Παράτα το! Δεν κάνει για σένα...

 Αν το βιβλίο, που διαβάζεις, δεν σου ανοίγει μια, έστω μικρή, πόρτα για να μπει μαζί με το μυαλουδάκι σου και η καρδιά σου μέσα...
Παράτα το! Δεν κάνει για σένα...

Ανωνύμου.-

(by Γιάννης Τσιτλακίδης)

Πρόσεχε τους...

Πρόσεχε τους δικούς σου ανθρώπους!

πως μιλάς, πως φέρεσαι, πως ανέχεσαι,

πως σε υπομένουν...

Γιατί, κάποιες φορές νομίζεις πως το σχοινί,

που κρατάει τις σχέσεις σου είναι καραβόσχοινο,

αλλά δεν έχεις καν διανοηθεί πως δεν έχει απομείνει παρά μόνο μια τόσο δα κλωστή...

Κακομοίρη μου!

(Αγνώστου αγράμματου θυμοσόφου...)

~ "ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ, ΘΕΕ ΜΟΥ;"

Γειά...

~ Εσύ;...Βελάζεις;

* "Με πλησίασε κάποτε ένας κύριος 

και μου λέει:

- Εντάξει κύριε Παναγόπουλε, εγώ δεν ενδιαφέρομαι για το Χριστό, το παραδέχομαι. Ναι όμως, ο Χριστός ήρθε για όλους τους ανθρώπους και γιατί δεν έρχεται και σε μένα για να με βρει και να με σώσει; Να έρθει και για μένα, το απωλολό πρόβατο να με σώσει. Εξάλλου δεν είμαι και εγώ το παιδί του;

Κάτι τέτοια με έλεγε ο άνθρωπος αυτός και όταν τελείωσε του είπα:

 - Ο Χριστός δεν έρχεται να σε βρει, γιατί δεν βελάζεις! 

Όπως όταν χαθεί ένα πρόβατο το οποίο δεν βελάζει, δεν μπορεί ο βοσκός να το βρει, έτσι και εσύ δεν βελάζεις, δεν ζητάς το Θεό και δεν μπορεί ο Χριστός να σε βρει. Εδώ ο εκ γενετής τυφλός φώναζε δυνατά το όνομα του Χριστού και μάλιστα έβγαλε και τα ρούχα του, για να φτάσει πιο γρήγορα στο Χριστό! Δεν πήγε ο Χριστός στον τυφλό, πήγε ο τυφλός στον Χριστό και εμείς έχουμε την απαίτηση, να έρθει ο Χριστός σε εμάς!

Αυτά του είπα και δεν ξέρω αν μπόρεσα να τον κατατοπίσω. Εάν δεν ζητήσουμε από αυτόν τον κόσμο να συναντήσουμε το Χριστό, για να μας βοηθήσει, δεν πρόκειται ούτε και στην άλλη ζωή να Τον συναντήσουμε. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν άνθρωπο αβοήθητο, που επικαλείται την βοήθειά Του. Ο Θεός άφησε ελεύθερο τον άνθρωπο να κάνει τις επιλογές στη ζωή του, και αν περιμένει ο Θεός να τον βοηθήσει, χωρίς ο ίδιος να Του ζητήσει βοήθεια, το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα υποστεί τα επώδυνα αποτελέσματα της κολάσεως.....

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

(π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

https://proskynitis.blogspot.gr/)

~ "Μου παρουσιάστηκε ο Άγιος Δημήτριος και μου είπε: Δεν έχεις δικαίωμα, να διατηρείς το όπλο σου στο οπλοστάσιο και να μην το χρησιμοποιείς! "

* Ν΄αφήσουμε την κυριακάτικη εφημερίδα,το τάμπλετ,το τηλέφωνό μας ή ό,τι άλλο κρατάμε! Αντ΄αυτών, δε ρίχνουμε 1 ματιά στα παθήματα,που αφηγείται ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος; Φοβερά μαθήματα για μας τους "φτασμένους"!!! (Δε μπορεί...Κάπου θα πετύχουμε τον εαυτούλη μας εκεί μέσα...)
Ο Δημήτριος Παναγόπουλος μιλά για την ζωή του...

Ομολογίες του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου για την «προ Χριστού» ζωή του

* Ο Θεός έκανε σκανδαλωδώς έλεος σε μένα, διαφορετικά θα είχα ταρταρωθεί εδώ και καιρό. Έπρεπε στα χρόνια της κατοχής και στο Αλβανικό μέτωπο, να είχα πεθάνει 7 φορές. 

Εντούτοις, ακόμα ζω, όχι εξαιτίας της δικής μου δικαιοσύνης, αλλά εξαιτίας του ελέους του Θεού, γιατί γνώριζε, ότι θα επιστρέψω και θα μετανοήσω και με προστάτευε, για να μπορέσω έτσι να σωθώ και να μην πάει χαμένο το ποσοστό αίματος που έχυσε ο Χριστός και για την δική μου ψυχή.

* Είχα ένα μεγάλο πάθος στα νεότερα χρόνια μου, το πάθος της χαρτοπαιξίας. Καθόμουνα από το Σάββατο το βράδυ στο τραπέζι να παίξω χαρτί και σηκωνόμουνα την Τετάρτη το βράδυ. 4 μερόνυχτα, συνεχόμενα, έπαιζα τράπουλα, τέτοιο πάθος είχα! Καθόμουνα να κερδίσω, με κάθε μέσο, έστω και με κομπίνα, δεν πάει να ήτανε και ο Ωνάσσης στο τραπέζι! 

Ήμουν ένας λωποδύτης. Έμενα νηστικός για το χαρτί. Πού ένας τέτοιος άνθρωπος, να πάει στην Εκκλησία!

* Άμα επιτρέψει ο Θεός και γράψω ένα βιβλίο για την μετάνοιά μου και το πώς επέστρεψα στο Χριστό, πιστεύω, ότι τέτοια περίπτωση παγκοσμίως δεν θα υπάρχει. Ένα μόνο θα σας πω, (αν και μου είναι δύσκολο) για να σας ωφελήσω και να σας ενδυναμώσω την πίστη σας.

Μου παρουσιάστηκε ο Άγιος Δημήτριος και μου είπε: Δεν έχεις δικαίωμα, να διατηρείς το όπλο σου στο οπλοστάσιο και να μην το χρησιμοποιείς! Όπλο, εννοούσε ο Άγιος, το λόγο μου. Και εγώ τον λόγο μου, τον χρησιμοποιούσα για κουβέντες και για αστεία. Η αποκάλυψη αυτή του Αγίου Δημητρίου, με έκανε κατά 70% να επιστρέψω στην Ορθοδοξία και να είμαι σήμερα αυτός που είμαι.

* Στη νεαρή μου ηλικία, όταν ερχόμουνα τα ξημερώματα στο σπίτι από τις ατασθαλίες μου, με έλεγε η μητέρα μου:

Μα φτερό σαν τα μυρμήγκια έκανες;

Πού να την καταλάβω! Αυτά με έλεγε ο κόσμος και οι άνθρωποι γύρω μου, οι «καλοθελητές», αυτά με έλεγε η σάρκα μου, αυτά με έλεγε ο εγωισμός μου και αυτά έκανα. Και έτσι της έκλεινα την πόρτα κατάμουτρα. Έβλεπα τα πράγματα διαφορετικά από τη μάνα μου. Είχα παχύ σκοτάδι. Δεν βρέθηκαν άνθρωποι να μου μιλήσουν, να με πουν μία κουβέντα, στον κόσμο που βρισκόμουν. Όλοι με οδηγούσαν στο κακό. Τώρα το πώς γύρισα και επέστρεψα στο δρόμο του Θεού, μόνο ο Θεός το ξέρει. Δεν μπορεί να βρεθεί έστω και ένας, που να έρθει και να μου πει:

 Δημήτρη εγώ ήρθα να σε μιλήσω, εγώ σε βοήθησα και σε είπα μία καλή κουβέντα για το καλό σου!

Κανένας δεν βρέθηκε, αλλά πώς τα οικονόμησε ο Θεός! Άμα υπάρχει καλή προαίρεση μέσα στον άνθρωπο, δεν δυσκολεύεται ο Θεός να τον βγάλει με τον τρόπο Του από το σκοτάδι στο Φως. Δεν δυσκολεύεται ο Θεός από τις αμαρτίες μας, απλά ζητάει να του επιτρέψουμε να μας λύσει τα χέρια. Μεγάλη υπόθεση να διαφωτίσεις το σκοτάδι κάποιου συνανθρώπου σου!

Οι άνθρωποι που βοηθούν το έργο του Θεού, με το να φέρνουν διαφωτίζοντας-νουθετώντας ανθρώπους στο δρόμο του Θεού, ο Θεός θα τους κατατάξει σε ειδική θέση μέσα στον παράδεισο. Έχω προσωπικά δεδομένα σε αυτό το θέμα, αλλά παραπάνω δεν μπορώ να σας πω.

* Εργαζόμουνα στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά. Μια μέρα, βγήκα έξω από τα γραφεία για να πάρω αέρα και βρήκα έναν τυφλό, ο οποίος πουλούσε λαχεία. Κρατούσε τα λαχεία στο χέρι και φώναζε:

Λαχεία! Λαχεία! Δεν φώναζε τυχερά λαχεία,όπως φωνάζουν κάποιοι άλλοι (αφού είναι τυχερά, γιατί πουλάς την τύχη σου, τους λένε πολλοί). 

Πλησίασα τον μπάρμπα Διονύση και του λέω:

Να πάρω ένα τυχερό λαχείο; Αμέσως μόλις άκουσε αυτά τα λόγια μου, τραβήχτηκε προς τα πίσω και έκρυψε τα λαχεία του. Και μου λέει:

 Τύχη δεν υπάρχει! Υπάρχει μόνο πίστη και ελπίδα στο Θεό! 

Αυτά ήταν τα λόγια του. Εγώ τότε ήμουν άνθρωπος του γλυκού νερού και όχι πραγματικός Χριστιανός. Όταν όμως γύρισα το 1950 στην Εκκλησία, τότε θυμήθηκα τα λόγια του μπάρμπα Διονύση, πόσο δίκαιο είχε. Και το βλέπω μέχρι σήμερα, ότι το χέρι του Θεού είναι εκείνο που οδηγεί τους ανθρώπους, αυτό που πολλοί σήμερα ονομάζουν τύχη.

* Γνώρισα κάποτε μια καλόγρια, η οποία είχε θείο έρωτα. Αυτή η καλόγρια με βοήθησε με τον τρόπο της, ώστε το 1951 να επιστρέψω στο δρόμο του Θεού. Η καλόγρια αυτή, όταν έλεγε τη λέξη Χριστός, έτρεχαν ουρές δακρύων από τα μάτια της, σαν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα σε άλλον άνθρωπο (το είδα και στον γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας). Η καλόγρια αυτή με έλεγε χαρακτηριστικά:

Να ‘ξεραν οι άνθρωποι, Δημήτρη μου, πόσο πολύ μας αγαπάει ο Χριστός!!! Και τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα!!! 

Εμείς δεν έχουμε τέτοια πράγματα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι, αν χτύπησε η τρίτη καμπάνα για να πάμε τελευταία στιγμή στην Εκκλησία.

* Όταν πήγα να εφαρμόσω, το «αγαπήστε τον εχθρό σας», ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να το εφαρμόσω. Μου ήταν αδύνατο και ας έλεγε το Ευαγγέλιο αυτήν την εντολή. Βέβαια το Ευαγγέλιο δεν λέει ψέματα και δεν δίνει προτροπές, που δεν είναι πραγματοποιήσιμες. Είναι βλασφημία να λέμε, ότι ο Χριστός είπε πράγματα, που δεν είναι κατορθωτά. Βέβαια δεν είναι κατορθωτά, αν ο άνθρωπος τα εφαρμόσει με τις δικές του δυνάμεις, αλλά γίνονται κατορθωτά με τη βοήθεια του Χριστού. Εξάλλου μας είπε ο Χριστός:

''Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν'' δηλ. χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.

 Και έλεγα στο Θεό: Θεέ μου, δεν μπορώ να εφαρμόσω αυτήν την εντολή και ξέρετε τι απάντηση με έδωσε ο Θεός; Εσύ θέλεις; Αυτό με ρώτησε ο Θεός, και η απάντησή Του, ομολογώ, ότι με κόλλησε στον τοίχο.

Διότι το θέμα, δεν ήταν μόνο ότι δεν μπορούσα, αλλά και το ότι δεν ήθελα να αγαπήσω. Αισθανόμουν μίσος, αυτό ήταν το μυστικό. Και ο Χριστός δεν μας ρωτάει αν μπορούμε, αλλά αν θέλουμε.

Άρα η ευθύνη μας έγκειται, στο ότι δεν θέλουμε να αγαπήσουμε τους εχθρούς μας και όχι ότι δεν μπορούμε να τους αγαπήσουμε. Το να μπορέσουμε ο Θεός θα μας βοηθήσει, το να θέλουμε, εμείς θα συμβάλλουμε. Και όταν εμείς θελήσουμε, ο Χριστός θα μας δώσει τρόπο τινά τέτοια φώτιση, που θα βλέπουμε τον άνθρωπο, που μας έκανε κακό, και αντί να τον μισούμε, θα τον λυπούμαστε και θα αισθανόμαστε οίκτο γι’ αυτόν. Θα μας φορέσει ο Χριστός ειδικά γυαλιά δικά του, από το «κατάστημά» Του και θα μπορέσουμε έτσι να έχουμε σπλάχνα οικτιρμών για τους εχθρούς μας.

* Κάποτε ρώτησα κάποιον που γνώριζα εξ όψεως, πώς κατόρθωσε να βρεθεί σε ένα πολύ σπάνιο κοσμοπολίτικο γεγονός. Α, ήταν εύκολο, ήταν πολύ εύκολο, μου απάντησε εκείνος. Και μου βγάζει μία μασονική διαπίστευση, μου τη δείχνει και μου λέει: 

Αυτός είναι ο τρόπος. 

Με αυτήν, είναι ανοιχτές όλες οι πόρτες.

Πλην του ουρανού, 

συμπλήρωσα εγώ. 

Και εκεί θα τα καταφέρομε, είπε διαφωνώντας μαζί μου. Σε λίγες μέρες αυτοκτόνησε στο Κολωνάκι! Έπεσε από τον 3ο όροφο κάτω, από του κοριτσιού του το διαμέρισμα. Και εκεί θα τα καταφέρουμε…, ήταν η απάντησή του, έτσι πίστευε. Έτσι ξεγελά ο διάβολο πολλούς και τους κάνει να νομίζουν, ότι θα σωθούν με τον τρόπο τους. Τον συγκεκριμένο μάλιστα άνθρωπο, μέχρι και στην αυτοκτονία τον έσυρε.

* Είχα έναν θείο, ο οποίος έχει πεθάνει τώρα, που ήταν μεγάλος άθεος. Αυτός με έλεγε:

Γιατί δεν κατέβηκε ο Χριστός από τον σταυρό; Άμα ήταν Θεός, θα μπορούσε να κατέβει και να ξεφύγει. Τον πιάσανε τον κατεργάρη και τον σταυρώσανε οι Εβραίοι! Δεν μπορούσε να ξεφύγει;

Εγώ τότε του λέω: Τότε, πώς ξέφυγε ο Χριστός, όταν κάποτε θέλησαν να Τον ρίξουν στον γκρεμό; Ξέφυγε ανάμεσά τους. Πώς έγινε αυτό;

Πού το αναφέρει αυτό, με ρώτησε.

Άνοιξα το Ευαγγέλιο και του το έδειξα (Λουκάς κεφάλαιο 4, στίχοι 29-30). Είναι πολλών γνώμη αυτή, ότι ο Χριστός δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, τον πιάσανε οι Εβραίοι και τον Σταύρωσαν. Όχι δεν είναι έτσι. Ο Χριστός από αγάπη προς τον άνθρωπο, οδηγήθηκε προς το εκούσιο πάθος, θεληματικά Σταυρώθηκε. Και να Του χρωστάμε υποχρέωση και ευγνωμοσύνη. Αυτό να το βάλουν καλά στο μυαλό τους!

* Ο αδερφός μου, με είπε τρελό όταν πέθανε η μάνα μας. Μπροστά στο λείψανο της μάνας μας και μπροστά σε όλον τον κόσμο με είπε τρελό, γιατί δεν μπορούσε να ερμηνεύσει, πώς εγώ δεν έκλαιγα, πώς εγώ δεν μαυροφορέθηκα, πώς εγώ δεν μαλλιοτραβιόμουνα, όπως έκανε αυτός και όλοι οι υπόλοιποι. Δεν μου λες, εμείς όλοι εδώ μέσα είμαστε τρελοί και εσύ είσαι ο λογικός; 

Τέτοια επίθεση με έκανε ο αδερφός μου, αλλά επειδή ήξερα ότι υποκινείται από άλλον, απλά τον είπα:

Δεν ξέρω, εγώ δεν σας βλέπω για τρελούς και έτσι δεν έδωσα συνέχεια στο θέμα. Μα εγώ πίστευα, ότι η μάνα μου ησύχασε και άμα πάω και εγώ εκεί που πήγε, θα την βρω και θα ζούμε αιώνια μαζί.

Ο αδερφός όμως, ο στρατηγός, δεν πίστευε στην άλλη ζωή, ήταν άπιστος, δεν πίστευε στην Ανάσταση των νεκρών και γι’ αυτό αντέδρασε έτσι. Βέβαια μετά από 7 χρόνια, χώνεψε ο αδερφός μου την όλη συμπεριφορά μου και με κατάλαβε. Εμένα η μάνα μου ήταν για 14 χρόνια σε καρότσι και με αυτό τη μεταφέραμε από Εκκλησία σε Εκκλησία, μιας γυναίκας που είχε προβλέψει το θάνατό της. Ξέρω ότι η μάνα μου σώθηκε και πήγε στον παράδεισο.

* Έχω έναν αδερφό, ο οποίος στην πίστη του κλονιζόταν. Άκουγε την υπόθεση περί του μύρου της Παναγίας της Μαλεβής και αμφισβητούσε με τη λογική του, ότι από την εικόνα της Παναγίας, έρεε μύρο.

Κάποτε όμως, κόπηκε λίγο ο εγωισμός του και ήθελε να έρθει μαζί μας στη μονή της Μαλεβής. Πήγαμε στο μοναστήρι και μετά την παράκληση, καθίσαμε για να φάμε. Ο αδερφός μου δεν κάθισε να φάει, αλλά πήγε στο ναό και κοίταζε την εικόνα, για να δει, πώς έχουν τα πράγματα. Και καθώς την παρακολουθούσε, βλέπει ξαφνικά να ρέει μύρο η εικόνα της Παναγίας!

 Συγκλονίστηκε ο αδερφός μου και τρέχει στην τραπεζαρία να μας βρει. Έρχεται στην γυναίκα μου και την σηκώνει από το τραπέζι και της λέει: Έλα, Κική να δεις, ρέει από την εικόνα μύρο! Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια! Του λέει τότε η γυναίκα μου: Αμφέβαλλες γι’ αυτό το θαύμα και εξανίστασαι με αυτόν τον τρόπο; Και τότε παραδέχθηκε ο αδερφός μου, ότι είχε τις αμφιβολίες του, γι’ αυτό το θέμα. Τώρα αυτό που είδε ο αδερφός μου, άντε να του το βγάλεις από το κεφάλι του. Απέκτησε γνώση επί του θέματος. Όμως ο Χριστός δεν την αρνείται τη γνώση, αλλά δεν την αμοίβει κιόλας και θέλει ο άνθρωπος να πιστέψει χωρίς να δει. Την πίστη αμοίβει Χριστός, αλλά για να πιστέψει ο άνθρωπος πρέπει να ταπεινωθεί.

* Έχω ένα φίλο που είναι ταξιτζής. Αυτός τις Κυριακές το πρωί δούλευε και δεν πήγαινε στην Εκκλησία. 

Μια μέρα τον πλησίασα και τον ρώτησα, πόσα βγάζεις την ημέρα και μου είπε, περίπου 1700 δραχμές. Τότε του πρότεινα, την ερχόμενη Κυριακή το πρωί, να πήγαινε στην Εκκλησία και μετά να πήγαινε στην δουλειά και όσα λιγότερα θα έβγαζε από τις 1700 δραχμές, την διαφορά θα του την έδινα εγώ. 

Ο φίλος μου το σκέφτηκε και τελικά δέχτηκε την πρότασή μου.

Πήγε την Κυριακή στην Εκκλησία και μετά μέχρι το βράδυ δούλεψε το ταξί. Το βράδυ με πήρε τηλέφωνο και μου λέει:

Δημήτριε, έγινε κάτι φοβερό! Είχα φουλ δουλειά και δεν προλάβαινα τους πελάτες! Έβγαλα 2000 δραχμές! Από τότε ο φίλος μου, κάθε πρωί πηγαίνει στην Εκκλησία. 

Οι άνθρωποι που δουλεύουν τις Κυριακές και δεν πάνε στην Εκκλησία, τα λεφτά που βγάζουν δεν είναι ευλογημένα και κάποια μέρα θα τα χάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί όποιος συλλέγει χρήματα μακριά από το Θεό, τα διασκορπίζει. 

Γι’ αυτό και βλέπουμε πολλές οικογένειες που εργάζονται από το πρωί έως το βράδυ, αλλά να μην μπορούν να βάλουν μερικά χρήματα στην άκρη. 

Φωτιά είναι τα λεφτά 

της Κυριακής, 

έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Εις αγαθή ανάμνηση

Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

(1916-1982)

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

πηγή

(Εμείς το είδαμε από http://ahdoni.blogspot.gr/)

~ Επιστολή κόρης του Τσάρου Όλγας (μίας από τις νεομάρτυρες...)

Η νεαρή πριγκίπισσα αναφέρει:

«Ο πατέρας παρακαλεί να μεταφέρετε σε όλους, όσοι παραμένουν πιστοί σε αυτόν, και σε όσους μπορούν να αντιδράσουν, να μην εκδικηθούν χάριν αυτού, διότι αυτός τους έχει ήδη συγχωρήσει όλους και προσεύχεται για όλους. Επίσης, να μην εκδικηθούν για τον εαυτό τους. Να ενθυμούνται δε ότι το κακό, το οποίο τώρα υπάρχει στον κόσμο, θα γίνει ισχυρότερο, αλλ’ όμως το κακό δεν νικάται διά του κακού, αλλά μόνο διά της αγάπης…»

Γιάννης Τσιτλακίδης

~ Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β 1868 — 1918 ~ † Η μνήμη του (μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του...) τιμάται στις 17 Ιουλίου

Κατά το 1917, ο μητροπολίτης Μόσχας Άγιος Μακάριος Β΄ † 2 Μαρτίου 1926, προκάτοχος του αγίου Τύχωνα, είδε κατά σειρά τα εξής προφητικά όνειρα:

«Είδα έναν αγρό. Ο Σωτήρας μας [σ.σ. ο Χριστός] προχωρούσε σε ένα μονοπάτι. Τον ακολούθησα, λέγοντας: “Κύριε, Σε ακολουθώ”. Στράφηκε προς εμένα και είπε: “Ακολούθησέ με”. Τελικά, ήλθαμε μπροστά σε μία πελώρια αψίδα στολισμένη με αστέρια. Στο κατώφλι ο Σωτήρας πάλι στράφηκε προς το μέρος μου και επανέλαβε: “Ακολούθησέ με”. Και εισήλθε σε ένα θαυμάσιο περιβόλι. Εγώ σταμάτησα στὸ κατώφλι. Τότε ξύπνησα. Μετά από λίγο πάλι κοιμήθηκα και είδα, ότι ήμουν μέσα στην αψίδα και μπροστά μου ήσαν ο Σωτήρας με τον Τσάρο Νικόλαο, προς τον οποίο είπε: “Βλέπεις στα χέρια μου δύο ποτήρια. Το ένα είναι πικρό για τον λαό σου, το άλλο είναι για σένα”. Ο Τσάρος εγονάτισε και για πολλή ώρα παρακαλούσε τον Κύριο να του επιτρέψη να πιη το πικρό ποτήριο μαζί με τον λαό του. Στην αρχή ο Κύριος δεν συμφωνούσε, αλλά ο Τσάρος ικέτευε Αυτόν ενοχλητικά. Επί τέλους, ο Σωτήρας ετράβηξε από το πικρό ποτήριο ένα μεγάλο πυρακτωμένο κάρβουνο και ετοποθέτησε αυτό στο χέρι του Τσάρου. Τότε, αυτός άρχισε να μετακινή το κάρβουνο από το ένα χέρι στο άλλο και ταυτοχρόνως άρχισε το σώμα του να λάμπη και τελικά έγινε όλο φωτεινό.

Τότε ξύπνησα πάλι. Ξανακοιμήθηκα και είδα ένα μεγάλο αγρό σκεπασμένο με άνθη. Στην μέση ήταν ο Τσάρος και γύρω του πλήθος λαού, στον οποίο με τα χέρια του εμοίραζε μάννα. Μία φωνή ακούσθηκε τότε: “Ο Τσάρος έλαβε επάνω του την ενοχή του ρωσικού λαού και ο λαός συγχωρείται!…”»

(«Οι Ρώσοι Άγιοι Νεομάρτυρες…», Μέρος Δ΄).

Γιάννης Τσιτλακίδης

Ο Αντώνης Τσαπατάκης όρθιος! Mε την ψυχή και το σώμα...

Εκπληκτική φωτογράφιση του Χανιώτη παραολυμπιονίκη μέσα 
σε πισίνα!!!

Το 2006 στον δρόμο έξω απο το κολυμβητήριο Χανίων στην Νέα Χώρα, ο 18χρονος τότε, Αντώνης Τσαπατάκης τραυματίζεται σοβαρά όταν χάνει τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και πέφτει, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος.

Σήμερα, 11 χρόνια μετά, ο Χανιώτης παραολυμπιονίκης σε ανάρτησή του στην σελίδα του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης δημοσίευσε κατακπληκτικές φωτο μέσα απο την πισίνα της Θεσσαλονίκης όπου προπονείται, με το εξής σχόλιο.

Ήταν ανταλλαγή...Έδωσα την δύναμη του περπατώ και πήρα την υπερδύναμη του να βοηθάω τους άλλους να "περπατούν" μεταφορικά και κυριολεκτικά...

Η μόνη απτή ανάμνηση, οι λιγοστές φωτογραφίες.Υπάρχει όμως και η "συναισθηματική" ανάμνηση, όπως λέω. Αυτή που βιώνω όταν είμαι μέσα στη πισίνα.

Εκεί που γαλουχήθηκα από τα 5 μου. Εκεί που νίκησα, έχασα, αλλά ξανανίκησα.

Εκεί που στα 18 μου έγινε η "ανταλλαγή" και πάλι όμως νίκησα, έχασα αλλά θα ξανανικήσω.

Εκεί που κάθε μέρα θυμάμαι να περπατάω, ώσπου κάνω τα πρώτα μου βήματα ξανά.. 

Photo credits by Nicholas Samaras Underwater Photography at Star pool center.

(Οι φωτογραφίες είναι του Νικόλα Σαμαρά, βραβευμένου φωτογράφου υποβρύχιων φωτογραφιών).

http://flashnews.gr/

(by Ioannis Eliza Dros)

~ Εβραίος Ραβίνος David Touitou: "Για να έρθει ο Μεσσίας, πρέπει να πεθάνει η Ευρώπη και ο Χριστιανισμός...!!!"

Στο βίντεο εμφανίζεται ο ραβίνος David Touitou, του κινήματος Χαμπάντ Λούμπαβιτς (Chabad Lubavitch), το οποίο είναι ένα Χασιδικό κίνημα του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού,
με έδρα το Crown Heights του Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη.

Ο ραβίνος ισχυρίζεται στο ποίμνιό του ότι για να έρθει ο «Μεσσίας» των Εβραίων, θα πρέπει να καταστραφεί η Ευρώπη (φυλετικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά) και ο Χριστιανισμός.

Ο Δαυίδ Τουϊτού συμμερίζεται τις απόψεις ενός άλλου ραβίνου της ίδιας φυλής, του Baruch Efrati, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο εξισλαμισμός της Δύσης είναι κάτι το πολύ θετικό.

Σύμφωνα με τον τελευταίο, μια εξισλαμισμένη Ευρώπη είναι καλύτερη από μια χριστιανική Ευρώπη, για ηθικούς και θεολογικούς λόγους!!!!!

Από εκεί που "κάθεσαι", πως να το δεις;

~ Θαυμαστές εμπειρίες από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη...!!!

εδώ...

«Πως θα φτιάξουμε εργοστάσιο καλών λογισμών;»

~ Αν θέλεις και συ να μάθεις,
πάτησε πάνω στην εικόνα...

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ...

~ Ο ρόλος - "ανάχωμα", που έχει αναλάβει το ορθόδοξο παιδικό βιβλίο σε εποχές αλώσεως της ελληνορθόδοξης παιδείας μας...

(Με την κ.Αθηνά Ντάσιου-Γιάννου,  
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,
εκδόσεις ''ΚΑΣΤΡΟ'')

~ "Χωρίς επαφή με τον Κύριο έχεις πεθάνει... Απλά βιολογικά, μένει μόνο να συμβεί..."

Κι αν νυχτώνει, 
λάμπει στις καρδιές μας Φως Χριστού.
Χωρίς επαφή με τον Κύριο 
έχεις πεθάνει... 
Απλά βιολογικά, 
μένει μόνο να συμβεί.
Αντίθετα, αθάνατοι οι ενωμένοι με Αυτόν, πέρα από το συμβάν του θανάτου.
Για τους πιστούς ο ύπνος μικρός θάνατος 
κι ο θάνατος μεγάλος ύπνος.
Δοξασμένο το Όνομα Του 
σε όλους τους αιώνες!

Φωτεινή Κέφα

~ "Πάτερ, δεν αντέχω να μείνω άλλο εδώ μέσα! Έτσι τον είχαν κάνει. Ταραγμένο. Να μη δέχεται τίποτε..."

"Αλίμονο αν μπει αυτό το σαράκι των ινδουιστών στην ψυχή. Διαλύει προσωπικότητες... Το είδα και τα έζησα και με αυτόν, αλλά και με άλλα παιδιά πού περνούν από εδώ και είναι τελείως χαμένα..."

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ!

APANTAORTODOXIAS.BLOGSPOT.COM

Του Άη Παυλή, του Άη Στρατή, και του Άη Στάη...

Πάντα ενδιαφέρον να βλέπεις πως οι φόροι που πληρώνεις πάνε τελικά σε καλή μεριά...

~ Πως ν΄αντέξουμε τη ζέστα, αν δεν γελάσουμε και με κανένα τέτοιο;

Μ'αυτά και με κείνα δεν είπαμε καλή επιτυχία σε όσους έχουν εξεταστική αυτές τις μέρες...

~ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΣΟΥ...ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ... ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ ! ! ! ( + π.Θεόδωρος Μπεράτης...)

Φωτεινή Τσομάκου

«Ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλάει στον άνθρωπο...»

«Ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: 

το μεσονύκτιο να μιλάει στον άνθρωπο...»

 ~ Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Κάθε Σάββατο στις 22.00 

αγρυπνία στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Ίλιον...

Ενημέρωση για νυχτερινές ακολουθίες σε ενορίες και μοναστήρια της Εκκλησίας μας: http://agrypnies.blogspot.gr/?m=1

Λαμπρινή Παπαποστόλου

~ Σχετικό άρθρο:

"Πάρτυ στην εκκλησία Σαββατόβραδο; Μα δεν ντρέπονται;

(~ Αφιερωμένο στους "ξενύχτες της ευχής", που εύχονται με θέρμη, την ίδια ώρα που εμείς οι υπόλοιποι ονειρευόμαστε...

Ξέρουν αυτοί...)
* Αν υπάρχουν κάποιοι,που θέλουν να μπουν στην ομάδα με αυτά τα "ρεμάλια"(τους "ξενύχτες"...),ας το δηλώσουν εδώ από κάτω. Κάπου εδώ κοντά "συχνάζουν"...
Άλλοι ξεκινούν "βάρδια" στις 10 το βράδυ,άλλοι πιο μερακλήδες κατά τις 1...Δηλώστε και προτίμηση,ok;

~ "Γέροντα, πότε θα ελευθερωθεί η Κύπρος;"

Ρωτήθηκε ο Γέροντας, πότε θα ελευθερωθεί η Κύπρος, και απάντησε: 
''Η Κύπρος θα ελευθερωθεί, 
όταν μετανοήσουν οι Κύπριοι. 
Να κάνετε Πνευματικές βάσεις για να διώξουν τις βάσεις των Τούρκων, των Άγγλων 
και των Αμερικανών''. 
Έβλεπε δηλαδή το Κυπριακό ως Πνευματικό θέμα, όχι ως Εθνικό η πολιτικό, και ότι η λύση του θα προέλθει από την Μετάνοια του Λαού και την προσευχή.

Πηγή: Ιερομονάχου Ισαάκ: ''Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου'', Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως Καψάλα, Άγιον Όρος 2004.

Η Φωτεινή Κέφα κοινοποίησε τη δημοσίευση του Γιῶργος Βς.

~ " Η αληθινή αγάπη ... θέλει άπλα..."

Ερωτεύομαι τα φτερά των πουλιών...

Έχουν το εαρινό φως και δεν στριμώχνονται στην απεραντοσύνη του ουρανού τους...

Να ,όπως η αληθινή αγάπη ...

Θέλει άπλα...

Θέλει μία ευρύχωρη καρδιά με απλοχεριά και αειθαλή γενναιοδωρία ...

Valeria Raikou (μόλις "επέστρεψε"...)

~ Φταίνε οι παντόφλες, οι φανέλες, τα κάστανα ή ... εμείς;

Μην αυταπατώμεθα...δεν είναι τα κάστανα, 
οι νάυλον πάντοφλες και η φανέλα του π.Παϊσίου,το φιαλίδιο με το αίμα του π.Πορφυρίου ή το ευωδιαστό χαλάκι του γ.Ιωσήφ που τους πειράζει...
Είναι κι η αλυσίδα του απ.Πέτρου κι οι εμβάδες του αγ.Διονυσίου κι η αγία Ζώνη τής Παναγίας και όλα τα λείψανα κι οι τιμές των αγίων μας που τους δαιμονίζουν ....
Οι δικές μας υπερβολές (όχι σπάνια κραυγαλέες και με ταπεινά κίνητρα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ) είναι απλά η αφορμή να εμμέσουν το μίσος που τρέφουν προς τη λαϊκή παράδοση της Ρωμιοσύνης...

Misha Sarov

~ "Έχει γιορτή ο Ουρανός κάθε μέρα, σας λέω... Έχει τόσο Φως! Αλλά εμείς, είμαστε τυφλωμένοι στα σκοτάδια μας..."

"Έχει γιορτή ο Ουρανός κάθε μέρα, 
 σας λέω...
Έχει τόσο Φως!

Αλλά εμείς είμαστε τυφλωμένοι 

στα σκοτάδια μας...

Τα νεκρά φώτα της Πόλης, 

μας κρύβουν την γλυκάδα...

Ο ξερός αέρας του μονόχνωτου και της απελπισίας του τσιμέντου, 

μας κρύβει την ευωδία...

Ακόμα και να μιλήσουνε οι πέτρες 

και να μας πουν για τον Χριστό, 

εμείς δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε.

Είμαστε κωφάλογοι. 

Κωφοί και Άλογοι.
Παράλογοι δηλαδή...

Σβήστε το βρώμικο φως του Νου σας αδέρφια μου...
Κλείστε τα μάτια σας στην κόλαση.

Ζητήστε τον Χριστό.

Και όταν τα ξανανοίξετε, 

σας το λέω με απόλυτη σιγουριά:

Θα ανοίγετε τα μάτια σας, στον Παράδεισο.

Να ο Παράδεισος. Στην μέση του παντού.
Χαμένος μπροστά στην πόρτα σου..."

Polemarxos Christos Chandras

"Να µην θέλεις ποτέ κανένα πράγµα..."

~ "Μα, τι παράξενες κουβέντες είν΄αυτές; Ποιος περίεργος τα λέει πάλι αυτά;", θα πεις...
Και όλοι όσοι "ζουν" σαν κι εσένα (και σαν κι εμένα...) μαθαίνοντας, από μωρά ακόμα, να κυνηγούν το θέλημά τους, θα κουνήσουν το κεφάλι και θα συμφωνήσουν...

"Μην κάνεις ποτέ εκείνο, 
που θέλεις. 
Αλλά, ας κάνει ο Θεός εκείνο που θέλει σε σένα. Η θέλησίς σου ας είναι πάντοτε ελεύθερη από τον εαυτό σου, δηλαδή, εσύ να µην θέλεις ποτέ κανένα πράγµα, 

κι αν δεν γίνει εκείνο που θέλεις, ιδιαίτερα το αντίθετο, να µη λυπάσαι, αλλά ας µένει το πνεύµα σου τόσο ήσυχο, σαν να µην θέλησες τίποτε... 

Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία της καρδιάς και µοναξιά, το να µην δεσµεύεται δηλαδή µε τον νου ή µε την θέλησή της σε κανένα πράγµα...

Λοιπόν αν δώσεις στον Θεό την ψυχή σου τόσο λυµένη, ελεύθερη και µοναχή, θα ιδής θαύµατα που αυτός θα ενεργήσει σ’ αυτήν, και ιδιαίτερα την θεϊκή ειρήνη, που είναι το δώρο εκείνο, που µπορεί να γίνει αιτία να χωρέσει όλα τα άλλα του χαρίσµατα!...

Ω θαυµαστή µοναξιά και απόκρυφο ταµείο του Υψίστου!...Μέσα στο οποίο µόνον Αυτός θέλει να ακούγεται και εκεί να οµιλεί στην καρδιά της ψυχής σου...

Ω ερηµιά και ησυχία που έγινε παράδεισος!...

Επειδή µόνον σ’ αυτήν δίνει άδεια ο Θεός
να Τον βλέπουν ή να Του οµιλούν..."

~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, από το βιβλίο "Αόρατος Πόλεμος"

(από την συνεργάτιδά μας, Λαμπρινή Παπαποστόλου)

«Το Σώμα Του Χριστού διαμελίζεται... κι εμείς τι κάνουμε;»

Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία
(πάτησε εδώ αν έχεις την καλή περιέργεια να διαβάσεις μια αληθινή ιστορία, αλλιώτικη απ΄αυτές που συνηθίσαμε να μας προσφέρουν...)

~ Υπό την σκέπη του...

(Ταξιάρχης
Τασια Τζουανη‎)

~ Θαυμαστή εμφάνιση του μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου σε Μοναχή της Ι.Μ. Παναγίας Εικοσιφοινίσσης λίγες μέρες μετά την κοίμησή του!!!!!

Δημήτριος Παναγόπουλος 

(+ 1982) :

"Να ήξερες σε τι θέση αξιώθηκα να’ ρθω χάριν στις δικές σας προσευχές! Ρασοφόρων και Λαϊκών προσευχές που ενωμένες όλες μαζί σαν εκκωφαντική βοή ανεβαίνουν στα αφτιά του Θεού … Ούτε μπορούσα να το φανταστώ, ούτε που περιγράφεται. Όταν με έφερε ο συνοδός μου (εννοεί τον Άγγελο συνοδό του), να προσκυνήσω τον επί θρόνου καθεζόμενον Θεό και ενώ ήμουν μπρούμυτα πεσμένος άκουσα φωνή που χαμηλόφωνα πρόσταζε τον συνοδό μου. 

Να τον βάλεις μετά 

του Φιλοθέου και 

του Χαραλάμπους! 

Και ενώ απορώντας τον κοιτούσα πρόφθασε και μου απάντησε: 

Μετά των προσφιλών μου συγχρόνων Αγίων Γερόντων Φιλοθέου Ζερβάκου και Χαραλάμπους Βασιλοπούλου. 

Στην ίδια λοιπόν δόξα βρίσκομαι με εκείνους πληρούμενος του Απείρου Φωτός και του Κυρίου μου. 

Είχα πιστέψει ότι οι αμαρτίες μου ήταν τόσες πολλές που δε θα μπορούσα να βρω θέση εδώ, αλλά ο Κύριος χάρη στις προσευχές σας παρίδε τους χρόνους της αγνοίας μου και βρίσκομαι εδώ όπως σου είπα. Μόνο που ο π.Χαράλαμπος είναι ένα σκαλοπάτι υψηλότερα, ως υπομείνας πολλά όχι μόνο υπέρ της πίστεώς μας, αλλά πολεμών και πολλά παθών, ως μάρτυς εις την ζωή του. 

Εμένα όμως μου υπέρ αρκεί ότι απολαμβάνω την άφραστον αυτήν τρυφήν, ζων αιωνίως μετά των εκλεκτών Γερόντων, δόξα που δεν μπορώ να σου περιγράψω !"

(Από θαυμαστή εμφάνιση του μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου σε Μοναχή της Ι.Μ. Παναγίας Εικοσιφοινίσσης λίγες μέρες μετά την κοίμησή του. 

Από διήγηση Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη)

* του φίλου κι αδελφού,

 Νώντα Σκοπετέα

Δείτε όλο το αφιέρωμα στον αείμνηστο, εδώ!!!

(Εμείς είδαμε την ανάρτηση στο "Εκτακτο παράρτημα")