"...Σήμερα, στη χώρα μας, οι δάσκαλοί μας, οι κληρονόμοι αυτής της σπουδαίας παράδοσης, που γέννησε μερικούς από τους μεγαλύτερους δασκάλους και φιλοσόφους της ιστορίας – τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα, τον Θαλή, αναγκάζονται να ζουν με μισθούς πείνας. Κάποιοι από αυτούς κοιμούνται ακόμη και στα αυτοκίνητά τους...

  

   Eπειδή μεθαύριο ξεκινάνε τα σχολειά μας.

Κι επειδή υπάρχουν ακόμα οικογενειάρχες, που ζουν και εργάζονται εκτός Ελλάδας, αλλά τιμούν την χώρα μας πολύ περισσότερο από κάποιους που ζούμε κι αναπνέουμε εδώ...

Είδα την προηγούμενη εβδομάδα ένα υπέροχα αφυπνιστικό video, που έκανε ο Δημήτρης Σαββίδης από την Ολλανδία, που σχετίζεται με την εκπαίδευση. 

Και τόλμησα, μέσα στα βαθιά μεσάνυχτα, να του γράψω 2 ειλικρινή λόγια μέσα από την καρδιά μου, χωρίς να προσπαθήσω να εξιδανικεύσω τα λάθη που κάνουμε και μεις ως εκπαιδευτικοί στο σχολείο που υπηρετούμε τόσα χρόνια.

Όποιος πιστεύει πως υπάρχει δάσκαλος που δεν κάνει λάθη και δεν έχει παραλείψεις, να τον ενημερώσουμε πως είναι βαθιά νυχτωμένος. 

Άνθρωποι είναι και οι δάσκαλοι, έχουν προβλήματα όπως όλοι οι υπόλοιποι και ΝΑΙ, ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ, τα οποία όμως όταν είναι ανθρώπινα και δεν έχουν δόλο, καλό είναι να συγχωρούνται. 

Και να προχωράμε στην επόμενη χρονιά, στην επόμενη επιμόρφωση, στην επόμενη μέρα, στο επόμενο μάθημα, στις επόμενες ψυχούλες των παιδιών, που μας εμπιστεύτηκε για μια ακόμα χρονιά ο καλός Θεός...

|Ζουλήστε το screenshot που ακολουθεί, από τον λογαριασμό του Δημήτρη στο fb και μετά δείτε (αν θέλετε) το δικό μου σχόλιο, που είναι απλά 1 μόνο από τα 1,6 χιλ. άλλα σχόλια που προξένησε αυτή η όντως ξεχωριστή ανάρτηση...

"Δημήτρη, σε παρακολουθώ καιρό. 

Απόψε ένιωσα την ανάγκη να σου πω 2 λόγια. 

Έχω την ιδιαίτερη τύχη (έτσι τη λέει ο περισσότερος κόσμος, εγώ την λέω ευλογία...) να δουλεύω ως Γυμναστής 27 χρόνια τώρα, τα μισά της ζωής μου.

(Το πρωί θα βρεθώ για 28η φορά στον αγιασμό για τη νέα χρονιά...)

 Αυτό αγάπησα από πάντα, αυτό μόνο στόχευσα, με αυτό πορεύομαι.

 Σε ένα εκπαιδευτικό χώρο όμως, που σέβεται όχι μόνο τα παιδιά του και τους γονείς τους, που άλλοι τους βλέπουν ως "πελάτες" - τι κακή λέξη - αλλά και τους εκπαιδευτικούς του και όλο το υπόλοιπο προσωπικό, από τους οδηγούς μέχρι τις υπέροχες κυρίες που μας καθαρίζουν ... 

Θέλω να σου πω πως οι συζητήσεις που γίνονται στις αυλές, στα γήπεδα και στα παγκάκια με τα παιδιά μου όλα αυτά τα χρόνια είναι για μένα οι πιο ευχάριστες της κάθε μέρας που ο Θεός μου χαρίζει. 

Για κάποια από τα παιδιά μου όμως οφείλω κάποια στιγμή να πω, χωρίς ίχνος κομπασμού (κάποιος μπάρμπας μ'έμαθε να διακρίνω πλέον πως είμαι απλά ένας κ.Τίποτας) πως ορισμένες συζητήσεις στάθηκαν καθοριστικές για τη ζωή τους. 

Όχι γιατί τους είπα εγώ κάτι ιδιαίτερο, αλλά γιατί εκείνα βρήκαν ένα βήμα και επιτέλους μίλησαν...

Σε ευχαριστώ για τον αγώνα που με ήθος και Ελληνοπρέπεια κάνεις.

Και να ξέρεις. Θέλω να σε γνωρίσω, ρε φίλε... 

Και ενώ δεν έχω ιδέα για το πως, είμαι σίγουρος πως με κάποιο θεότρελο τρόπο, θα γίνει. 

Συμπάθα με για τα πολλά. 

Έτσι αυθόρμητα μου βγήκαν. 

Σε φιλώ

    |στ.Β.Γ