***
Ο διεθνής σκηνοθέτης θεάτρου με σπουδές Βιολογίας Μιχάλης Μαρμαρινός σε μια απρόσμενη συνέντευξη (όλη η συνέντευξη εδώ) για την πανδημία με τον κορωνοϊό, μιλάει για τον Σωτήρη Τσιόδρα και τον πολιτισμό από τον οποίο προέρχεται, αυτούς που μιλούν για χούντα, τον ρόλο του κράτους και τη βιασύνη μας να ζήσουμε τα πάντα ως παρένθεση.Έχετε παρακολουθήσει το πρόσωπο των ημερών, τον κύριο Σωτήρη Τσιόδρα;
Θα πω κάτι ριψοκίνδυνο για τις εποχές που ζούμε. Αυτό που με ελκύει είναι ότι με το πρόσωπό του βλέπω μέσα μου μια εικόνα που έχει χαθεί, είναι σαν μου υπενθυμίζει έναν άλλο πολιτισμό που θα τολμούσα να τον ονομάσω πρωτοχριστιανικό. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι στο πρόσωπο του Τσιόδρα βλέπει κανείς -πέρα από την επιστημονική του κατάρτιση- την ηθική στάση της επιστήμης. Οταν ετέθη το ερώτημα «ποιοι μας ενδιαφέρουν», ο Τσιόδρας απάντησε «όλοι!» Ολοι. Κανένας δεν είναι για πέταμα [...]
Αυτός ο άνθρωπος, ο Τσιόδρας, [...] φέρει μια ηθική στάση που διαπερνά τα δόγματα. Σου ηχεί μέσα σου σαν να τον θυμάσαι, σαν να τον ήξερες κάποτε. Έχει μια σύνθεση πάνω του ο Τσιόδρας. Ετσι, μας αποκαλύφθηκε μια πτυχή και μια ποιότητα που πιθανότατα να μην ερχόμασταν ποτέ σε επαφή μαζί της αν δεν γινόταν αυτή η καταστροφή. Όταν είδα τον κύριο Τσιόδρα αισθάνθηκε το μέσα μου μια ανακίνηση, είπα «ώπα! Είδες; Κάτι συμβαίνει. Κάτι υπάρχει».
Εσχάτως, από την (προηγούμενη) Κυριακή συγκεκριμένα, δέχθηκε επίθεση από κάποιους ο κύριος Τσιόδρας επειδή έψαλλε στην εκκλησία -όπως κάνει κάθε Κυριακή- μαζί με έναν παπά χωρίς πιστούς. Κατηγορήθηκε πώς δεν δίνει το παράδειγμα, αυτός που μας λέει «Μένουμε Σπίτι».
Ο άνθρωπος αυτός που μας λέει να μείνουμε σπίτι μας, είναι ταυτόχρονα αυτός που μας λέει ότι μπορούμε να βγούμε βόλτα με τον σκύλο μας ή να κάνουμε τζόκινγκ. Αν τυχόν έκανε τζόκινγκ δεν θα του έλεγαν το ίδιο πράγματα. Εχει το δικαίωμα να κάνει το «προσωπικό του τζόκινγκ». Το να ψάλλει είναι για αυτόν το προσωπικό του τζόκινγκ, δεν καταλαβαίνω γιατί να στερηθεί αυτό το δικαίωμα όταν το κάνει σε απόλυτη συνέπεια με όσα έχει διακηρύξει.
Εν τέλει, το κανιβαλιστικό που έχουμε μέσα μας δεν υποχωρεί εύκολα, ούτε σε αυτές τις συνθήκες. Πρέπει να αμφισβητηθούν, να αποκαθηλωθούν τα πάντα;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει, θα μου έκανε μεγάλη έκπληξη αν τόσο νωρίς ξεκουνιόταν από τη θέση του. Νομίζω όμως ότι ακόμα και αυτοί που κανιβαλίζουν τον κύριο Τσιόδρα αντιδρούν στην επιρροή που αισθάνονται ότι ασκεί επάνω τους.
(Μας τα έστειλε ο γ.δ.μ. τον οποίο ευχαριστούμε από καρδιάς)
Αντί για ΥΓ
ΥΓ2
Διαβάσαμε:
Οι δεξιοί: Άριστος του Χάρβαντ με 27σέλιδο βιογραφικό.
Οι αριστεροί: Παιδί φτωχών μεταναστών που σπούδασε σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.
Οι πιστοί: Ψάλτης και πολύτεκνος πατέρας .
Οι άθεοι: Ο ψάλτης που έκλεισε τις Εκκλησίες.
Οι Ολυμπιακοί: Μόνο ένας "γαύρος" μπορούσε να παίξει μπάλα τον κορωνοϊό.
Και κάπως έτσι ο καθηγητής Τσιόδρας έγινε το μήλο της έριδος για κάθε καημό και ιδεολογία, προπαγάνδα και σχιζοφρένεια που κουβαλάμε.
Είμαστε σε θέση να λέμε πως γνωρίζουμε τον κ. Τσιόδρα και την οικογένειά του.
Αγωνιζόμενοι πιστοί Χριστιανοί, κάτι που ποτέ δεν έκρυψαν, αλλά και που ποτέ δεν "πάτησαν" πάνω σε αυτό για να ανέβουν...
Γνωρίζουμε επίσης πως ο κ. Τσιόδρας δουλεύει σαν να είναι ο τελευταίος κι όχι ο πρώτος τροχός της αμάξης.
Όπως επίσης πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι που θα του υπεδείκνυαν άλλοι, καπελώνοντάς τον, όπως μερίδα του τύπου, του διαδικτύου και του κακοποιημένου από τα ΜΜΕ κόσμου στο σπίτι θέλει να πιστεύει.
Είμαστε βέβαιοι πως αν κάτι τέτοιο υπέπιπτε στην αντίληψή του, θα έπαιρνε το καπελάκι του, τις περγαμηνές του και τους καλούς του τρόπους και θα άφηνε κάποιον άλλον να κάνει αυτήν την δουλειά.
Το να του προσάπτουμε όμως και το ασήκωτο βάρος μιας πρώιμης "αγιοκατάταξης" είναι εξίσου άδικο. Μια τέτοια διαχείριση από την πλευρά ενός κόσμου που ψάχνει απεγνωσμένα για υπερήρωες, ούτε εκείνον θα ωφελούσε ούτε κανέναν άλλον από εμάς στη θέση του...
Εμείς οι Έλληνες αμέτρητες φορές είμαστε των άκρων, σε τέτοιο βαθμό, που είτε λατρεύουμε κάποιον είτε τον μισούμε. Ενώ παινευόμαστε πως οι σοφοί μας πρόγονοι υποδεικνύουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, το "Μέτρον άριστον" ως την καλύτερη αντιμετώπιση σε όλα τα ανθρώπινα.
Συνεπώς λοιπόν, ο κύριος καθηγητής δεν είναι "κάτι" απ όλα αυτά. Είναι ΟΛΑ αυτά μαζί. Και δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι θέλουμε να βλέπουμε σ αυτόν και τι όχι.
Με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο την Ανάσταση.
Είτε μας αρέσει είτε όχι πάει μαζί με τη Σταύρωση, κι όπως φαίνεται η γενιά μας χρωστάει να τη περάσει...
Διαβάσαμε:
Οι δεξιοί: Άριστος του Χάρβαντ με 27σέλιδο βιογραφικό.
Οι αριστεροί: Παιδί φτωχών μεταναστών που σπούδασε σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.
Οι πιστοί: Ψάλτης και πολύτεκνος πατέρας .
Οι άθεοι: Ο ψάλτης που έκλεισε τις Εκκλησίες.
Οι Ολυμπιακοί: Μόνο ένας "γαύρος" μπορούσε να παίξει μπάλα τον κορωνοϊό.
Και κάπως έτσι ο καθηγητής Τσιόδρας έγινε το μήλο της έριδος για κάθε καημό και ιδεολογία, προπαγάνδα και σχιζοφρένεια που κουβαλάμε.
Είμαστε σε θέση να λέμε πως γνωρίζουμε τον κ. Τσιόδρα και την οικογένειά του.
Αγωνιζόμενοι πιστοί Χριστιανοί, κάτι που ποτέ δεν έκρυψαν, αλλά και που ποτέ δεν "πάτησαν" πάνω σε αυτό για να ανέβουν...
Γνωρίζουμε επίσης πως ο κ. Τσιόδρας δουλεύει σαν να είναι ο τελευταίος κι όχι ο πρώτος τροχός της αμάξης.
Όπως επίσης πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι που θα του υπεδείκνυαν άλλοι, καπελώνοντάς τον, όπως μερίδα του τύπου, του διαδικτύου και του κακοποιημένου από τα ΜΜΕ κόσμου στο σπίτι θέλει να πιστεύει.
Είμαστε βέβαιοι πως αν κάτι τέτοιο υπέπιπτε στην αντίληψή του, θα έπαιρνε το καπελάκι του, τις περγαμηνές του και τους καλούς του τρόπους και θα άφηνε κάποιον άλλον να κάνει αυτήν την δουλειά.
Το να του προσάπτουμε όμως και το ασήκωτο βάρος μιας πρώιμης "αγιοκατάταξης" είναι εξίσου άδικο. Μια τέτοια διαχείριση από την πλευρά ενός κόσμου που ψάχνει απεγνωσμένα για υπερήρωες, ούτε εκείνον θα ωφελούσε ούτε κανέναν άλλον από εμάς στη θέση του...
Εμείς οι Έλληνες αμέτρητες φορές είμαστε των άκρων, σε τέτοιο βαθμό, που είτε λατρεύουμε κάποιον είτε τον μισούμε. Ενώ παινευόμαστε πως οι σοφοί μας πρόγονοι υποδεικνύουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, το "Μέτρον άριστον" ως την καλύτερη αντιμετώπιση σε όλα τα ανθρώπινα.
Συνεπώς λοιπόν, ο κύριος καθηγητής δεν είναι "κάτι" απ όλα αυτά. Είναι ΟΛΑ αυτά μαζί. Και δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι θέλουμε να βλέπουμε σ αυτόν και τι όχι.
Με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο την Ανάσταση.
Είτε μας αρέσει είτε όχι πάει μαζί με τη Σταύρωση, κι όπως φαίνεται η γενιά μας χρωστάει να τη περάσει...
Ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας ανέλαβε ένα κρίσιμο ρόλο, χωρίς να επιδιώξει καμία αυτοπροβολή. Δεν ανήκει στους μεγαλόσχημους ιατρούς που περιφέρουν την popular medicine με ύφος pop star στα πρωινάδικα και τατιανάδικα. Ο τέως υπουργός Υγείας κος Ξανθός δήλωσε πως και αυτός αν ήταν υπουργός ΠΑΛΙ τον κύριο Τσιόδρα θα εμπιστευόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος Τσιόδρας έχει την ευχή και την κατάρα του κλινικού γιατρού. Δε βλέπει απέναντί του μόνο απρόσωπα νούμερα, αλλά το πρόσωπο του κάθε πάσχοντος. Όταν ανακοινώνεις έναν θάνατο, ξέρει πώς είναι να λες το κακό μαντάτο κοιτώντας στα μάτια τον άλλο. Όσοι -εξαιρετικοί μεν στον τομέα τους- επιστήμονες τον αμφισβητούν, συνήθως ΔΕΝ είναι κλινικοί γιατροί, αλλά ειδήμονες της βιοστατιστικής που βλέπουν ενδεχομένως τη μεγάλη εικόνα με στατιστικά μοντέλα, αλλά τους διαφεύγει το πρόσωπο, το "Ιπποκράτειο προσωπείο" του ασθενούς. Οι κλινικοί γιατροί, προσπαθούν πάντα να συνδυάσουν τη μεγάλη εικόνα των αριθμών, με την εξατομικευμένη προσέγγιση του ασθενούς. Οι κλινικοί γιατροί, χρειάζονται τη συνεργασία άλλων ειδικοτήτων, αλλά οι αποφάσεις ζωής ή θανάτου, πέφτουν στους ώμους των κλινικών γιατρών, σε συνθήκες πραγματικής μάχης και όχι από απόσταση ασφαλείας.
Δεν υποστηρίζω πως ο κύριος Τσιόδρας είναι υπεράνω κριτικής. Λίγος σεβασμός όμως σε κάποιον που προσπαθεί να μαζέψει τ' ασυμμάζευτα δε θα έβλαπτε, γιατί έτσι πυροβολούμε τα πόδια μας. Οι διαμαρτυρίες των μάχιμων γιατρών για ελλείψεις εξοπλισμου οφείλουν να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Ο κύριος Τσιόδρας σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί είναι κόκκινος, είπε πως είναι πάντα κόκκινος, γιατί είναι Ολυμπιακός. Όμως, είναι και αυτό το ρημάδι το ερύθημα της αιδούς που πια έχει χαθεί και ο κύριος Τσιόδρας που τιμά τον όρκο του το εμφανίζει ως εναργή αντίστιξη στην περιρρέουσα οίηση. Για αυτό και μιλά τη γλώσσα της έμπρακτης ποίησης. Αυτό το π, το άρρητο, μη μετρήσιμο ή αόρατο, που μας κάνει ανθρώπους,και μας αφαιρεί την οίηση.
Θ.Ι.