Κυρίου να με πάρει κι εγώ τον παρακάλεσα να μ’ αφήσει λίγες ημέρες, για να ειδοποιήσω τα πνευματικά μου παιδιά. 

Μου είπε ακόμη: 

Άμα θα πεθάνω, όσοι θα είναι εδώ, όλοι να φορούν άσπρες μαντίλες, γιατί θα είναι γύρω μου Άγγελοι και η Παναγία να μη βλέπει τα μαύρα και λυπηθεί!…». 

Με συγκίνηση και με δάκρυα τα έλεγε αυτά κατόπιν η γιαγιά Αργυρώ.

     Ο όσιος Γέροντας έδωσε και τις τελευταίες του οδηγίες. 

«Κανένας καθισμένος μέσα στην εκκλησία, όρθιοι να είστε και να βγάλετε εφτά φούρνους ψωμιά και πέντε καζάνια φαγητό…».

 

Από το Καλαμπάκι, τη Φτελιά, το Φωτολίβος και τη Δράμα έφεραν ψωμιά για να φάει ο κόσμος. 

Ήταν πάρα πολύς ο κόσμος. 

Αργά το βράδυ άφησαν τον όσιο να ησυχάσει και πήγαν στον ξενώνα. 

Εκεί ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με πολλές εικόνες κι έκαναν το Απόδειπνο. 

Όταν ήταν καλά ο όσιος Γέροντας, πήγαινε κι εκείνος εκεί και τους διάβαζε διάφορες ευχές. 

Η μάνα-Αργυρώ επί ώρες διηγείτο για τον θαυμάσιο όσιο. 

Τι έβλεπε και τι άκουγε και τι μηνύματα λάβαινε από τον Ουρανό και τι έλεγε για τον ουράνιο κόσμο και τη μέλλουσα ζωή! 

Κάποια στιγμή οι γυναίκες έστειλαν τη γιαγιά, 

να δει τι κάνει ο όσιος. 

Η απάντησή της ήταν ότι πήγε και κοιμόταν ήσυχα. 

Τα χαράματα την ξαναέστειλαν. 

Τότε άρχισε να φωνάζει δυνατά και πονεμένα, σαν πληγωμένη: 

«Πέθανε, πέθανε!... 

Τον σκουντάω, δεν απαντάει, αλλά το σώμα του είναι ζεστό!…».

 Ήταν και μια χήρα Ευθυμία και με τα πόδια κατέβηκε τότε στη Δράμα για να αναγγείλει ότι ο όσιος Γέροντας εκοιμήθη. 

Μια γυναίκα, όταν σκόρπισαν άλλες γυναίκες, πήγε κι έδεσε μ’ ένα μαντήλι τα χέρια του οσίου και τ’ ασπάσθηκε. 

     Ήταν Τετάρτη 4 Νοέμβρη του 1959. 

     Όταν έγινε η κηδεία, 

τον σήκωσαν ψηλά και τον γύρισαν γύρω από την εκκλησία. 

Τον έθαψαν ανάμεσα σε δύο κυπαρίσσια. 

Και τα κυπαρίσσια έπεσαν και τον προσκύνησαν!…

[ Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου:

«Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας

(1901–1959)», σελ. 329-331. ]

* Η φωτογραφία του αγίου 

είναι οικογενειακό κειμήλιο της φίλης μας Όλγας Γ. 

από τη Θεσσαλονίκη,
την οποία ευχαριστούμε θερμά.
Ευχόμαστε να είναι εκείνη 

και η οικογένειά της 

πάντα κάτω από τη σκέπη του αγίου...

«Ἔχετε ἕνα συγγενῆ πού δεν τον ἔχετε γράψει στά ὀνόματα καί ἀπό μακριά βλέπει το τραπέζι...» |Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

  Ὁ ἱερεύς Ἰωάννης Λαφτσίδης ἀπό τό χωριό Βαθύλακκο τελοῦσε σαρανταλείτουργο μαζί μέ τόν ὅσιο. 

Μία ἡμέρα τοῦ εἶπε ὁ ὅσιος: 

  «Ἔχετε ἕνα συγγενῆ πού δέν τόν ἔχετε γράψει στά ὀνόματα καί ἀπό μακριά βλέπει τό τραπέζι. Ψάξτε νά τόν βρεῖτε καί νά τόν φέρετε καί αὐτόν στό τραπέζι». 

Ὁ πατήρ Ἰωάννης τό εἶπε στήν πρεσβυτέρα του. 

Ἐκείνη σκέφθηκε καί θυμήθηκε τό ὄνομα καί τό προσκόμισαν στόν ὅσιο. 

Τήν ἑπομένη τόν μνημόνευσε στήν ἁγία πρόθεση καί εἶπε ἱκανοποιημένος στόν π. Ἰωάννη: 

«Τώρα ἦλθε καί αὐτός στό τραπέζι»!

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

πηγή

~ "αμφ." ΥΓ:

Αν συνειδητοποιούσαμε πως θα έρθει η ώρα που και μεις "οι άτρωτοι" θα βρεθούμε στη θέση τους...

Και πως θα κάναμε τα πάντα να υπάρχουν κάποιοι να μας μνημονεύουνε...

✔ Δες πόσο απλά ο καλός Θεός μας τα συγχωρεί όλα...

 

  Ο Όσιος  Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης 

είπε κάποτε σε μια νέα γυναίκα:

"Εσύ για την αγάπη

που έδειξες στην κατάκοιτη μητέρα σου

έκανες πολύ καλά.

Ο Θεός Σου τα συγχώρησε όλα..."

|"αμΦ." ΥΓ:

Ξέρω τι λες.

"Απλά, ε; Αλήθεια ρε φίλε; Και που να΄ξερες..."

Θέλουμε να μάθουμε.

Πες μας...

Αν θες.

● Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης | Μαρτυρίες 30 χρόνων όσων τον γνώρισαν... | Γερόντισσα Πορφυρία | Σοφία Χατζή

 

☆ Η Ηγουμένη Πορφύρια για τον άγιο Γεώργιο Καρσλίδη

Έρευνα 30 χρόνων με μαρτυρίες όσων τον γνώρισαν 

Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος, Σίψα Ταξιάρχες Δράμας

Ραδιοπαραμυθία 04.03.2025 - Καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας, 91.2 FM

Επιμέλεια - παραγωγή: Σοφία Χατζή

"Να συναναστρέφεστε με φτωχούς και με ανθρώπους, που οι άλλοι τους ταπεινώνουν..."

Προσευχή, δίχως ελεημοσύνη, είναι νεκρή...

Όλοι θα φύγουμε από αυτή τη ζωή.

 

Είμαστε περαστικοί από εδώ! 

Εδώ ήλθαμε να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε.

~ Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.

πηγή

✨ Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής (1901 - ♰ 1959) |✨ Εις μνήμην Αικατερίνης †

 

|γράφει η Ουρανία, εκ των "συν αυτώ"...

Αύριο γιορτάζει ένας από τους αγαπημένους μας,  

ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, 

ένας Άγιος που μπήκε ξαφνικά στην ζωή μας, 

όταν νόσησε η αδερφή μου η Κατερίνα από καρκίνο...

Όταν νόσησε, 

στην ενορία του χωριού είχαν Λείψανα του Αγίου 

και ο πατήρ από την πρώτη μέρα τα έφερε στο σπίτι για ευλογία 

και τα άφησε μέχρι την επόμενη μέρα.

Από την πρώτη μέρα ο 

Άγιος έκανε αισθητή την παρουσία του 

αφού μυρόβλιζαν τα Αγία Λείψανα του,

και μάλιστα τόσο έντονα που σε ζάλιζε.

Από εκείνη την ημέρα και για 3,5 χρόνια 

ως την ημέρα που κοιμήθηκε η αδερφούλα μου, 

τα Λείψανα του ήρθαν πολλές φορές στο σπίτι.

Την μεγαλύτερη ευλογία του Αγίου όμως 

την πήραμε μια Τρίτη 

που αποφασίσαμε να πάμε 

στο μοναστήρι του στην Σίψα για προσκύνημα.

Από τις προηγούμενες μέρες 

η αδερφούλα μου είχε πολύ πόνο παντού,  

αδύναμη με αρκετούς εμετούς, 

έτσι και εκείνη την ημέρα.

Η διαδρομή ήταν μιάμιση ώρα 

και οι ώρες στο αυτοκίνητο ανυπόφορες για αυτήν.

 

Έκλαιγε από τον πόνο και δεν βολευόταν πουθενά. 

Η πίστη της όμως να δει τον Άγιο μεγαλύτερη.

Πολλές φορές της είπα να γυρίσουμε πίσω.

 Το ΟΧΙ της όμως, 

πνιγμένο με δάκρυα, 

ήταν μεγαλύτερο. 

"Θέλω να πάω στον Άγιο μου", φώναζε.

Φτάσαμε στο μοναστήρι, 

την πήραμε αγκαλιά 

και με το που περάσαμε την μεγάλη πόρτα του μοναστηριού, 

φώναξε: 

"Αφήστε με, δεν πονάω πια! 

Ο Άγιος μου πήρε τους πόνους, 

θα περπατήσω μόνη μου..."

Ο Άγιος ήταν ήδη δίπλα της...

Μπήκαμε στον ναό. 

Προσκυνήσαμε. 

Ο εσπερινός είχε ήδη αρχίσει.

Πήγα στην ηγουμένη. 

"Έφερα την αδερφούλα μου, της είπα.

 Έχει έναν πολύ δύσκολο καρκίνο..."

Η ηγουμένη, 

χωρίς να της δείξω πια είναι η αδερφή μου 

και πώς την λένε, 

 πήγε κοντά της,

 της έπιασε το χέρι 

και της είπε:

 "Έλα Αικατερίνη!

 Ο Άγιος σε περίμενε..."

Την πήγε σε όλα τα Λείψανα του Αγίου.

Το πρόσωπο της έλαμπε από ευτυχία 

και το σώμα της μυρόβλιζε 

σαν να την είχε αγκαλιάσει ο Άγιος...

Η ηγουμένη είπε στις μοναχές 

να διαβάσουν την Παράκληση του Αγίου για την αδερφή μου.

Τα δάκρυα μας έγιναν ένα με την Παράκληση 

και αυτή όρθια να ψέλνει με μια απίστευτη δύναμη,

μια δύναμη που ανέβλυζε από μέσα της, 

από τη μεγάλη της πίστη...

Ήταν μια ευλογημένη μέρα, 

που θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα στην ψυχή μου...

Φεύγοντας είπε στην ηγουμένη 

να παρακαλέσει τον Άγιο να είναι δίπλα της σε όλη την δοκιμασία. 

Να μην λυγίσει,

ΟΧΙ να την θεραπεύσει,

 ΟΧΙ!

Απλά να μην λυγίσει 

και χάσει την πίστη της.

Και ο Άγιος της το έκανε το χατίρι...

Άγιε μου, 

εύχομαι τόσο πολύ 

να είναι μαζί σου στον παράδεισο!

Γιατί σε αγάπησε πολύ...

 

[Αν κοιτάξουμε προσεχτικά 

την Τίμια Κάρα του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, 

μπορούμε να δούμε τον Σταυρό 

που εμφανώς υπάρχει σε αυτή!

 Όπως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, 

είναι σημάδι μεγάλης αγιότητας...]

Να έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου!

 

Ο τάφος του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη στη Σίψα της Δράμας

[Τα δύο κυπαρίσσια πλάι στον τάφο του 

λύγισαν σαν για να τον προσκυνήσουν, 

όπως είχε προείπει

και πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, 

δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο.

Όλοι ήταν πλέον βέβαιοι 

ότι κηδεύεται και θάπτεται ένας Άγιος...

 

Ζήτησε να τον θάψουν με τα άμφιά του,

τον Σταυρό του 

και τα λειτουργικά βιβλία που είχε από την Γεωργία...]

|Αν διψάς και συ να μάθεις για τον αγαπημένο μας Όσιο Γεώργιο,

όλες τις αναρτήσεις μας για εκείνον,

θα τις βρεις εδώ...

Την ευχούλα του να έχουμε όλοι μας...