"Αμφοτεροδέξιος..."

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022

* Κατάλογοι Ελλήνων Προσφύγων... |Δημοσιεύθηκαν στην Αθήνα το 1928 από την Επιτροπή Ανασυγκρότησης των Προσφύγων...Ψάξε να βρεις τα ονόματα των προγόνων σου...!!!

~ Δεν κοινοποιούμε αυτόν τον κατάλογο γιατί κάποιοι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας "δικαιούνταν αποζημίωση ανταλλαγής"...

Αλλά για να δώσουμε τη δυνατότητα (και την ικανοποίηση...) σε κάποιους από εμάς που καταγόμαστε από τα χώματα της Μικρασίας να ψάξουμε (και να βρούμε ενδεχομένως...) τα ονόματά τους και τους τόπους προέλευσής τους πριν το μεγάλο φευγιό...

~ ο "αμφοτεροδέξιος" & οι συν αυτώ...

Οι ακόλουθοι κατάλογοι δημοσιεύθηκαν στην Αθήνα το 1928 από την Επιτροπή Ανασυγκρότησης των Προσφύγων ( Epitropi Apokatastaseos Prosfygon) και περιέχουν μια λίστα με Έλληνες Οθωμανούς πρόσφυγες που απελάθηκαν από την πατρίδα τους στην πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία (σήμερα Τουρκία) και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.

Οι κατάλογοι περιέχουν μόνο τα ονόματα των "αρχηγών αγροτικών οικογενειών καθώς και μελών οικογενειών που (σύμφωνα με τις αξιώσεις τους) δικαιούνταν αποζημίωση ανταλλαγής".

Τα ονόματα των Οθωμανών προσφύγων που δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια δεν περιλαμβάνονται.

Σημείωση: Οι κατάλογοι περιλαμβάνουν Έλληνες από όλες τις περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένης της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης.

Μπορείτε είτε να προβάλετε τους καταλόγους online είτε μπορείτε να τις κατεβάσετε.

Δεδομένου ότι οι κατάλογοι είναι αρκετά μεγάλοι, παρέχουμε συνδέσμους (δείτε παρακάτω), ώστε να μπορείτε να τις δείτε online.

Πρώτον, βρείτε τον κατάλογο με βάση το πρώτο γράμμα του επωνύμου του προγόνου σας.

Στον κατάλογο, θα δείτε το όνομα του πρόσφυγα, την περιοχή από την οποία προήλθε και έναν αριθμό.

Για να μάθετε πού εγκαταστάθηκαν, θα χρειαστείτε αυτόν τον αριθμό.

Στη συνέχεια, μεταβείτε στον πρώτο κατάλογο που ακολουθεί, με κόκκινο τίτλο " Κατάλογος αριθμών προσφύγων βάσει περιοχής" , και θα πρέπει να αναζητήσετε αυτόν τον αριθμό για να δείτε σε ποια περιοχή είχαν εγκατασταθεί.

[Κάντε μια προσπάθεια. Δεν χάνετε κάτι...]

Κατάλογος αριθμών προσφύγων με βάση την περιοχή

Ονοματεπώνυμο Επώνυμο Αβ-Αν
Περίληψη
Ονοματεπώνυμο
Επώνυμο Γα-Για
Επώνυμα Για-Γκα
Επώνυμα Γκα-Γω
Ονοματεπώνυμα Δ
Ονοματεπώνυμο Ε-Ζ-Η
Επώνυμα Θ-Ι
Επώνυμα Καα-Καρ
Επώνυμα Καρ-Κεσ
Επώνυμα Κεσ-Κου
Surnames Κου-Κω
επώνυμα Λ
επώνυμα Μα-Μι
επώνυμα Μι-Μω
επώνυμα Ν-Ξ-Ο
επώνυμα Πα-Παπ
επώνυμα Παπ-Πατ
επώνυμα Πατ-Πωσ
επωνύμων Ρ
επώνυμα Σα-Σι
επώνυμα Σι-Σω
επώνυμα Ταα-Τοπ
επώνυμα Τοπ-Τσα
επώνυμα Τσα-Τω
Επώνυμα Υ-Φ
Επώνυμα Χαβ-Χατ
Επώνυμα Χατ-Χω
Ssurnames Ψ-Ω

Πιστωτική σύνταξη: Γρηγόρης Μασμανίδης ( www.mas.gr )

Πηγή σύνταξης ή λήψη καταλόγων

Κυκλοφόρησε από το www.epm.gr

πηγή: http://pontosworld.com/index.php/pontus/news/75-directory-of-ottoman-greek-refugees

(εμείς το είδαμε από τον George Giannikis).

* Αυτή η ΑΕΚ, που στέκεται ολόρθη και αγέρωχη μπροστά σου, δεν είναι απλά μια ομάδα. Είναι μια ιδέα.-

Αυτή η ΑΕΚ, που στέκεται ολόρθη

και αγέρωχη μπροστά σου,

σε αυτήν την φωτογραφία από τα εγκαίνια του γηπέδου της προχθές,

με την Ελληνοπρέπεια που διαπνέει,

δεν είναι απλά μια ομάδα.

Είναι μια ιδέα.

Κι όλα αυτά,

μέσα από την αξιοπρέπεια

και την αρχοντιά που αντιπροσωπεύει,

δεν είναι προς διαπραγμάτευση...

Δεν είναι απαραίτητο να αγαπάς την ΑΕΚ

για να το καταλάβεις...

ΥΓ:

Προσοχή!

Αυτή δεν είναι μια "οπαδική" ανάρτηση.

Εκτός αν κάποιος μας πείσει

πως αυτή η Μικρασιάτισα αρχόντισσα

("αμφ." σημ:

Δεν έχουμε την ευλογία να την γνωρίζουμε,

αλλά το κεφάλι μας το κόβουμε αν δεν...

Μια κοψιά με την κυρά Φιλιώ

και τη γιαγιά τη Στάσα...),

που στέκεται υπομονετικά

πληρώνοντας τα 21 ευρώ που της ζητήθηκαν,

είναι μια φανατική οπαδός,

ούτως ειπείν "με παρωπίδες"...

Ο λογισμός μου λέει πως

πιο πολύ σαν μια από τις μικρές αδερφές

του Αγίου Παϊσίου μας κάνει...

Την ευχή της πες της αν την γνωρίζεις...

|μας έστειλε ο γνωστός πλέον Λαυρέντης.

* Ξεκίνα να ζεις...

Δύναμη για ζωή είναι να παίρνεις τον έλεγχο της μοίρας σου και να κάνεις πράγματα να συμβούν.

Έχει να κάνει με το να είσαι θετικός και να παίρνεις δράση.


Πρόκειται για τον καθορισμό στόχων και την επίτευξη τους.
Και το κυριότερο είναι να απολαμβάνεις το ταξίδι!!

Λοιπόν τι περιμένεις; 

Ξεκίνα να ζεις τη δύναμή σου για ζωή σήμερα...

Panos Triantafyllou

~ Σχετική ανάρτηση:

* Ήρθαν τελικά στο σχολείο μας...Το αφιέρωμα και η επίδειξη έγινε! Και δεν τους αφήναμε να φύγουνε...


Μερικές σκόρπιες στιγμές από τις 2 "τεράστιες" ώρες,
που ζήσαμε εμείς και τα "πιτσιρίκια" μας...
Σήμερα το πρωί,3 Οκτώβρη 2016 
(Πανελλήνια μέρα σχολικού Αθλητισμού)
η Εθνική Παραολυμπιακή ομάδα της Ξιφασκίας με αμαξίδιο
(Δημήτρης,Πάνος,Κέλλυ,Βασίλης,Ντένις...)
άρτι αφιχθείσα από το Ρίο της Βραζιλίας,
στο Αμφιθέατρο του Γυμνασίου της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ",
στο Μαρούσι...

Σμύρνη μου παραμυθένια, η σκέψη μου σ’ εσένα...

Σεπτέμβριος του 2022 και η καρδιά μου θέλει ν’ ανέβει στο στερνό καράβι, αυτό που έμεινε, αυτό που φόρτωσε τη ελπίδα του ξαναγυρισμού.

Αυτές τις μέρες τις φθινοπωρινές, τις συννεφιασμένες, τις ρυτιδιασμένες από κρίματα κι ανθρώπινες δυσκολίες, γίνομαι νοσταλγός μιας άλλης εποχής. Αυτές τις μέρες, όσο κι αν προσπαθώ να ξεφύγω από τις μνήμες, επιστρέφω σε αυτές…

Επιστρέφω και ανακατεύεται το στομάχι, θολώνει το μυαλό. Όμως επιτρέπω στη μνήμη μου να γυρίσει 100 χρόνια πίσω, για να θυμηθώ τη γιαγιά μου την Αδαμαντία, τη γιαγιά μου τη Μικρασιάτισσα να μου διηγείται με έναν κρυφό πόνο και καημό.

Τέτοιες μέρες τα μάτια μου δακρύζουν και καρφώνονται στο πρόσωπο της γιαγιάς, που τέτοιες μέρες ήταν έτοιμη να μας προσγειώσει στα ευλογημένα μέρη της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα στη Σμύρνη. Με μετέφερε πάνω στα δικά της φτερά τα πληγωμένα, τα ματωμένα, τα ξεριζωμένα, που χωρίς στοργή από την έχτρα και το μίσος του λαού που χωρίς λόγο, χωρίς μπέσα, αλλά γεμάτο ψευτιά και δόλο έκανε κακό, κάνει μέχρι τώρα σε κάθε ορθόδοξο Έλληνα που θα βρεθεί στο διάβα του.

Με τα δικά της μάτια τριγυρίζω και φέτος στις αλησμόνητες πατρίδες με θύμησες που με ανατριχιάζουν. Βλέπω τη γιαγιά μαζί με τόσους άλλους Μικρασιάτες, με μια εικόνα στο χέρι, σαν τα κατατρεγμένα πουλιά που τρέχουν να σωθούν από τους επίδοξους κυνηγούς, να τρέχουν να σωθούν την ώρα του ολοκαυτώματος, την ώρα του χαλασμού, την ώρα της φωτιάς…

Ακούω σαν αντίλαλο μέσα στο μυαλό μου τη φωνή του αγίου Χρυσοστόμου επισκόπου Σμύρνης να λέει ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το ποίμνιό του, όταν «κάποιοι» του προτείνουν να φύγει, να σωθεί… Τι άνθρωπος, τι Μικρασιάτης, τι λεβέντης, τι Ίωνας, τι Έλληνας, τι ήρωας, τι Άγιος!!!

Σκύβω ευλαβικά και προσκυνώ το αιματοβαμμένο και κατακρεουργημένο λείψανό του. Ψάχνω να βρω κάποιο σημείο του σώματός του απείραχτο, αβασάνιστο… δεν βρίσκω, γιατί δεν υπάρχει… Τόση ήταν η μανία του βάρβαρου, απολίτιστου διώκτη.

Αφουγκράζομαι την ψυχή του: «Παιδιά μου, εμείς εδώ θα είμαστε πάντα. Κάνεις δεν μπορεί να μας διώξει. Τα κάστρα μας δεν τολμάει κανείς να τα πατήσει. Πες στους άλλους στην Ελλάδα και στην άκρη του κόσμου να πιστεύουν, να θυμούνται και να περιμένουμε.»

Έτσι κι εγώ περιμένω…

Περιμένω τη σπίθα που θα βρίσκεται κρυμμένη στα αποκαΐδια, μέσα στον χαλασμό, στη Γενοκτονία, στο ολοκαύτωμα. Περιμένω τη σπίθα να βρει τρόπο και να πετάξει στις ψυχές όλων μας, μεταλαμπαδεύοντας την ιστορία αναλλοίωτη, έτσι όπως ακριβώς έγινε… Γιατί σίγουρα δεν έγινε «συνωστισμός»…

Τη στιγμή που ακόμα και σήμερα απειλούμαστε από τον εγωιστή, θρασύδειλο γείτονα λέγοντάς μας «να μάθουμε κολύμπι»…

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και η μνήμη δεν πρέπει να νοθεύεται και να στεγνώνει…

Οι πρόγονοί μας, εκεί στα άγια χώματα, μας καρτερούν κι εμείς χρωστάμε σε όσους ήρθαν, σε όσους πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί, όπως λέει και ο ποιητής.

«Σμύρνη μου παραμυθένια»… Έτσι την αποκαλούσε η γιαγιά μου και δεν έλεγε παραμύθια…

Η μνήμη μου είναι πια χαραγμένη βαθιά και η καρδιά μου έχει ραγίσει… Κάνε καρδιά μου λίγη υπομονή, κάνε Σμύρνη μου λίγη υπομονή… τα κυκλάμινα εκεί στου βράχου τη σχισμάδα ανθίσαν!

Χαρά να έχετε,

Αδαμαντία Αλατάρη

Πηγή: Σμύρνη μου παραμυθένια, η σκέψη μου σ’ εσένα! - Εκδόσεις Έαρ

* Απόψε το βράδυ με τον Σταμάτη (μαζί με όλα του τα "όπλα") κάπου στην Αρχαία Αθήνα...

Σήμερα, ή παίρνεις τα όπλα,

ή γονατίζεις και προσεύχεσαι... 

Είδαμε αυτά τα χρόνια ότι ο "εχθρός" 
αλλάζει συνέχεια πρόσωπα και ιδεολογίες. 

Εναντίον ποιού να πολεμήσεις; 

Σε ποιόν πολιτικό ή κόμμα να πιστέψεις; 

Σε ποιόν "φίλο" να βασιστείς; 

Ματαιότης, ματαιοτήτων. 

Παντού λόγια, και ιδέες, (ιδεολογίες δηλαδή) 

και μηδέν εις το ουσιαστικόν και εθνικόν πηλίκον...

~ Σταμάτης Σπανουδάκης

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022

"Γέροντα Κύριλλε, κι εσύ με ξέχασες..." |ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

"Τα θαυμάσια σου, Άγιε Γέροντα Κύριλλε, διηγήσομαι..."

~ Sofia Kalogirou

~ Φορέστε τα κυριακάτικά σας! |Στη μνήμη της Μαρίας μας...

[κάνε κλικ πάνω στη μορφή της και άκου πως την σκιαγραφεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο Νώντας Σκοπετέας...]

πηγή: http://sotiriapsixis.blogspot.gr/

~ Και μια μονάχα επιλεγμένη σχετική ανάρτηση για την Μαρία μας...

Ο π.Χριστόδουλος Χατζηθανάσης,

πατέρας της 43χρονης Μαρίας από τον Ωρωπό!!!

(3 μήνες μετά...)

|Όταν το ορθόδοξο βίωμα των γονιών
περνάει στα παιδιά τους...
Κι από εκείνα στα δικά τους παιδιά...
Κι από όλους εκείνους μαζί,
σε όσους από εμάς πασχίζουμε να τους μοιάσουμε...
Έστω & στο ελάχιστο.-

|από τον "αμφ." & τους "συν αυτώ".-

~ Πρωτοαναρτήσαμε την 1η Οκτωβρίου 2018

[δεν έχουμε πάψει από τότε να την συζητάμε και να την μνημονεύουμε ως αδερφούλα μας...]

* "Όλοι θα φύγουμε μια μέρα..." |Ο γέροντας της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ, Αρχιμ. Γαβριήλ: απλά συγκλονιστικός...

* Ένας παπάς αναρχικός του Αφέντη Χριστού |στη μνήμη του αγιασμένου παππούλη μας και στου Αποστόλου Αγίου του που γιόρταζε μαζί του χθες...

Αναρχικός, κατά τον Σενέκα, είναι : «Εκείνος που δεν είναι δούλος κανενός, αλλά και κανενός δεν είναι τύραννος!»

Αυτός ήταν, είναι.. ο πατήρ Ανανίας! Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης, εκ της ιστορικής Δημητσάνας της ηρωικής Αρκαδίας.

Ένας παπάς, όπως τον θέλει ο Χριστός, αληθινός! Ένας πνευματικός όπως τον αναζητάει ο λαός, ανθρώπινος!

Ο Ασκητής των Αθηνών, ο έξαρχος των πρυτάνεων, του καρδιακού θεολογικού, μεστού και αληθινού λόγου.

Η καρδιά του πάλλονταν στη συχνότητα της αληθινής αγάπης για τον Χριστό και την Ελλάδα, απαλλαγμένος από υστερίες και άκαιρες κορώνες εντυπωσιασμού.

Φωνή προφητική, λόγος ευαγγελικός, φρόνημα ακραιφνώς ορθόδοξο και ελληνικό.

Κουβαλούσε στο δρόμο της ζωής του, τα πάθη, τις ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά και την βεβαιότητα και τις αποδείξεις ότι: «Ο Αφέντης Χριστός είναι Παντοκράτορας και με ανεπανάληπτη «μαγκιά» θα παίρνει αιώνια τα πρωτεία του «κοσμοκράτορα» διαβόλου και των πάσης φύσεως συνεργατών του.»

Ο λόγος του φώς, ελπίδα, θεραπευτική επέμβαση στις πληγές του κόσμου. Με ένα χαμόγελο του, αναλάμβανε την καρδιά σου και την σεργιάνιζε στους λειμώνες της αληθινής αγάπης.

«Δεν ξεχνώ… Προσεύχομαι!» έλεγε συχνά και κοφτά, στο τηλέφωνο του ασκητηρίου του, που ελάχιστες στιγμές δεν «ενοχλούσε» επίμονα, στα χέρια μιας δυσκολεμένης, αναγκεμένης ψυχής, όπως ο ίδιος ομολογούσε. Ούτε λεπτό δεν απέθετε την ομορφιά, τη δυσκολία, το «μαύρο το βαρύ» του ράσου της μαρτυρικής ιεροσύνης, που αθόρυβα με αγάπη οπλοφορεί και κυκλοφορεί.

Γεύτηκε την άδολη και περίσσεια αγάπη του Γέροντα του, του μεγάλου Οσίου της Εκκλησίας μας, Αγίου Πορφυρίου και από τότε έγινε ο ίδιος «βαστάζος της αγάπης», της αληθινής αγάπης, όμοια με Εκείνον Τον Οποίο αγάπησε με όλες τις δυνάμεις του, εκ νεότητος του. Και είναι πολύ δύσκολο να αγαπάς έντιμα στους καιρούς μας…

Μετσόβου 25, Εξάρχεια Αθηνών. Η «γιάφκα» της αγάπης του! Μία ζωή πολιορκούσε τους τρόπους των «ξενέρωτων» εφησυχασμών, εκκλησιαστικών και κοσμικών, με «πνευματικές βόμβες μολότοφ»… Αγάπη, Πίστη, Τόλμη, ήταν τα υλικά χρήσης της «αναρχικής» του δράσης, που πότε όμως δεν πλήγωνε, αλλά αφυπνούσε ψυχές να νιώσουν, να γίνουν ελεύθερες. «Λυσσάει», παπά μου, ο Θεός να σε σώσει, μας τόνιζε, και εσένα, αλλά και κάθε «πειναλέο ανθρωπίσκο» κατά τη έκφραση του αγαπημένου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Σε έκανε να νιώθεις μοναδικός για τον Δεσπότη Χριστό και για την δική του, την πληγωμένη μα και δυνατή καρδιά του.

Ήξερε και μπορούσε με τη μαεστρία του λόγου του, που πήγαζε από την πίστη του στον Θεό, να σου χαρίζει ουρανό.

Να μην θαρρείς πως είσαι παραπεταμένος, μα αγαπημένος του Χριστού και της καρδιάς του, της έννοιας του της πατρικής.

Το διαμέρισμα του, στα Εξάρχεια, μικρό, μια στενή γωνιά, μια «τρύπα» θα το λέγαμε οι καλομαθημένοι… Μα μέσα εκεί «ελευθερωθήκαμε» πολλοί, αμέτρητοι διαβάτες, οδοιπόροι στα σοκάκια της αμαρτίας, που τώρα τα κάναμε «λεωφόρους»…

Του πόνου τις ανηφοριές, στα δύσβατα μονοπάτια των ασθενειών και τις πληγές της αδικίας.

Τίποτα δεν τον εμπόδιζε να σε ξενίσει, να σε φιλοξενήσει, στο απέριττο ασκητήριο του, τον τόπο από όπου προεξήρχε, όχι μόνο στα Εξάρχεια των Αθηνών, αλλά στις καρδιές όσων τον είδαμε, τον ακούσαμε, μεταλάβαμε από το ποτήριο της αγάπης του και χορτάσαμε από το ψωμί της πίστη του στον Θεό μα και τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις και άστοχες τυπικότητες.

Και τώρα, ήδη, η αρκαδική πατρώα γη της Δημητσάνας δέχτηκε το πολύαθλο, βασανισμένο σώμα του Γέροντα μας, στα σπλάγχνα της, με τα δάκρυα του αποχωρισμού, του πρόσκαιρου, πολύτιμο κανίσκι όσων των αγαπήσαμε, στον Θρόνο της μεγαλοσύνης του Εσφαγμένου Αρνίου. Τώρα θα τον «ενοχλούμε» πιο συχνά, πιο ελεύθερα, πιο καρδιακά.

Δεν θα κλείνει βιαστικά το τηλέφωνο για να λειτουργείται στην άσκηση των πόνων των ασθενειών του, να προκάμει να αναπαύσει πολλούς… Τώρα όλοι θα τον έχουμε δικό μας, τώρα την ίδια στιγμή, όλοι όσοι τον αγαπάμε, θα του μιλάμε, θα τον κουράζουμε, θα αφουγκραζόμαστε τον ψίθυρο της καρδιάς του, που σαν παρακαταθήκη του πνευματική, πρέπει λόγω και έργω να τον προσκομίζουμε στον κόσμο μας. « Το μέλλον είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ! Τίποτα άλλο.»

Γέροντα! Σε ευχαριστούμε γι αυτό που ήσουν, γι αυτό που μας δίδαξες, για ότι μας έδωσες.

Σε ευχαριστούμε που μας δέχτηκες κοντά σου με καθαρή καρδιά, με ανόθευτο εκκλησιαστικό, πνευματικό λόγο.

Ανανίου ιερομονάχου, Πατρός και Συλλειτουργού ημών γενομένου αιωνία η μνήμη!

Αρχιμ. Νικόδημος Κατρίνης

Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Πέτρας και Χερρονήσου

Πηγή

***

Η επιλογή του κειμένου που πλαισιώνει την εικόνα είναι της Χριστίνας Χαριτίδου - Καραμάνη, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

[η σύνθεση φωτο και κειμένου: εκ των "συν αυτώ"...]

~ πρωτοαναρτήσαμε στις 20 Μαη 2021

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2022

* Τι αλλάζει στο μυαλό ενός Εργοθεραπευτή όταν γίνεται γονιός...

BY NEKI IN ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΉ ΓΟΝΈΩΝ — SEP 30, 2022***Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου σύζυγο, που στάθηκε τόσο γενναία και δροσερή, όταν γέννησε το 4ο παιδί μας την περασμένη Δευτέρα το πρωί στις 19 Σεπτεμβρίου '22!!Νεκτάριος Β. Γουναρίδης

Διαβάστε δύο σημαντικές αλλαγές που συμβαίνουν όταν ένας Παιδιατρικός Εργοθεραπευτής γίνεται γονιός.

1. Η απόκτηση ενός ή περισσότερων παιδιών μπορεί να είναι το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή σας.

Από τη προ-τέκνων-ζωή, όπου έπρεπε να σκεφτείτε την προσωπική σας ευημερία, την εξέλιξή σας και τα όνειρά σας, στην μετά-τέκνων-ζωή έχετε έναν άλλο άνθρωπο που η εξέλιξή του εξαρτάται από εσάς. Είστε πλέον η ασφαλής βάση και το άμεσο περιβάλλον. Αν θέλετε να μιλήσουμε όρους Νευροεπιστήμης (που έχω πάθει μία τρέλα το ομολογώ τελέυταία), με τον όρο άμεσο περιβάλλον, οι νευροεπιστήμονες σήμερα κάνουν μια άμεση σύνδεση. Το ονομάζουν Νευροπλαστικότητα. Όσον αφορά τη γονική μέριμνα και την ανατροφή των παιδιών μπορείτε επίσης απλά να το ονομάσετε Νευροανάπτυξη.

Άρα, με το που γίνεσαι γονιός σημαίνει ότι ξεχνάς την ευημερία σου, την εξέλιξή σου και τα όνειρά σου. Σωστά;

Λάθος!

Το παιδί καταφθάνει (συνήθως περίπου 6-7 μήνες αφότου έχετε συνειδητοποιήσει ότι περιμένετε ένα) και η ζωή σας γυρίζει ανάποδα. Αναπόφευκτα θα μειώσετε τον ύπνο σας και άλλες μικρές καθημερινές απολαύσεις και ανάγκες. Όλοι θα σας συμβουλέψουν να μείνετε ήρεμοι και οργανωμένοι και να συνεχίσετε με τα σχέδιά σας, κάνοντας κάποιες απαραίτητες προσαρμογές.

Το παιδί σας σας χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, αλλά από την πλευρά σας, χρειάζεστε τις αλλαγές να έρθουν ομαλά...

* Ολόκληρο το άρθρο του Νεκτάριου Γουναρίδη εδώ...

* Με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω; |Μνημόνευε τον Σταμάτη... [23 Μαρτίου 1937 | 1 Οκτωβρίου 2022].

'' Με τι καρδιά τον κόσμο ν' αρνηθώ '' - ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΟΚΟΤΑΣ Στίχοι : Νίκος Γκάτσος - Μουσική : Σταύρος Ξαρχάκος LP - ΚΟΚΟΤΑΣ (1967)

Με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω με τι καρδιά τραγούδι να σου πω Στον ουρανό με τ' όνειρο θα ζήσω στον ουρανό σαν άστρο θα χαθώ Βάλε φωνή κοντά σου να γυρίσω βάλε φωνή τη γη να θυμηθώ Με τι καρδιά τα μάτια σου ν' αφήσω με τι καρδιά τον κόσμο ν' αρνηθώ Σε σκοτεινό γεφύρι θα καθίσω σε σκοτεινό ποτάμι θα σταθώ Δώσ' μου φωτιά τη νύχτα μου να σβήσω δώσ' μου φωτιά στον ήλιο να βρεθώ...