Η Φωτεινή λέει πως υπάρχει μια εικόνα που δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό της.
Δεν θα την περιγράψει, «δεν θέλεις να ξέρεις». Οι άνθρωποι που φροντίζουν να μην φτάσουν ως εμάς ο λόγος μίσους και η βία στις πιο ακραίες εκδοχές τους, έχουν αντικρίσει με τα δικά τους μάτια τον τρόμο.
Τρεις πρώην συντονιστές περιεχομένου του ελληνικού Facebook, μιλούν στο inside story.
Θυμάμαι τον Χ., έχει φύγει κι αυτός πια, που μου έλεγε πως περνούν πολλοί μήνες προτού συνειδητοποιήσεις πώς αυτό το πράγμα σου καταστρέφει την ψυχή», αφηγείται η νεαρή γυναίκα που κάθεται απέναντί μου. Κάποια στιγμή, μου λέει, θα καταλάβαινε εκ πείρας τι εννοούσε ο συνάδελφός της. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η Μαρία* ήταν ένας από τους ανθρώπους που αναλάμβαναν να απομακρύνουν από το Facebook όσα εμείς οι υπόλοιποι δεν πρέπει να δούμε. Δεν έχει καμία πρόθεση να κάνει ξανά αυτή τη δουλειά, με διαβεβαιώνει. Οι δυο πρώην συνάδελφοί της νεύουν καταφατικά, παίρνοντας μικρές γουλιές από τον καφέ τους. Κανένας από τους τρεις δεν νοσταλγεί το πρόσφατο επαγγελματικό παρελθόν του.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η Μαρία, ο Πάνος και η Φωτεινή, κάτω από τα τριάντα και οι τρεις, ανήκαν στους 15.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται σε βάρδιες που καλύπτουν ολόκληρο το 24ωρο, με την υποχρέωση να εντοπίσουν και να διαχειριστούν τις αναρτήσεις που παραβιάζουν τα community standards του Facebook – τους κανόνες γύρω από τα κείμενα και τις εικόνες που μπορούμε να αναρτήσουμε ελεύθερα.
Επισήμως, αυτοί οι χιλιάδες εργαζόμενοι ονομάζονται content moderators (συντονιστές περιεχομένου). Μιλούν πάνω από 50 γλώσσες και εργάζονται σε περίπου 20 διαφορετικές πόλεις του κόσμου.
Είναι οι «ψηφιακοί καθαριστές», που αποφασίζουν τι θα δουν και τι δεν θα δουν οι δύο δισεκατομμύρια χρήστες του κοινωνικού μέσου.
Οι content moderators δεν είναι υπάλληλοι του Facebook. Εργάζονται όλοι για εταιρείες που έχουν αναλάβει το έργο για λογαριασμό του. Οι «καθαριστές» του ελληνικού Facebook, έχουν έδρα στη Γερμανία. Εκεί, η Μαρία, ο Πάνος και η Φωτεινή είχαν υπογράψει συμβόλαιο με την Arvato, μια θυγατρική του ομίλου Bertelsmann, η οποία στην πορεία συγχωνεύθηκε με μια μαροκινή εταιρεία και προέκυψε η Majorel. Στο Βερολίνο, στην περιοχή της Siemensstadt, μοιρασμένοι σε δύο κτίρια, εργάζονται content moderators από διάφορες χώρες. Τα γραφεία του Βερολίνου άνοιξαν το 2015, σε καθεστώς μυστικότητας, που λίγους μήνες αργότερα σχολιάστηκε έντονα στα γερμανικά μέσα. Τον Ιούλιο του 2017 θα πάρουν για πρώτη φορά άδεια να επισκεφθούν τα γραφεία της Siemensstadt εκπρόσωποι έξι μέσων ενημέρωσης. Ο συντάκτης του περιοδικού Der Spiegel θα επισημάνει, στο ρεπορτάζ του, ότι έστελνε σχετικά αιτήματα στην εταιρεία επί ενάμιση χρόνο.
Το Facebook δεν δίνει στοιχεία για τον αριθμό των συντονιστών ανά γλώσσα και τον ακριβή τόπο εργασίας κάθε εθνικής ομάδας. Ο λόγος, όπως μας είπαν, είναι ότι «αυτοί οι άνθρωποι εργάζονται σε διάφορα σημεία του κόσμου, ώστε ο έλεγχος να συνεχίζεται όλο το 24ωρο»...
(Αν θέλεις να διαβάσεις ολόκληρο το άρθρο, δες εδώ ).
* Μας έστειλε ο coach Spiros Velliniatis
Το ζήτημα είναι με πια κριτήρια κρίνουν κάτι ως "βία" ή ως "ρητορική μίσους", τα οποία πρέπει να αποκλειστούν. Παράδειγμα: αν εγώ, ως ορθόδοξος ιερέας, ακολουθώντας το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας, γράψω κάτι εναντίον του πάθους της ομοφυλοφιλίας, θα δημοσιευθεί ή θα κοπεί από τα ίδια "αόρατα χέρια" που προωθούν με χίλιες δυνάμεις, παγκοσμίως, την ολέθρια, για την ψυχή, gay κουλτούρα; Τα "community standards" του Facebook, ενδιαφέρονται άραγε για το θάνατο της ψυχής του ομοφυλόφιλου από το ολέθριο πάθος του; Η ερώτηση είναι ρητορική, η απάντηση είναι γνωστή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δημοσιευθεί, πάτερ.
ΔιαγραφήΚαι αμέσως ,μετά θα κατέβει, αφού κάποιο από τα 15000 παιδιά θα το δει και θα το εντάξει, όπως σωστά είπατε στη ρητορική μίσους.
Η ρητορική σας ερώτηση απαντήθηκε από την στιγμή κιόλας που μπήκατε στον κόπο να την πληκτρολογήσετε.
Εύχεσθε...