Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

✔ “Where are they?”- Το νέο ντοκιμαντέρ του Νίκου Ασλανίδη... |Υπάρχουν επιζώντες αγνοούμενοι, 50 χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο;

 

  |Και τι σημαίνει "Πέρασαν 51 χρόνια;" 

Κι επειδή πέρασαν, θα τους ξεχάσουμε; 

Θα τους ξεγράψουμε;

         |με πόνο, εκ των "συν αυτώ"...





          |Γράφει RTHESS NEWSROOM

 

Όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφορούν πολλές φήμες 

και κανείς δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις 

στις οικογένειες των αγνοουμένων.

 

Περισσότεροι από 2.000 αιχμάλωτοι πολέμου 

μεταφέρθηκαν παράνομα στην Τουρκία και φυλακίστηκαν. 


Κάποιοι από αυτούς δεν αφέθηκαν ελεύθεροι 

και εξακολουθούν να αγνοούνται. 


Εκατοντάδες άλλοι Ελληνοκύπριοι, 

τόσο στρατιώτες όσο και πολίτες 

εξαφανίστηκαν σε περιοχές υπό τουρκική κατοχή 

και σήμερα θεωρούνται επίσης αγνοούμενοι.


Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν μαρτυρίες 

ότι κάποιοι αγνοούμενοι εθεάθησαν για τελευταία φορά 

ζωντανοί στα χέρια του τουρκικού στρατού…


Το ντοκιμαντέρ «Where are they?”

παρουσιάζει συγγενείς των αγνοουμένων στην Ελλάδα 

και στην Κύπρο 

που δεν έπαψαν ποτέ 

να αναζητούν την τύχη των δικών τους ανθρώπων.



Πενήντα χρόνια μετά και τα ερωτήματα παραμένουν: 

Τι απέγιναν οι αγνοούμενοι της Κύπρου; 

Τι απέγιναν τα 36 παιδιά- αγνοούμενοι, 

ηλικίας από έξι μηνών έως 17 ετών; 

Υπάρχουν άραγε σήμερα ζωντανοί;




Από τους 1619 αγνοούμενους, 

βρέθηκαν τα οστά τους και ταυτοποιήθηκαν 865 άτομα.

 

Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024 

παραμένουν αγνοούμενα 754 άτομα.

Μισό αιώνα μετά την εισβολή στην Κύπρο 

και ο αγώνας των συγγενών των αγνοουμένων συνεχίζεται.

 



«Που είναι;» 

Δείτε από τις 7 έως 21 Μαρτίου, 

το νέο ντοκιμαντέρ του Νίκου Ασλανίδη, 

στο 27ο διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: 

Online.filmfestival.gr




      "━━━━━━━━━    ━━━━━━━━━



|πριν πάρετε μια γεύση, βλέποντας το trailer,

ρίξτε μια ματιά σε όσα ο ίδιος ο Νίκος Ασλανίδης γράφει 

ψάχνοντας και κείνος μαζί με όλους εμάς να εξηγήσει το γεγονός 

πως δεν του επετράπη να περάσει στην Κωνσταντινούπολη 

μαζί με τους υπόλοιπους 100 δημοσιογράφους...




           |Νίκος Ασλανίδης:

Μερικές σκέψεις επιστρέφοντας από Έβρο:


"Επικίνδυνος" σημαίνει αυτός που μπορεί να προκαλέσει κινδύνους, που είναι απειλή για την ασφάλεια  ή τη ζωή κάποιου…

Ομολογώ πως ποτέ κανένας δεν με αποκάλεσε «επικίνδυνο» και μάλιστα «ιδιαίτερα επικίνδυνο»…

Ο πρώτος που με αποκάλεσε έτσι ήταν  ένας Τούρκος αστυνομικός, σήμερα  το μεσημέρι, στα ελληνοτουρκικά σύνορα και μου απαγόρευσε την είσοδο στην  χώρα του…

Το «έγκλημά» μου ήταν ότι συμμετείχα σε μια εκδρομή της ΕΣΗΕΜΘ στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους 100 δημοσιογράφους. Σκοπεύαμε να επισκεφτούμε τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο, την Αγιά Σοφιά, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή κα

Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜΘ Γιάννης Βοιτσίδης και η γεν. γραμματέας Ειρήνη Τσαρούχα ενημέρωσαν αμέσως τα ελληνικά προξενεία στην Κωνσταντινούπολη και στην Ανδριανούπολη. 

Οι Τούρκοι αστυνομικοί όμως ήταν ανένδοτοι…

Τελικά μετά από παρέμβαση του Έλληνα πρόξενου στην Ανδριανούπολη πείστηκαν να με αφήσουν και με  περιπολικό της τουρκικής αστυνομίας  με μετέφεραν στο τελωνείο των Κήπων.

Ρώτησα και ξαναρώτησα  τους Τούρκους γιατί με θεωρούν επικίνδυνο και δεν πήρα απάντηση.


«Προφανώς ενόχλησαν τα ντοκιμαντέρ που κάνατε  για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τους αγνοούμενους της Κύπρου…» μου είπε αργότερα Έλληνας αστυνομικός.

Αν το «βαθύ κράτος» της Τουρκίας έχει στόχο να εκφοβίσει  όσους αναζητούν και αναδεικνύουν την ιστορική αλήθεια, λυπάμαι αλλά μάλλον απέτυχε.

Οι ντοκιμαντερίστες δεν εκφράζουν προσωπική άποψη. Βασίζονται στην πραγματικότητα και παρουσιάζουν  αποδεικτικά στοιχεία μέσα από αξιόπιστες πηγές και αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα. 

Ήταν αυτόπτες μάρτυρες, τα είδαν και τα άκουσαν.

Τι να κάνουμε; Να λογοκρίνουμε τους συγγενείς των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο για να γίνουμε αρεστοί στο «βαθύ κράτος»;

Το ντοκιμαντέρ «Where are they?” παρουσιάζει συγγενείς  στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι οποίοι δίνουν το δικό τους αγώνα εδώ και 51 χρόνια για να μάθουν  για την τύχη των 754 που παραμένουν ακόμη αγνοούμενοι. 

Ανάμεσά τους και 36 παιδιά- αγνοούμενοι, ηλικίας από έξι μηνών έως 17 ετών. 

Δεν πρέπει να δούμε τι απέγιναν;

Να λογοκρίνουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες που έχασαν συγγενείς στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου;


Το ντοκιμαντέρ «Η μπάντα» βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε ο Γιάννης Παπαδόπουλος, από την Κερασούντα. 

Ήταν μουσικός, μέλος της φιλαρμονικής ορχήστρας της Κερασούντας που "επιστρατεύτηκε" βίαια από τον σφαγέα των Ποντίων Τοπάλ Οσμάν.

Η ορχήστρα αυτή αποτελείτο από 13 Έλληνες και 3 Τούρκους.  

Ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις περιοδείες του Τοπάλ Οσμάν και να παίζουν τουρκικά εμβατήρια την ώρα που οι τσέτες έσφαζαν, βίαζαν και λήστευαν  Έλληνες...

Στο τέλος ο αιμοσταγής Τούρκος έδωσε εντολή και σφαγιάστηκε όλη η ορχήστρα… 


Ο μόνος που επέζησε ως εκ θαύματος ήταν ο Γιάννης Παπαδόπουλος. 

Κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: 

«Τα τερατουργήματα του Τοπάλ Οσμάν»…

Πς μπορούμε να αποκρύψουμε αυτό το γεγονός;

Τι θα πούμε στα παιδιά μας; 

Πως εξοντώθηκαν οι 353.000 Έλληνες του Πόντου; 

Από κορονοϊό;

                       ..............................

Επικίνδυνος δεν είναι αυτός που λέει την αλήθεια.

Επικίνδυνος είναι αυτός που μιλάει για «γαλάζιες πατρίδες» και κάνει πλύση εγκεφάλου σε μαθητές αποκρύπτοντας την ιστορική αλήθεια.

Κανείς δεν μπορεί να οικοδομήσει αληθινή φιλία πάνω σε ψεύδη. 

Το θέμα δεν είναι προσωπικό. 

Είναι καθαρά πολιτικό και πρέπει να το δει το υπουργείο Εξωτερικών αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Όσο κάνουμε τα στραβά μάτια, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση.

Δείτε πόσοι Έλληνες ποντιακής καταγωγής έχουν απελαθεί τα τελευταία χρόνια και δεν κινήθηκε φύλλο.

Οι προκλήσεις συνεχίζονται και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα…"


☆ ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΠΕΛΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ….



Σήμερα η τουρκική εφημερίδα Yeni Giresun (Νέα Κερασούντα) γράφει ότι ο λόγος που μου απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα τους είναι το έργο μου εναντίον της Τουρκίας…


‘Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά με την εκπομπή «Αληθινά Σενάρια» αλλά και με εκατοντάδες δημοσιεύσεις αναφέρομαι στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Μάλιστα όπως τονίζει χαρακτηριστικά «προσπαθώ να αμαυρώσω το έργο του Τοπάλ Οσμάν Αγά και των συντρόφων του» και ότι αποτελώ μέρος το κέντρου προπαγάνδας στην Ελλάδα το οποίο υποστηρίζει «τις ποντιακές συμμορίες» δηλαδή τους αντάρτες του Πόντου.

Οκ «συνάδελφοι» της εφημερίδας Yeni Giresun. Εάν ήταν τόσο καλός ο Τοπάλ Οσμάν Αγάς που κατέσφαξε με τους «συντρόφους» του 75.000 Έλληνες του Πόντου, γιατί τον κρέμασαν έξω από βουλή της Άγκυρας; Μια ερώτηση κάνω. Μπορείτε να κοιτάξετε στα μάτια τα παιδιά σας και να τους δώσετε μια απάντηση;


  |μετά από όλα αυτά, δείτε τώρα με άλλη διάθεση λαι πλήρη γνώση το trailer...


|την όλη είδηση μάς γνωστοποίησε η εκ των "συν αυτώ" μικρή ΣοΦία.
εμείς κάναμε απλά την υπόλοιπη έρευνα κσξ την συρραΦή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου