Σχόλιό μας:
Μια Μάνα στα όριά της...
Μπορεί να μη μας συμφέρει,αλλά πρέπει ν΄αναγνωρίσουμε πως όλες τις Μανούλες,
λίγο ή πολύ, τις έχουμε κάνει να αισθάνονται κάπως έτσι...
Μια μαμά γράφει στην οικογένειά της το γράμμα που πάντα θέλατε να γράψετε. Ή μάλλον, όχι. Δεν είναι γράμμα. Είναι μια επιστολή παραίτησης.
Η γενναία μαμά-συγγραφέας του κάτωθι κειμένου, γράφει αυτό που η μέση μαμά έχει σκεφτεί χιλιάδες φορές:
"σας αγαπώ και ξέρω ότι κι εσείς μ’ αγαπάτε, αλλά δεν υπέγραψα κανένα συμβόλαιο που λέει ότι θα είμαι η αποκλειστική υπηρέτρια, μαγείρισσα και φροντιστής όλων σας..."
Μια μαμά που νιώθει ότι η προσφορά της θεωρείται δεδομένη, ξεσπά –με αγάπη, επιχειρήματα και σταθερότητα.
«Με την παρούσα επιστολή υποβάλω την παραίτησή μου από τα καθήκοντα της κουζίνας, από τη γενική συντήρηση της οικογένειας, έως ότου υπάρξουν ισχυρά πειστήρια του αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης μέσα στο σπίτι.
Για χρόνια, είχε υποτεθεί ότι θα είναι η μόνη μου θα μαζεύει τις κάλτσες από ‘δω κι από ‘κει, θα πετάει τα ανεπιθύμητα ένθετα των εφημερίδων, θα πηγαίνει τα βρώμικα φλιτζάνια καφέ από το τραπέζι στο πλυντήριο πιάτων, θα ανασύρει το τηλεκοντρόλ από τα μαξιλάρια του καναπέ, θα σβήνει τα φώτα, θα βάζει μπροστά το πλυντήριο, θα πηγαίνει στο σχολείο τα ξεχασμένα τετράδια, θα αντικαθιστά το χαρτί υγείας στην τουαλέτα.
Έφτασα όμως στο όριό μου αυτό το Σαββατοκύριακο. Όλοι κατενθουσιάστηκαν όταν ο σκύλος βρήκε μια φέτα μάνγκο (ή μήπως κάποιος του την έδωσε;). Έπαιζε, την έγλειφε, την κουβαλούσε παντού, τη μύριζε, την έγλειφε ξανά και την μετέφερε εδώ κι εκεί. Όλοι κοιτούσατε, βγάζατε φωτογραφίες και διασκεδάζατε και μετά απομακρυνθήκατε –όπως κι ο σκύλος- βαριεστημένοι, έτοιμοι για μια νέα εμπειρία. Εγώ έμεινα εκεί, να μαζέψω το τραπέζι με την καρδιά μου να έχει πραγματικά μαλακώσει από τα γέλια σας.
Μέχρι που έπεσα πάνω σε ένα τεράστιο κομμάτι φρούτου, γεμάτο τρίχες του σκύλου στη μέση του χαλιού. Όλοι το είχατε δει, το είχατε προσπεράσει και είχατε φύγει.
Πραγματικά, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός να σκύψει και να το μαζέψει;
Πληρώνω τους λογαριασμούς, πηγαίνω για ψώνια, συμμαζεύω τον κήπο και το αυτοκίνητο, πηγαίνω τον σκύλο στον κτηνίατρο, μαγειρεύω, οργανώνω διακοπές, μαζεύω άπλυτα, βάζω πλυντήρια –η λίστα είναι ατέλειωτη. Το σπίτι είναι σαν μια επιχείρηση και εγώ τη διοικώ καλά. Μην κάνετε κατάχρηση της σχέσης μας.
Δεν με πειράζει να πλένω τον σκύλο ή να κάνω δουλειές. Τα κάνω όλα με την καρδιά μου γεμάτη αγάπη. Εσείς όμως δεν είστε κατοικίδια.
Ίσως εγώ δημιούργησα αυτήν την κατάσταση, λόγω του ρόλου μου ως μαμάς. Οικοδομούσα μια οικογένεια, ένα σπίτι, γεμάτο αγάπη και παράδοση και ενθάρρυνση.
Και κοιτάξτε τι έγινε τώρα! Ο άντρας μου, με την καλπάζουσα καριέρα του, που κάθε βήμα του είναι ακόμη μια πρόκληση, ακόμα ένα σκαλοπάτι προς την κορυφή. Τα παιδιά μου, είναι υπέροχοι έφηβοι που διαμορφώνονται, ζώντας την χωρίς δεσμεύσεις ζωή τους, έτοιμοι να αφοσιωθούν, να ονειρευτούν, να φτάσουν τον ουρανό.
Σας αγαπώ όλους περισσότερο απ’ οτιδήποτε σ’ αυτόν τον κόσμο. Αλλά κάτι πήγε στραβά –έμεινα στάσιμη. Η σχέση μας έγινε από σχέση εταιρική, σχέση υπαλληλική. Από καρδιά της οικογένειας, έγινα απλώς ο επιστάτης της.
Όχι, όχι, θα πείτε. Θα υποστηρίξετε με πάθος ότι όντως με σέβεστε και με τιμάτε και μ’ αγαπάτε. Θα πείτε, με το χέρι στην καρδιά, ότι είμαι η υπέροχη μαμά σας.
Και είμαι, αλήθεια είμαι. Αλλά εδώ είναι η ουσία: είμαστε μια οικογένεια. Μια μονάδα πολυδιάστατη που ζει και αγαπά με αμοιβαία υποστήριξη. Δεν σας λέω να αποκοπείτε απ’ αυτή τη μονάδα –σας προσκαλώ να συμμετέχετε ενεργά. Η θέση μου είναι ανοικτή σε οποιαδήποτε συζήτηση, αλλά ποτέ ξανά δεν θα αναλάβω τον ρόλο του αρχιμάγειρα και του αρχικαθαριστή.
Θα συνεχίσω να μαγειρεύω συχνά –άλλωστε, μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω- όμως μόνο όταν θα έχω τον χρόνο ή την έμπνευση. Έχω κι εγώ μια ζωή να ζήσω.
Η πίτσα είναι πάντοτε μια επιλογή. Όμως, δεν θα πάρω εγώ τηλέφωνο να παραγγείλω.
Η αγαπημένη σας σύζυγος και μαμά.»
