* Να επιμένεις ...

Βρήκαμε το κείμενο στο προφίλ της Theodoula Paraskeuopoulou
(σύνθεση: "συν αυτώ"...)

" Συχνά εκνευριζόμαστε με τους ευθείς και ειλικρινείς ανθρώπους, επειδή μας φανερώνουν ανοιχτά τις αδυναμίες μας..."

Συχνά εκνευριζόμαστε με τους ευθείς και ειλικρινείς ανθρώπους, 
επειδή μας φανερώνουν ανοιχτά τις αδυναμίες μας. 

Τέτοιους ανθρώπους όμως, πρέπει να τους τιμούμε και να τους ευχαριστούμε...

Είναι σαν να λέμε οι χειρουργοί, που με τον οξύ λόγο τους κόβουν τα μολυσμένα μέρη της καρδιάς. 

Ξυπνούν την συνείδηση της ψυχής, που είναι ναρκωμένη από την αμαρτία...

∽ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

(από τον Δημητρη Ροδη)

Στα γόνατα για...

* Αν μπορείτε στις προσευχές σας...

* - Για τη Νεκταρία...
Μητέρα 3 παιδιών, που είναι στα πρόθυρα νευρικής ανορεξίας...

- Μια ευχή για τη Δανάη, υπέρ αναπαύσεως.
33 ετών, γιατρός, με προσφορά στο συνάνθρωπο. Υπέστη σοκ έπειτα από κρίση του σακχαρώδη διαβήτη που της παρουσιάστηκε..

- Παρακαλώ υπέρ Παναγιώτη...
70 ετών... Του Θεού... Αύριο κάνει αξονική... Μην ταλαιπωρηθεί ότι και να είναι...

- Οι εξετάσεις βγήκαν κ δυστυχώς ο καρκίνος βρίσκεται στο τρίτο στάδιο . Μία νέα μητέρα με 4 παιδιά, τα 3 μωρά και χωρισμένη αισθάνεται τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της και ελπίζει σε ένα πολύ καλό χειρουργικό αποτελέσματα η ένα θαύμα για να συνεχίσει η ζωή της....
Αρχίζει ένα δύσκολο ταξίδι για αυτήν κ επίσης χρειάζεται τα απαραίτητα χρήματα για μεταφορά στην Αθήνα. Όποιος ή όποια μπορεί να βοηθήσει, ας το κάνει. Και προπάντων χρειάζεται την προσευχή όλων μας. Θεμέλινα το όνομα της. Να έχετε την ευλογία του Χριστού κ της Παναγίας μας.

(από Μικέ Κουλλιά)

- Μαρία, χειρουργείται, καρδιά.

Μητέρα με παιδί ΑΜΕΑ.

Σωτήρης ο θανών σύζυγος, υπέρ αναπαύσεως.

( λίγα από τα καθημερινά αιτήματα που κάθε βράδυ γίνονται στην ομάδα προσευχής "Κοινή Πορεία"...)

* Σήμερα αναπαύθηκε μετά από μεγάλο αγώνα ο θείος Σπύρος (βλ.https://amfoterodexios.blogspot.com/2019/04/blog-post_90.html)
Αύριο η εξόδιος ακολουθία. Εύχεσθε να παρηγορεί και να ενισχύει ο Θεός  τη σύζυγο Όλγα (με σοβαρά) προβλήματα υγείας.  

Υπέρ υγείας Ζωής 48 ετών με σχιζοφρένεια. Νοσηλεύεται. Τον τελευταίο καιρό παρουσίασε παθολογικά προβλήματα από τα φάρμακα.

Υπέρ υγείας και θείας βοηθείας Αγγελικής. Αντιμέτωπη με πραγματικά μεγάλο πόνο.

Για άλλη μια φορά ευχαριστώ

Μ.

* Μας ζητείται να συμμετέχουμε σε μια αλυσίδα προσευχής για τον τρίχρονο Πέτρο που διαγνώστηκε με όγκο πίσω από το μάτι. 
Ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορεί ο καθένας και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα στον Κύριό μας και Θεό μας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ 

Ο θυρωρός: 35 χρόνια στην πόρτα της «Μεγάλης Βρεταννίας»

" Χαρά στον Ουρανό γίνεται μόνο, όταν μετανοεί ένας αμαρτωλός..." + Δημήτριος Παναγόπουλος

Διαβάστε όλη την Αγία Γραφή και θα διαπιστώσετε, ότι χαρά στον Ουρανό γίνεται μόνο, όταν μετανοεί ένας αμαρτωλός.
Δεν χαίρεται ο ουρανός, αν θρέψεις όλα τα ορφανά, όλες τις χήρες και όλους τους γέρους του κόσμου... 
Δεν χαίρεται ο Ουρανός, αν ανάψεις όλα τα κεριά του κόσμου, ανάψεις όλα τα λιβάνια, χτίσεις όλες τις Εκκλησίες του κόσμου και κάνεις το μεγαλύτερο φιλανθρωπικό ίδρυμα... 
Αν κάνεις όλες τις αγαθοεργίες του κόσμου, αλλά δεν μετανοήσεις, θα πας στην κόλαση!
Μην πλανεθεί κανείς και νομίσει, ότι τα καλά του έργα θα τον οδηγήσουν στον Παράδεισο, μη έχοντας μετάνοια. 
Θα μετανοήσουμε και από εκεί και πέρα ό,τι καλό κάνουμε, έστω και ένα ποτήρι νερό να δώσουμε, θα έχουμε πολλαπλάσιο μισθό...
Οι Πρωτόπλαστοι εξώθησαν από τον Παράδεισο, όχι γιατί αμάρτησαν μόνο, αλλά κυρίως διότι δεν μετανόησαν, παρότι ο Θεός τους έδωσε ευκαιρίες μετανοίας. 
Αν λοιπόν οι Πρωτόπλαστοι εκδιώχτηκαν από τον Παράδεισο λόγω αμετανοησίας, εμείς για να επανέλθουμε εκεί, πρέπει να μετανοήσουμε. 
Γι' αυτό ο Χριστός όταν ήρθε στον κόσμο κήρυξε μετάνοια και όχι αγαθοεργία και καλά έργα. 
Η μετάνοια είναι αυτή, που νικάει και αφοπλίζει το "σπαθί" της δικαιοσύνης του Θεού...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος

(πηγή: Αγιοπνευματικές Αλήθειες)

* Ένα διαφορετικό βιογραφικό

Όλοι μας κάποια στιγμή

θα κάναμε τον κόπο
να γράψουμε το βιογραφικό μας.

Πόσο προσεχτικά έγινε η σύνταξή του!
Πόσο ενδιαφερθήκαμε να το προωθήσουμε!

Εντούτοις, εάν κάποιος μας ζητούσε
να περιέχει τα παρακάτω στοιχεία
άραγε θα το προωθούσαμε ευχάριστα;

•Οι αδυναμίες μας.
•Οι φόβοι μας.
•Οι ανασφάλειές μας.
•Η χαρά μας.
•Οι δυσκολίες μας.
•Τα ενδιαφέροντά μας.
•Ο φθόνος μας.
•Η μελέτη μας.
•Η αγωνία μας.
•Η προσευχή μας.

Άραγε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε
συστατική επιστολή της συζύγου ή των παιδιών μας
που θα αναφέρονται στην καθημερινή μας εικόνα;

π. Σπυρίδων Ράπτης

* Ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη

"Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη"

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες
θυμηθήκαμε τους υπέροχους στίχους του Σταμάτη Σπανουδάκη
και την εξίσου υπέροχη ερμηνεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.

* Σχετικό:

* Όσο έχεις, τόσο κάνει...

Όσο έχεις, τόσο κάνει.

Έχεις ένα οβολό μόνο να δώσεις στο φτωχό.

Αγοράζεις τον ουρανό τον ίδιο.

Όχι γιατί είναι φτηνός ο ουρανός

Αλλά γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος.

Δεν έχεις χρήματα;

Δώσε ένα ποτήρι κρύο νερό.

Όποιος δώσει ένα ποτήρι κρύο νερό για χάρη μου σʼ αυτούς τους καταφρονεμένους θα λάβει την αμοιβή του, μας λέει ο Kύριος.

O ουρανός πουλιέται κι αγοράζεται κι εμείς αδιαφορούμε.

Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο.

Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα.

Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα.

Δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

πηγή

* Σχετική ανάρτηση:

"Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που κατανοεί την θέση του φτωχού...

* Μόνο αν γίνει η τούμπα ...

Την εικόνα και το κείμενο μας έστειλε ο Χρ. Αδ.

Στα γόνατα για...

* Ο Ιάκωβος, 38 ετών...
Χειρουργείται από το πρωί στην καρδιά.
Σπάνια πάθηση. 
Μπορεί να μην ζήσει!
( Οι γιατροί είπαν πως θα διαρκέσει τουλάχιστον 8 ώρες το χειρουργείο. Και πολλές χιλιάδες ευρώ... Είναι από το πρωί ακόμα μέσα...)
Ευχαριστώ! 

Εύα

* Αβάπτιστο, εξαμηνήτικο μωράκι με προβλήματα υγείας.

Δέσποινας, μητέρα. 
Τι να πω για την καθημερινότητά της... 
Ηρωίδα! Χρειάζεται δύναμη για να μη γονατίσει!
Υπάρχουν και θέματα υγείας.

Φωτίου, να τον φωτίσει ο Θεός να βάλει σε σειρά τις σκέψεις του και να βρει το σωστό δρόμο.

Ευφημίας και Άννας, υπέρ υγείας και θείας βοηθείας. 

Άννα, υπέρ υγείας και θείας βοηθείας

Αικατερίνης, κάνει χημειοθεραπείες.

Αγγελικής, ελληνίδα νέα κοπέλα με μία κορούλα, ζει στο εξωτερικό μακριά από τους δικούς της.

Ελένης...

Και Ελένης...

Αλεξάνδρας, Ιωάννου και Σοφίας...


Από τους αδελφούς μας που ανέφερα, ο Φώτιος, η Ευφημία, η Άννα και η Αγγελική, είναι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό...
Να πούμε και γενικώς μία προσευχή  για όλους τους Έλληνες που ζουν-βρίσκονται για διάφορους λόγους στο εξωτερικό;
Φαντάζεστε γιατί... Είναι κι αυτή η μοναξιά... Τουλάχιστον με τη σκέψη μας να είμαστε κοντά τους.

Ευχαριστώ, είναι πολύ σημαντική έστω και μία ευχούλα.

Μαρία

* Και για μια πονεμένη ψυχούλα ("Χ"), γύρω στα 40 με υποτροπή καρκίνου εντέρου με μεταστάσεις , υπό χημειοθεραπεία, μανούλα μικρού παιδιού. ... Για το θαύμα ...

θ.

* Γεωργία...
Μια προσευχή σας παρακαλώ!
Βασανισμένη γυναίκα και με πρόβλημα υγείας. Αβοήθητη...

Ρ.

* Να βάλουμε στην προσευχή μας τον Θωμά που κοιμήθηκε νέος άνθρωπος με δύο μικρά παιδάκια και την σύζυγό του Ελένη να την παρηγορήσει και να την στηρίξει ο Κύριος...

Θ.

* Παρακαλώ θυμηθείτε και τον Αριστείδη που παλεύει με τον καρκίνο του και προσευχηθείτε για τον Στέργιο που κοιμήθηκε εν Κυρίω αλλά και για τον Λαυρέντη μας που κοιμήθηκε εδώ δίπλα, στο Φτελιό και τώρα ακούμε τα τραγούδια του στη διαπασών, για να ακούσει ότι τον ακούμε!
Έλενα

* Αδέλφια μου, προ ολίγων λεπτών αναπαύτηκε ακριβώς μπροστά μας στο νοσοκομείο μια γριούλα που μέρες ταλαιπωρούνταν η καϋμενούλα.
Μέσα σε μια στιγμή μια ηρεμία απλώθηκε παντού κ το βλέμμα της έμεινε κοιτώντας ψηλά,ενώ το άψυχο σώμα της αναπαύτηκε χωρίς πόνους πια...
Κυριακή το όνομά της,ας ευχηθούμε στην άγνωστη ψυχούλα καλόν παράδεισο...

Ν.

* Η αδελφή μας Ευφροσύνη που είχαμε και παλαιότερα (Δεκ.2018) στην κατάσταση προσευχής (θυμηθείτε εδώ) μέχρι τώρα πήγαινε καλά. Κατεπειγόντως ξαναμπήκε στο νοσοκομείο με αιμορραγίες. Παρακαλούμε μια προσευχή γι'αυτήν, τον σύζυγό της και τα νήπια παιδιά της. 

Προτείνουμε την χρήση του ψαλτηρίου, συγκεκριμένα τον ψαλμό 86 (για να παρατείνει ο Θεός τη ζωή σε γονείς με υποχρεώσεις): 

https://ellasnafs.blogspot.com/2019/06/blog-post_112.html

αλλά και τον ψαλμό 145 (για αιμορραγίες)

https://ellasnafs.blogspot.com/2019/07/blog-post_84.html

Επίσης:

ζητείται να προσευχηθούμε: 

• για τον αδερφό μας Χρήστο (χωρίς λεπτομέρειες) 
• την Ιωάννα (που ταλαιπωρείται από σοβαρή ψυχική ασθένεια)
• την Μαρία – Ελένη (4 ετών, καρκίνος στον εγκέφαλο, εν μέσω χημειοθεραπειών, πρόσφατα βρέθηκε υγρό στον εγκέφαλο και το έχουν στείλει για ανάλυση, μακάρι να βγουν καλά τα αποτελέσματα).
• και ένα νεογέννητο παιδάκι Κων/νο-Νεκτάριο (αεροβάπτισμα), γεννήθηκε με όγκους.

Στις τελευταίες δύο περιπτώσεις ταιριάζει και ο ψαλμός 1

https://ellasnafs.blogspot.com/2019/07/1_29.html

------------------------------------------------------------------------------------------------

Τέλος, προσθέτουμε στην κατάσταση υπέρ αναπαύσεως τους:

Δημήτριο (με το μη ιάσιμο πρόβλημα στο συκώτι -θυμηθείτε εδώ) 

Ιωάννα (που δυστυχώς αυτοκτόνησε - μας το έστειλαν σε σχόλιο σε άλλη ανάρτηση) 

--

 Ἑλληνικὴ Ναῦς"

Η βιολογική μου μητέρα 7,5 μηνών έγκυος έκανε έκτρωση.. όμως Έζησα!

Η βιολογική μου μητέρα, 7.5 μηνών έγκυος έκανε έκτρωση... όμως Έζησα!

Μια συγκλονιστική μαρτυρία.

Χαίρετε. Ονομάζομαι Gianna Jessen. 

Είμαι υιοθετημένη και η βιολογική μου μητέρα ήταν δεκαεφτά χρονών, όταν αποφάσισε να κάνει έκτρωση. 

Ήταν τότε εφτάμισι μηνών έγκυος και ο γιατρός τη συμβούλευσε να κάνει αυτό, που ονομάζεται saline abortion (αντικατάσταση του αμνιακού υγρού με αλατούχο διάλυμα, που καίει το παιδί μέσα και έξω). Έτσι η μητέρα μου ανέμενε να γεννήσει ένα νεκρό παιδί μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες.

Προς μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όλων, δεν βγήκα νεκρή σ’ αυτό τον κόσμο αλλά ζωντανή (!), στις 6 Απριλίου του 1977 σε κλινική εκτρώσεων του Λος Άντζελες. 

Αυτό δε που αποτελεί τέλειο συγχρονισμό του ερχομού μου, είναι ότι ο μαιευτήρας που ενεργούσε την έκτρωση ήταν εκτός υπηρεσίας εκείνη τη στιγμή κι έτσι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει το σχέδιό του, που ήταν ο τερματισμός της ζωής μου.

Την στιγμή αυτή που σας μιλώ, βρίσκομαι σ’ ένα όμορφο κυβερνητικό κτίριο και ξέρω ότι στην εποχή που ζούμε δεν είναι πολιτικά σωστό να πεις το όνομα του Χριστού σε μέρη σαν κι αυτό.

Το να Τον φέρεις σε τέτοιες συναντήσεις, μπορεί να κάνει τους άλλους να νοιώσουν τρομακτικά άβολα. Αλλά... δεν επιβίωσα για να κάνω τον καθένα να νοιώθει άνετα. Επιβίωσα για να ανακατεύω τα πράγματα λίγο και αυτό το απολαμβάνω!

Και έτσι βγήκα ζωντανή, όπως ήδη είπα, μετά από δεκαοκτώ ώρες. Έπρεπε να ήμουν τυφλή, έπρεπε να ήμουν καμένη, έπρεπε να ήμουν νεκρή. Και δεν είμαι!

Ξέρετε τι εκπληκτική δικαίωση είναι το γεγονός ότι ο μαιευτήρας που έκανε την έκτρωση, ήταν υποχρεωμένος να υπογράψει το πιστοποιητικό γεννήσεώς μου; Έτσι έμαθα ποίος είναι. Για όσους τυχόν όμως έχουν αμφιβολίες, το πιστοποιητικό γράφει:

«γεννημένη κατά τη διάρκεια εκτρώσεως στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης». Δε νικήσανε!

Έκανα μία έρευνα για τον άνθρωπο αυτόν και οι κλινικές του είναι η μεγαλύτερη αλυσίδα κλινικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μικτά έσοδα 70.000.000 δολάρια το χρόνο. Διάβασα ένα βιβλίο του που έλεγε πως έχει κάνει πάνω από 1.000.000 εκτρώσεις και θεωρεί αυτό πάθος του. 

Σας τα λέω αυτά, Κυρίες και Κύριοι, γιατί δεν ξέρω αν συνειδητοποιήσατε ότι βρισκόμαστε σε μάχη σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι μία μάχη μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Με ποια πλευρά είστε;

Έτσι η νοσοκόμα κάλεσε ασθενοφόρο και με μετέφεραν σε νοσοκομείο. Αυτό είναι πραγματικό θαύμα, διότι συνήθιζαν τότε (μέχρι το 2002), να τερματίζουν την ζωή ενός επιβιώσαντος βρέφους, με στραγγαλισμό, ασφυξία, να το αφήνουν να πεθάνει ή να το πετούν. Το 2002 ο πρόεδρος Bush υπέγραψε νόμο για να σταματήσει αυτή η συνήθεια. Βλέπετε, παίζουμε εν ου παικτοίς…

Εύχομαι να με μισούν την ώρα που θα πεθάνω, ώστε να αισθανθώ τον Θεό κοντά μου και να αισθανθώ πώς είναι να σε μισούν. Και τον Χριστό Τον μισούσαν. Και όχι ότι επιδιώκω να με μισούν, αλλά ξέρω ότι ήδη με μισούν γιατι κηρύττω ζωή. 

Και η αποστολή μου κυρίες και κύριοι, ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα, είναι αυτή. Να δώσω ανθρωπιά σε μια αντιπαράθεση, που την ταξινομήσαμε με όλα τα άλλα ασήμαντα θέματα και την βάλλαμε να περιμένει την σειρά της στο ράφι. Αφαιρέσαμε τα αισθήματά μας κυρίες και κύριοι, γίναμε σκληρότεροι. Το θέλετε πραγματικά αυτό; Πόσο πραγματικά επιθυμείτε να ρισκάρετε για να πείτε την αλήθεια με αγάπη και μεγαλοψυχία, να είστε πρόθυμοι να σας μισούν;

Έτσι μετά από αυτό τοποθετήθηκα σε ίδρυμα έκτακτης φροντίδας όπου αποφάσισαν, διότι δεν τους άρεσα και πολύ.

Βλέπετε μισήθηκα από την στιγμή της συλλήψεώς μου από τόσους πολλούς, αλλά και αγαπήθηκα από ακόμα πιο πολλούς και προπάντων από τον Θεό. Είμαι κόρη Του. Δεν παίζετε με το κορίτσι του Θεού. Έχω ένα σημάδι στο μέτωπο, που προειδοποιεί, προσέξτε να είστε καλοί μαζί μου, γιατί ο Πατέρας μου διοικεί τον κόσμο!

Με πήραν λοιπόν από το «κακό σπίτι» και με πήγαν σε άλλο, όμορφο σπίτι. Στο σπίτι της Πένυ. Είπε, ότι τότε ήμουν δέκα επτά μηνών και είχα διαγνωστεί με αυτό που εγώ θεωρώ δώρο, εγκεφαλική παράλυση, η οποία δημιουργήθηκε από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλό μου, καθώς προσπαθούσα να επιβιώσω.

Τώρα είμαι αναγκασμένη να το πω αυτό. Εάν η έκτρωση είναι αποκλειστικά θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών, τότε ποία ήταν τα δικά μου δικαιώματα; 

Πώς δεν βρέθηκε ούτε μία ριζοσπαστική φεμινίστρια, να σηκωθεί και να φωνάξει για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου την ημέρα εκείνη! 

Στην πραγματικότητα η ζωή μου πνιγόταν στο όνομα των δικαιωμάτων της γυναίκας!

Όταν δε ακούω το αηδιαστικό επιχείρημα ότι πρέπει να κάνουμε εκτρώσεις γιατί το παιδί ίσως γεννηθεί ανάπηρο, τότε η καρδιά μου γεμίζει από τρόμο...

Υπάρχουν πράγματα κυρίες και κύριοι, τα οποία θα μπορέσετε να μάθετε μόνο από τους αδύναμους ανάμεσά σας. Και όταν τους πνίγετε, εσείς είστε αυτοί που χάνετε... Ο Θεός τους φροντίζει, αλλά εσείς είστε αυτοί που θα υποφέρετε για πάντα... 

Και τι αλαζονεία, τι απόλυτη αλαζονεία! Και έχει γίνει καθεστώς σ’ αυτό τον κόσμο που ζούμε, οι δυνατοί να εξουσιάζουν τους αδύναμους, να αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Τι αλαζονεία! Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν ήσαστε εσείς, που κάνετε την καρδιά σας να κτυπά; Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν κατέχετε τίποτε από όλη την εξουσία που νομίζετε ότι κατέχετε; Είναι το έλεος του Θεού που σας στηρίζει ακόμα και όταν τον μισείτε;

Έτσι κοίταξαν την αγαπημένη μου Πένυ και της είπαν τα …πολύ ενθαρρυντικά λόγια: η Gianna θα είναι ένα τίποτα! Αλλά αυτή τους αγνόησε και άρχισε να δουλεύει μαζί μου 3 φορές την ημέρα, και άρχισα να σηκώνω το κεφάλι μου και μετά έλεγαν η Gianna ποτέ δεν θα κάνει αυτό, ποτέ δεν θα κάνει το άλλο. 

Και όμως στην ηλικία των τρεισήμισι χρόνων, άρχισα να περπατώ με περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα, και στέκομαι εδώ σήμερα μπροστά σας με ένα μικρό ορθοπεδικό πρόβλημα, χωρίς περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα. Πέφτω με χάρη μερικές φορές και μερικές άλλες άχαρα, εξαρτάται από την περίπτωση, αλλά εργάζομαι για την Δόξα του Θεού.

Βλέπετε, κυρίες και κύριοι, είμαι πιο αδύναμη από τους περισσότερους από σας, αλλά αυτό είναι το κήρυγμά μου.

Πληρώνω ένα μικρό τίμημα για να μπορώ να διαλαλώ στον κόσμο και να προσφέρω ελπίδα. Στην παρανόησή μας για το πώς δουλεύουν τα πράγματα, παρεξηγούμε πόσο όμορφο μπορεί να είναι το μαρτύριο! Δεν το προκαλώ, αλλά όταν έρχεται ο Θεός έχει την δυνατότητα να κάνει και τα πιο άθλια πράγματα όμορφα.

Έχω συναντήσει την βιολογική μου μητέρα, έχω συγχωρήσει την βιολογική μου μητέρα, είμαι Χριστιανή. 

Είναι πολύ ταραγμένη γυναίκα και ήρθε σε μία εκδήλωση, που είχα πριν δυο χρόνια, χωρίς προειδοποίηση και είπε: «Γεια σου, είμαι η μητέρα σου». 

Αυτή ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα, και όμως καθώς ανεχόμουν όλα αυτά, πιθανόν να σκεφτείτε ότι ήμουν τρελή, αλλά καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν: «Δεν σου ανήκω. Ανήκω στον Χριστό. Είμαι το κορίτσι Του, και είμαι πριγκίπισσα! Έτσι δεν έχει σημασία τι λες, ο θυμός σου, η ταραχή σου και η οργή, δεν είναι δικά μου να τα φυλάξω, δεν είναι δικά μου να τα κρατάω, και δε θα το κάνω..».

Θα ήθελα προς στιγμήν να μιλήσω κατευθείαν στους άντρες που είναι σε αυτή την αίθουσα. Άντρες είστε φτιαγμένοι για μεγαλοσύνη. Είστε φτιαγμένοι για να υψώνετε το ανάστημά σας και να φέρεστε αντρίκεια. Είστε φτιαγμένοι για να υπερασπίζεστε τις γυναίκες και τα παιδιά. 

Όχι να παραμερίζετε και να στρέφετε το κεφάλι σας στην άλλη μεριά, όταν γίνεται φόνος και να μην κάνετε τίποτε γι’ αυτό. Δεν είστε φτιαγμένοι για να εκμεταλλεύεστε εμάς τις γυναίκες και μετά να μας αφήνετε μόνες. Είστε φτιαγμένοι για να είστε ευγενικοί και χαριτωμένοι και μεγάλοι και δυνατοί και να στέκεστε ψηλά, διότι άντρες προσέξτε με: Είμαι πολύ κουρασμένη για να κάνω το δικό σας καθήκον.

Γυναίκες, δεν είστε φτιαγμένες για κακομεταχείριση, δεν είστε φτιαγμένες να κάθεστε αγνοώντας την αξία και την τιμή σας. Είστε φτιαγμένες να αγωνίζεσθε γι’ αυτό σε όλη σας την ζωή. Τώρα είναι η ευκαιρία σας, τώρα θα δείξετε τι άνθρωποι θα είστε. Έχω εμπιστοσύνη άντρες, ότι θα ανταποκριθείτε στην πρόκληση και θα αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων.

Στους πολιτικούς, που ακούν, ιδιαίτερα στους άντρες, θα πω το εξής: είστε φτιαγμένοι για μεγαλοσύνη και αφήστε την διπλωματία στην άκρη. Προορισμός σας είναι να υπερασπίζεστε, ότι είναι σωστό και καλό. Αυτή η νεαρή κοπέλα που στέκεται στο βήμα σάς λέει: τώρα είναι η ώρα σας. 

Τι είδους άνθρωποι θέλετε να είστε, άνθρωποι με εμμονή στην δική τους δόξα ή άνθρωποι με εμμονή στην δόξα Του Θεού; Έφτασε η στιγμή να πάρετε θέση. Αυτή είναι η δική σας ώρα. Ο Θεός θα σας βοηθήσει, ο Θεός θα είναι μαζί σας. Σας δίνεται η ευκαιρία να δοξάσετε και να τιμήσετε τον Θεό.

Θα τελειώσω με αυτό:

Μερικοί ίσως είναι ενοχλημένοι διότι μιλώ συνέχεια για τον Θεό και τον Ιησού.

Μα πώς είναι δυνατόν να περπατώ στην γη, έστω κουτσαίνοντας, και να μην δίνω όλη μου την καρδιά και το μυαλό και την ψυχή και όλο μου το είναι στον Χριστό που μου έδωσε την ζωή;

Αν λοιπόν νομίσετε ότι είμαι ανόητη, αυτό θα είναι άλλο ένα κόσμημα στην κορώνα που φορώ. Όλος ο σκοπός της ζωής μου είναι να κάνω τον Θεό να χαίρεται.

Ελπίζω μερικά απ’ αυτά που είπα να έχουν νόημα. Απλά βγήκαν μέσα από την καρδιά μου.

Ο Θεός να σας ευλογεί. ~ Gianna Jessen. 

«γεννημένη κατά τη διάρκεια εκτρώσεως στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης».

Αξιοπρόσεκτες Θέσεις και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη", leimwnas.blogspot.com

Movie inspired by the life of abortion survivor Gianna Jessen.

* Νεοφώτιστη χριστιανή βρήκε τον Θεό με σανίδα σωτηρίας τον καρκίνο!

H 52χρονη Πορφυρία από την Αλβανία μιλά για την απόφασή της να βαπτιστεί ορθόδοξη, για το σκοτεινό μονοπάτι της χωρίς πίστη ζωής της και την αρρώστια, που τελικά την έκανε ακόμα πιο δυνατή...

H Πορφυρία προέρχεται από την Αλβανία, είναι νεοφώτιστη χριστιανή, έζησε αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, αγαπούσε από πάντα τον Χριστό και ήρθε η ευλογημένη στιγμή που βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Πορφυρία, από αγάπη για τον Άγιο Πορφύριο. Διάφορες δυσκολίες όμως την ανάγκασαν για δεύτερη φορά να ζήσει ως μετανάστης και τώρα ζει με την οικογένειά της στη Γερμανία. Την συναντήσαμε στην Ελλάδα και μας μίλησε με την ζεστασιά του αληθινού χριστιανού που αναστατώθηκε από το χάδι του Θεού. Διηγήθηκε χωρίς ψεύτικη ταπείνωση την πορεία της στο σκοτεινό μονοπάτι τής χωρίς Θεό ζωής και της αρρώστιας που διάβηκε. Μα και την έξοδό της στο ξέφωτο απ’ όπου ανέπνευσε και χάρηκε χωρίς ίχνος έπαρσης, λες και μιλούσε για τον θρίαμβο μιας άλλης γυναίκας. 

«Χαίρομαι που βρίσκομαι στην Ελλάδα μετά από τρία χρόνια. Θα προσπαθήσω να τα πω όπως τα ένιωσε η ψυχή μου. Και να μιλήσω έστω και σε λίγους που έχουν τις ίδιες εμπειρίες με εμένα και να τους δώσω κουράγιο. Δεν θέλω να μιλήσω για δικές μου εμπειρίες, αλλά να δοξάσω τον Θεό για όλα όσα μου έδωσε. Θέλω να με αξιώσει ο Θεός, να εκφράσω αυτή την αγάπη και ευγνωμοσύνη που έχω, να την ακούσουν και οι άλλοι. Ξέρετε είναι όμορφα όταν μιλάμε και συμπαραστεκόμαστε όσο μπορούμε σε ανθρώπους που έχουν καρκίνο, αλλά είναι πολύ διαφορετικό όταν περνάς εσύ ο ίδιος από τη φωτιά και θέλεις να μιλήσεις μέσα από την προσωπική σου εμπειρία. Η κοινή εμπειρία λέει πολλά πράγματα. Αρρώστησα που λέτε από καρκίνο για δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά είχα αρρωστήσει στα 32 μου. Ενώ λοιπόν μου ήταν γνώριμο τρόμαξα πάρα πολύ. Θυμάμαι την πρώτη ημέρα που πήγα να κάνω την πρώτη χημειοθεραπεία. Είχε φωλιάσει μέσα μου, ένα παράπονο, μια θλίψη, γιατί ήξερα το δρόμο και δεν ήθελα να τον περάσω ξανά. Εκείνη την ημέρα ένιωθα σαν τους ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο και βρίσκονται λίγο πριν την εκτέλεσή τους. Αυτή την αίσθηση είχα όταν άρχισε να ρέει σιγά σιγά το φάρμακο στο αίμα μου. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα το κρύψω, με πιάσανε δάκρυα». 

Μπροστά σε αυτό τον πόνο δεν μπορείς παρά να σταθείς με απόλυτο σεβασμό και με αυτό το αίσθημα της θέσαμε το ερώτημα αν ένιωσε εγκατάλειψη από τον Θεό… 

«Παρόλο τον πόνο, τη θλίψη και τη συντριβή μου με την επιστροφή της αρρώστιας μου δεν βλασφήμησα. Δεν ένιωθα ότι με εγκατέλειψε ο Θεός ή ότι μου έδωσε μια τιμωρία. Με τη χάρη του Θεού πολύ γρήγορα συνήλθα. Κι ενώ ένιωθα σαν να με εκτελούν, ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι το δυνατό φάρμακο, θα το κάνει νεράκι ο Χριστός. Αυτό το δηλητήριο που θα έμπαινε στο αίμα μου, αν δεν ήταν για καλό μου, ο Ιησούς θα το έκανε νεράκι. Μέχρι εκεί ήταν το παράπονό μου και ο πόνος μου, αλλά όχι απέναντι στον Θεό». 

Όσα μας ιστορούσε η Πορφυρία ήταν απλά ειπωμένα. Διακρίναμε επίσης την ευγενική πρόοδο που κάνει η ψυχή μέσα από τον πόνο, ώστε να επιθυμεί να μεταδώσει την γνώση που σκληρά απέκτησε και να γίνει ιεραπόστολος του πόνου στους ομοίους της. 

«Μετά τον καρκίνο άρχισα να ψάχνω τον εαυτό μου. Είχα διαβάσει για τον γέροντα Παΐσιο αρκετά και επίσης για τον άγιο Πορφύριο, στον οποίο προσευχόμουν πολύ αν και δεν τον είχα γνωρίσει. Ο άγιος Παΐσιος μιλούσε μέσα στην ψυχή μου! Παρότρυνε τους ανθρώπους στην εξομολόγηση και τη θεία Κοινωνία. Έλεγε: “Παιδιά μου, τα πιο πολλά που μας ταλαιπωρούν, είναι δαιμόνια. Αν φτιάξεις τη σχέση σου με τον Θεό, δεν θα έχεις τίποτα. Θα σωθείς”. 

Σιγά σιγά λοιπόν άρχισα να δουλεύω τον εαυτό μου και να λέω ότι κάπου έχω κάνει λάθος. Βαπτίστηκα λοιπόν και έγινα Ορθόδοξη Χριστιανή. Μάθαινα τον εαυτό μου μέσα από τα μυστήρια. Κατέφευγα στην εξομολόγηση. Ο άνθρωπος πρέπει να τα λέει όλα στην εξομολόγηση, ακόμα και τις αμαρτωλές σκέψεις του, χωρίς να ντρέπεται. Ας έχει κάνει και τα χειρότερα εγκλήματα του κόσμου. Γιατί όλα είναι τεχνάσματα του πονηρού, ο οποίος θέλει να μας χωρίσει από τον Πατέρα μας. Θέλει λοιπόν ο πονηρός να μας βάζει ψευτοντροπές και τύψεις που μας κάνουν δήθεν τόσο λερωμένους που δεν μπορούμε να πάμε κοντά στον Θεό. Αλλά ο Χριστός είπε ότι εγώ ακριβώς για τους αμαρτωλούς ήρθα, τους πολύ αμαρτωλούς, τους τελώνες και τις πόρνες, δεν ήρθα για τους ενάρετους. Αν ερχόταν για τους ενάρετους θα πήγαινε στους αρχιερείς και τους φαρισαίους μόνο». 

Απ’ όσα συζητήσαμε με την Πορφυρία δεν έδειξε καθόλου ότι η εμπειρία αυτή την λάβωσε ρίχνοντάς της σε κατάθλιψη. Δεν ένιωσε ότι ήταν μια τιμωρία του Θεού. Τον καρκίνο και ό,τι έμαθε από αυτόν δεν τα σάρκωσε μέσα της ως τιμωρία. Ήταν σχεδόν πηγή έμπνευσης: 

«Συχνά είμαστε μπλεγμένοι μέσα στην ευημερία αυτού του κόσμου, στα ωραία φαγητά, τα ποτά, τα όμορφα ρούχα, που όλα τούτα είναι ό,τι θέλει ο πονηρός να επιδιώκουμε στη ζωή μας. Έτσι σαγηνεύει τους ανθρώπους. Και αυτοί νομίζουν ότι έτσι βαδίζουν καλά. Κι επειδή μέσα στον καρκίνο έζησα, έστω πολύ λίγο, την αγάπη του Χριστού, ήμουν εν Αγίω Πνεύματι πλήρης ακριβώς μέσα στον καρκίνο και δεν μου έλειπε τίποτα. Μπορεί βιώνοντας την ασθένεια να μην μπορούσα καθόλου να φάω, να πιω, να ντύνομαι, να μην έχω μαλλιά, να υστερώ πολύ σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους γύρω μου, αλλά εγώ ένιωθα ότι τα έχω όλα, ότι δεν μου έλειπε τίποτα. Διέθετα και τροφή και μαλλιά και ρούχα και ομορφιά. Όλα ήταν η χάρις του Θεού. Κι αν δεν έχουμε αυτή τη χάρη ποτέ δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι. Ο Θεός είναι και η χαρά και η υγεία μας και η ευτυχία μας και τα πλούτη μας και τα πάντα εντέλει είναι ο Χριστός. Αυτόν έχουμε χάσει και δοκιμάζουμε τόσο πόνο στη ζωή μας. Θέλω λοιπόν να φωνάξω στους ανθρώπους ότι για μένα ο καρκίνος δεν είναι ο μπαμπούλας που φοβίζει τους ανθρώπους, εγώ δεν τον βλέπω σαν κατάρα. Για μένα αυτό ήταν ευλογία του Θεού. Ο Χριστός ήξερε ότι βαθιά μέσα στην ψυχή μου τον λάτρευα και πριν ακόμη βαπτιστώ. Αυτόν στην ουσία έψαχνα. Είχα καλή ψυχή και ήμουν χριστιανή χωρίς να είμαι. Ωστόσο ήμουν και πολύ αμαρτωλή. Στην άθεη εκείνη την εποχή χώρα καταγωγής μου είχα κάνει δυο εκτρώσεις. Οι γιατροί μού έλεγαν δεν είναι τίποτα η έκτρωση. Αργότερα διάβασα ότι το έμβρυο έχει ψυχή και σπαράζει. Ήμουν άσπλαχνη κι ο Θεός για μένα εύσπλαχνος. Επέτρεψε τον καρκίνο για να καταλάβω ότι κι εγώ μπορεί να βρω το θάνατο. “Αλλά δεν είμαι σαν εσένα, έχω πολλή αγάπη. Σας αγαπώ, δεν σας φοβερίζω. Θέλω να σας χαστουκίσω μόνο μήπως και γυρίσετε πίσω γιατί φύγατε μακριά μου. Πώς να σας γυρίζω εκεί που πάτε ολόισια στον γκρεμό. Επιτρέπω λοιπόν κάτι που εσείς λέτε κατάρα, πόνο και θλίψη, αλλά στην πραγματικότητα είναι αγιασμός. Έτσι τον ένιωσα τελικά τον καρκίνο». 

Ο χρόνος στους ασθενείς κυλά σε διαφορετικό ρυθμό, και συχνά ξεκαθαρίζει το ομιχλώδες τοπίο που θόλωνε μέχρι τώρα την κυρίαρχη σκέψη. Αυτό που η Πορφυρία κατέθεσε για την ζωή της όσον αφορά το πριν και το μετά της γνώσης ήταν μάθημα πρώτης τάξεως για ασθενείς και υγιείς: 

«Βρήκα όμως πρώτα το χρόνο να σκεφτώ και να βγάλω κάποια συμπεράσματα για μένα και την ζωή μου. Πρώτα είχα πολλά στο κεφάλι μου και δεν σκεφτόμουν τον Θεό. Πήρα χρόνο, μέσα από την αρρώστια, για να σκεφτώ γιατί ήρθα στη ζωή. Για να δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ; Για να έχω να καταναλώνω διαρκώς και περισσότερα; Εγώ κατάλαβα ότι δεν ήρθα για αυτό στη γη. Ο λόγος που υπάρχω στη γη δεν είναι για να αμαρτάνω. Τότε δεν υπάρχει λόγος για να ζω. Ο λόγος για να ζω σχετίζεται με την προσπάθεια να καθαρίσω τον εαυτό μου από την αμαρτία. Να κάνω την Πορφυρία πιο καθαρή από το χιόνι, όπως λέει ο ψαλμός… Αυτό πρέπει να ζητάμε από τον Θεό, Αυτός ξέρει μόνο τι είναι το καλό για μας, ανεξάρτητα με αυτά που συνήθως ζητάμε στην προσευχή μας. Είμαστε δυστυχισμένοι γιατί θέλουμε να γίνει το θέλημά μας. Αλλά ο Θεός δεν έχει το ίδιο θέλημα με μας. Γιατί ξέρει πιο καλά από μας αυτό που του ζητάμε πώς θα βγει. Κι έτσι σιγά σιγά έμαθα να αφήνομαι στα χέρια Του. Και ό,τι θέλει ας φέρει». 

Θα ήταν αφέλεια να πιστέψουμε ότι μετά από αυτό “το ευτυχισμένο τέλος” έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Η Πορφυρία δεν μας αφήνει σε τέτοιες ψευδαισθήσεις, πράγμα που δίνει θάρρος στους ανθρώπους που πέφτουν και ξαναπέφτουν, δηλαδή σε όλους εμάς. Θα μας πει: 

«Δεν ήμουν πάντα σε κατάσταση χάριτος ας πούμε. Παρόλο που βαπτίσθηκα και κοινώνησα, όταν πήγα στη Γερμανία πάλι μπήκαν οι βιοτικές ανησυχίες. Και θλιβόμουν γιατί δεν γινότανε το δικό μου. Να βγούνε όπως ήθελα εγώ τα πράγματα. Βέβαια ο άνθρωπος νομίζει και στην πνευματική ζωή ότι τα καταφέρνει μόνος του τα πράγματα. Διαβάζει ένα βιβλίο και νομίζει ότι αυτό είναι αρκετό. Μετά έρχεται ο εγωισμός και σε ισοπεδώνει. Γι΄ αυτό θέλω να πω πως για μένα ο καρκίνος ήταν σωτήριος. Με έφερε στον Θεό από τον οποίο είχα φύγει τόσο μακριά. Όταν με εγκαταλείπει ο Θεός είμαι τραγικά δυστυχισμένη. Όλα μου λείπουν, όλα μου φταίνε και θέλω να τα βάλω με όλους και με όλα. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον δύσκολο τρόπο για να με επαναφέρει στη σωτηρία. Ο καθένας πρέπει να ψάξει μέσα του αν έχει ή αν έχει χάσει τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού και μέσα μας και γύρω μας, αλλά μπορεί εγώ να τον έχω χάσει προσωπικά. Και κάτι πρέπει να κάνω ή να γίνει για να Τον βρω. Παρακαλώ λοιπόν τον Θεό να κατοικήσει στην ψυχή μου, γιατί όλα είναι τελικά δωρεά του Θεού. Κάνε εσύ ό,τι μπορείς και τα άλλα πρέπει να καταλάβεις ότι είναι δωρεές του Θεού». 

Εμείς που είμαστε από νήπια βαπτισμένοι, διατρέχουμε όχι σπάνια, τον κίνδυνο να καλλιεργούμε στην πίστη μας μια άψυχη σιωπή. Ένας νεοφώτιστος όμως μετά από τα χρόνια που πέρασε στην άγνοια που του στέρησε την ανάσα, όταν την ξαναβρίσκει ενθουσιάζεται και γίνεται δάσκαλος. Η Πορφυρία μάς παιδαγωγεί: 

«Με τη χάρη του Θεού καταλαβαίνω πόσο αγαπώ όλο τον κόσμο και όσους με έχουν πειράξει και στενοχωρήσει. Χωρίς τη χάρη αυτό δεν γίνεται. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται ούτε τον καρκίνο ούτε άλλη κακοτυχία. Ακόμα και τα παιδιά μας να χάσουμε, πόσο απόλυτα δύσκολο κι αν είναι αυτό, ακόμα και τότε να μην αποθαρρυνόμαστε. Αν κάποιος θεοποιήσει το παιδί του και ξεχάσει τον Θεό, τότε μπορεί ο χαμός του παιδιού να λειτουργήσει έτσι ώστε να βρούμε τον αληθινό Θεό που είχαμε λησμονήσει. Πρώτα από όλα είναι ο Θεός, τον Χριστό πρέπει να αγαπάμε πάνω από όλους και όλα. Τότε είμαστε πλήρεις. Αν του το ζητήσουμε, ο Θεός θα μας διδάξει τα δικαιώματά Του, θα μας πει τι θέλει από μας. Λέω για τον εαυτό μου ότι είμαι 52 χρονών και έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Πρέπει λοιπόν σιγά σιγά να πολεμήσω τα πάθη μου και να γίνω ένα παιδί του φωτός. Παιδί του Θεού, για να δείχνουμε πώς είναι ο Πατέρας μας. Αν δεν είμαστε κι εμείς άγιοι, τότε νομίζουμε ότι ζούμε, αλλά έχουμε πεθάνει. Παράδεισος είναι να έχουμε τον Χριστό μέσα μας. Αλλιώς ποτέ δεν θα είμαστε πλήρεις. Πάντα κάτι θα μας λείπει. Κι αυτό μετά μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια. Γιατί όταν μας λείπει κάτι πάντα το αναζητάμε σε λάθος μέρη». 

_____________ 

Σοφία Χατζή 

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 11.09.2019