|γράφει η Ελισάβετ Μάνου
Ελλάδα, Ιανουάριος 2025
Ένας Ευρωβουλευτής θίγει, μεταξύ άλλων, το θέμα των αμβλώσεων μέσα σε ελάχιστα από τα 58" των δηλώσεών του, χωρίς να είναι αυτό το επίκεντρο της ομιλίας του.
Τα μέσα απομονώνουν αυτό το κομμάτι και τα πρωινάδικα ξεκινούν ένα λαϊκό δικαστήριο με το επιχείρημα των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων από 39ετίας.
Άρα ένας νόμος δεν μπορεί να ξανασυζητηθεί/τροποποιηθεί/βελτιωθεί/καταργηθεί. Ενδιαφέρον!
Εν τω μεταξύ το ότι κάτι είναι νόμιμο δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και ηθικό...
Λίγο μετά, ένας καλλιτέχνης ερωτάται τελειώνοντας από τη δουλειά του για το θέμα των αμβλώσεων.
Συγκεκριμένα ένας άνθρωπος που σφράγισε την υποκριτική του καριέρα με το ρόλο του ως Άγιος Νεκτάριος στο "Ο άνθρωπος του Θεού".
Τυχαίο; Δεν νομίζω. Συνεχίζουμε...
Τοποθετείται ήρεμα και ωραία και εξηγεί την άποψή του.
Σημειωτέον πως ο άνθρωπος αυτός δεν βγήκε μόνος του να δηλώσει το ο,τιδήποτε.
Φυσικά αν αρνιόταν να απαντήσει θα ήταν και αυτό μια είδηση, καθώς δεν υπάρχει δικαίωμα σε αυτό.
Και λένε δεν μπορεί να μιλάει για το θέμα γιατί δεν έχει μήτρα.
Αλλά μπορεί κάποιος χωρίς μήτρα να είναι γυναίκα...
(Με αυτή τη λογική βέβαια, δεν θα έπρεπε να φέρουμε άποψη πάρα για ελάχιστα πράγματα που μας αφορούν.
Και άραγε θα γινόντουσαν οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη ή έπρεπε να είναι μόνο οι οικείοι των 57 τουλάχιστον ψυχών; )
Και μέσα στο λόγο του "τόλμησε" να χρησιμοποιήσει τη λέξη "πετάω".
Ξαφνικά όλοι ενίστανται!
Και από ένας απλώς ερωτώμενος γίνεται κατηγορούμενος σε ένα ακόμη λαϊκό δικαστήριο...
Φυσικά και δεν είναι πρόβλημα το να κομματιαστεί το έμβρυο ενδομητρίως, αλλά είναι "εγκληματικό" να δοθεί κατόπιν γεννήσεως σε μια αρμόδια δομή ή προς υιοθεσία.
Είπατε κάτι για υποκρισία; Α συγγνώμη, συνεχίζω...
Ακολούθησε σωρεία αντιδράσεων στα μέσα, χωρίς στοιχειώδεις αρχές διαλόγου, με μένος και οργή, (ελευθερία του λόγου να 'χαμε να λέγαμε) ενώ οι ανώνυμοι και επώνυμοι δικαστές του πληκτρολογίου εκπέμπουν έκτοτε ρητορικές μίσους, "ευχές" υπέρ ασθενειών και θανάτου και δεν συμμαζεύεται.
Δεν ξέρω καν αν αξίζει να αναφερθεί κανείς στην ουσία του πράγματος...
Εντάξει έχουμε χάσει προ πολλού τις αξίες, το φυσιολογικό και άλλα πολλά...
Αλλά όλο ακούμε για σεβασμό στη διαφορετικότητα, στην πολυφωνία των απόψεων κλπ κλπ.
Μμ, μάλλον αυτός ο σεβασμός αφορά πολύ συγκεκριμένες απόψεις και περιορισμένες ελευθερίες.
Και ξαφνικά οι εξαιρέσεις τίθενται πρώτες στην επιχειρηματολογία ως άλλος κανόνας (βλ. βιασμοί), ενώ η λύση στα ακατάλληλα περιβάλλοντα τεκνογονίας κ ανάθρεψης είναι οι αμβλώσεις και όχι η σύναψη μη παθολογικών σχέσεων πχ.
Τα μέσα προβάλλουν βία και τοξικές οικογένειες που στερούνται αρχών, αξιών και παραδόσεων (καθώς αυτά είναι "συντηρητικά και οποσθοδρομικά" ) και αναλώνονται σε εφήμερα στοιχεία με θεοποίηση του χρήματος και της "ηθικής του γούστου" , ενώ τα παιδιά περνούν την ώρα τους μπροστά στην οθόνη ενός τάμπλετ ή παίζοντας video games που μόνο βία περιέχουν.
Ακόμη κι αν ο ρόλος στα βιντεοπαιχνίδια συνοψίζεται στη μάχη του καλού εναντίον του κακού αυτό πραγματοποιείται πρακτικά δια φόνου...
Πώς θα σκοτώσει ο ένας τον άλλον. Και ξαφνικά πέφτουμε από τα σύννεφα για τα ποσοστά εγκληματικότητας, (ενδοοικογενειακής) βίας, παραβατικών συμπεριφορών και δυστυχισμένων παιδιών/ανθρώπων.
Μην τυχόν, όμως, προβάλλουμε κάποιο υγιές πρότυπο! Είμαστε εθνικιστές, συντηρητικοί και άλλα τέτοια.
Είπε κάποιος κάτι για υποκρισία;;
Κλείνει η παρένθεση.
Σκεφτείτε οι 100.000 εκτιμώμενες αμβλώσεις
("αμΦ.": και λίγες λες, αγαπητή Ελισάβετ, δυστυχώς...)
στη χώρα μας να ήταν αποτέλεσμα βιασμού ή μετέπειτα κακοποιητικού περιβάλλοντος... Στατιστικά και ρεαλιστικά ουτοπικό.
Α! Υπάρχει και το επιχείρημα της οικονομικής ανέχειας...
Ναι, αφού οι παππούδες μας που ήταν (υπερ)πολύτεκνοι ζούσαν σε παλάτια...
Είναι "οπισθοδρομικό" να μιλάμε για προστασία του αγέννητου παιδιού αλλά δεν είναι μεσαιωνικό να μην προλαμβάνουμε μια τέτοια "ανεπιθύμητη/ακατάλληλη" εγκυμοσύνη...;
Δεν είναι μεσαιωνικό να αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές υπό την ομπρέλα της αυτοδιάθεσης...;
Λες και αυτοδιάθεση δεν έχει το μωρό.
Εν τω μεταξύ όλοι εμείς που το συζητάμε, μπορούμε και επικοινωνούμε (περίπου) γιατί δεν αποτελέσαμε θύμα μιας τέτοιας αυτοδιάθεσης...
Γιατί η καλή μας μανούλα δεν είπε ιδιοτελώς πώς είμαστε σώμα της και θα μας χαιρετήσει μια για πάντα...
Και είμαστε εδώ να διαφωνούμε, αλλά με σεβασμό στο πρόσωπό του καθενός, χωρίς τραμπουκισμούς και κατάρες, μα κυρίως έχουμε έρθει εδώ με μια πνοή ζωής αιωνίου που δεν περιορίζεται σε ελευθεριότητες και δικαιωματισμούς, αλλά εμφορείται από Πνεύμα αληθινής ελευθερίας με μέτρο την όντως Αγάπη.
Άλλοι πρωταγωνιστούν στο θέατρο του παραλόγου και άλλοι πρωταγωνιστούν, άλλοτε εν σιωπή και άλλοτε όχι, ερμηνεύοντας εμπράκτως τη θυσιαστική τους αγάπη.
ΥΓ: Ευτυχώς που και ο Άγιος άνθρωπος, που αυτή την ώρα κηδεύεται, ήρθε πάρα τις αντίθετες προτροπές προς τη μητέρα του, σε αυτόν τον κόσμο και κατέστη Μέγας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου