☆ "Ας πούμε ότι εμείς πάμε σε μια δουλειά και έχουμε έναν συνάδελφο δύσκολο. Ή έναν προϊστάμενο δύσκολο. Και αρχίζουμε να μεμψιμοιρούμε και να θέλουμε να φύγουμε και να αλλάξουμε γραφείο...

 

...να πάμε κάπου αλλού 

γιατί, τάχα, δυσκολευόμαστε.

Κι αν δεν το επιτυγχάνουμε, 

αγχωνόμαστε

και γινόμαστε άνω-κάτω...

 

Οι Πατέρες ήταν πάρα πολύ σχολαστικοί σε αυτό το πράγμα.

Έκαναν χρόνια υπομονή σε απλά πράγματα 

που θα μπορούσαν να τα αποφύγουν.

 

Θα θυμάστε εκείνο το περιστατικό με εκείνον τον ασκητή, 

ο οποίος για 20 χρόνια και πλέον 

έμενε μέσα στο ίδιο δωμάτιο με την αγελάδα. 

Φαντάσου τώρα να ζεις μέσα σε ένα σπίτι, 

μέσα σε ένα δωμάτιο με μια αγελάδα! 

Και του έτρωγε και τα ζεμπίλια που έκανε. 

Του έβαζαν πάντα μία αγελάδα μέσα στο δωμάτιό του. 

Δεν είναι και άνθρωπος να συνεννοηθείς, ζώο είναι..

Και δεν έλεγε ποτέ τίποτα.

Δεν διαμαρτυρήθηκε. 

Δεν πήγε να πει, ας πούμε, του γέροντα: 

"Μα καλά, χάθηκαν τα άλλα δωμάτια 

να τη βάλεις την αγελάδα την ευλογημένη; 

Μέσα στο δωμάτιό μου; 

Άντε μία μέρα, 

δύο μέρες, 

ένα χρόνο, 

δύο χρόνια..

Πόσα χρόνια;". 

Έκανε υπομονή εκεί. 

Δεν το άλλαζε.

 

Κάποιος καθόταν δίπλα από κάποιον αδελφό 

ο οποίος συνέχεια έβηχε και έφτυνε. 

Κάποια αρρώστια είχε που είχε φλέματα 

και πολλά πράγματα...

 Είχε, λέει, και τραύματα πολλά, 

τα οποία πυορροούσαν, είχαν πύον.

Και του έλεγε ο λογισμός του:

"Κάτσε μία θέση πάρα κει. 

Μην κάθεσαι δίπλα από αυτόν τον άρρωστο! 

Που όλην την ώρα φτύνει, 

βήχει, 

τρέχουν τα ζουμιά του, 

μυρίζει... 

Πήγαινε μία θέση πιο εκεί".

Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να πάει πουθενά: 

"Όχι, εδώ θα κάτσεις! Δεν θα ταράξεις από δω!".

 

Ένας άλλος, ο οποίος έπλενε έναν άρρωστο, 

του έλεγε ο λογισμός του: 

"Μα, δύσκολο πράγμα! 

Δεν μπορώ άλλο να τον περιποιούμαι...

Τόσο βρώμικες πληγές!".

Και τόσο ήταν σαν τον κέρβερο πάνω από τον εαυτό του 

που έλεγε στον εαυτό του: 

"Πρόσεξε! 

Εάν τολμήσεις να τον εγκαταλείψεις, 

όχι μόνο δεν θα σε αφήσω να φύγεις 

αλλά και όλα αυτά τα ζουμιά 

που πλένεις και τον καθαρίζεις, 

θα σε βάλω να τα πιείς, κιόλας! 

Όχι μόνο να μου λες ότι σιχαίνεσαι να τον αγγίζεις 

αλλά θα σε βάλω να τα πιεις!".

 

Δηλαδή τόσο άτεγκτοι ήταν.

Καμιά υποχώρηση! 

Γιατί ήξεραν 

ότι μέσα από αυτήν την στάση 

μπροστά στα διάφορα γεγονότα της ζωής τους 

είχαν πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια. 

Και αυτό βοηθούσε στο να έχουν ανδρείες ψυχές. 

Δεν φοβούνταν!

 

Να μη φύγεις. 

Έτσι αποκτάς ανδρεία!

Έτσι αποκτάς πίστη!

Και δεν είσαι «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος».

Γιατί όλα αυτά τα πράγματα 

πηγάζουν μέσα από την 

προσωπική σχέση σου με το Θεό. 

Και η ζωή μας ολόκληρη 

είναι αυτή η σωστή στάση 

έναντι των καθημερινών γεγονότων.

Ό,τι έχεις κάθε μέρα μπροστά σου.

Μάθε να κάνεις υπομονή!

Μάθε να το βλέπεις αυτό το πράγμα

όχι κοσμικά, 

όχι ανθρώπινα 

αλλά με την πνευματική έννοια 

και μέσα από την πρόνοια του Θεού. 

Και αντί να αγανακτείς 

και να δυσανασχετείς, 

να το αξιοποιήσεις πνευματικά...

 

                 ~ π.Αθανάσιος Λεμεσού

|εμείς από τη Μαρία Παππά

(δες παρεπιμπτόντως τι απίθανες αναρτήσεις έχουμε δανειστεί από τη Μαρία, εδώ...)