Σάββατο 5 Απριλίου 2025

✨ Γιατί, ναι! Το φως πουλάει. Η σιωπή ακούγεται. Η καθαρότητα ελκύει... Ο Άγιος δεν προσφέρει ίντριγκα. Προσφέρει καθρέφτη. Δεν φωνάζει. Αντανακλά... Κι αν το κακό ουρλιάζει, το καλό ακόμα ψάλλει, και τούτο το άγιο τραγούδι, να! Πουλάει... Γιατί η ψυχή, όσο κι αν την πνίξεις, έχει μνήμη. Θυμάται τον παράδεισο. Θυμάται πού είναι το σπίτι της...

 



|γράφει ο εκ των "συν αυτώ", Παύλος Μόκκας


Μια φανερή προσευχή ο αγαπημένος Δημήτρης Ήμελλος 

να βρίσκεται σε αυτή την αγκαλιά, 

όπως στη συγκλονιστική τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση.

 

Και λίγες κρυμμένες σκέψεις για τη σειρά της χρονιάς:

 

👉 Ποιος είπε πως το φως δεν συγκινεί; 

Ποιος αποφάσισε, 

και ποιος τόλμησε να το πιστέψει, 

πως η αγάπη είναι αδύναμη, 

η πραότητα παρωχημένη, 

οι καλοί λογισμοί αφελείς 

και η ειρήνη ψευδαίσθηση; 


Ζούμε σε έναν κόσμο που κάνει θόρυβο για να μη σκεφτεί, 

που γελάει τραχιά για να μην δακρύσει, 

που καταναλώνει σκοτάδι 

με την ψευδαίσθηση πως χορταίνει φως. 


Κι όμως, να που έρχεται ένα τηλεοπτικό προϊόν 

να ψιθυρίσει εκεί όπου όλα κραυγάζουν, 

να σταθεί ακίνητο μέσα στον ορυμαγδό, 

να κηρύξει αγιότητα 

εκεί όπου βασιλεύει η λήθη και η χλεύη.

 

Ο Άγιος δεν κραδαίνει σπαθί. 

Κρατάει κομποσχοίνι. 

Δε μιλάει με βροντές. 

Σιωπά με ουρανό. 

Δεν εξουσιάζει. 

Υπηρετεί. 


Κι όμως, κάθε του βήμα είναι βροντή, 

κάθε του λέξη άγγιγμα, 

κάθε του ανάσα μαρτυρία πως το φως δεν πέθανε, 

μονάχα κοιμάται μέσα μας, 

περιμένοντας ένα χτύπημα της καρδιάς για να ξυπνήσει. 


Γιατί, ναι!

 Το φως πουλάει. 

Η σιωπή ακούγεται. 

Η καθαρότητα ελκύει. 


Όταν όλα γύρω πωλούν βία, 

σαρκολατρία, 

χυδαιότητα και φόβο, 

να που ο κόσμος στρέφει το βλέμμα 

σε ένα πρόσωπο γεμάτο ειρήνη 

και ψάχνει, όχι την ένταση, 

αλλά την παρηγοριά.

 

Το μαύρο δεν καταβρόχθισε το λευκό, 

που υπομονετικά, σαν κερί, 

καίει με φλόγα που δεν σβήνει. 


Το κακό δεν κατατρόπωσε το καλό, 

που με την επιμονή του νερού που κυλάει στις χαραμάδες, 

μαλακώνει ακόμα και την πιο σκληρή ψυχή. 


Ο Άγιος δεν προσφέρει ίντριγκα. 


Προσφέρει καθρέφτη. 

Δεν φωνάζει. 

Αντανακλά. 


Κι ο κόσμος, 

ο τόσο ταλαιπωρημένος κόσμος, 

γονατίζει μπροστά σε αυτή την αλήθεια, 

όχι με εξαναγκασμό, 

αλλά με λαχτάρα. 


Γιατί η ψυχή, 

όσο κι αν την πνίξεις, 

έχει μνήμη. 


Θυμάται τον παράδεισο. 

Θυμάται πού είναι το σπίτι της. 


Και καμιά τηλεθέαση, 

καμιά λίστα, 

καμιά μόδα δεν μπορεί να σβήσει αυτή τη βαθιά, 

σχεδόν πονεμένη ανάγκη για την Αλήθεια.

 

Η αγιότητα κατάφερε και φωλιάζει 

ακόμα και μέσα στις σκιές των καρέ, 

και κάνει τον θεατή να στρέψει το βλέμμα εντός. 


Κι αν το κακό ουρλιάζει, 

το καλό ακόμα ψάλλει, 

και τούτο το άγιο τραγούδι, να!

 Πουλάει...

 


✔ "Χθες προβλήθηκε η πιο επαναστατική σκηνή στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση...

     |ζούληξε επάνω στο απόκομμα για να θυμηθείς την όντως συγκλονιστική σκηνή των 43΄΄...

Και απάντησε ειλικρινά, αδερφέ μας, που δεν συμφωνείς με μας τους "θρησκόληπτους" και "εμμονικούς":

  Ποια ακόμα σκηνή τόσων ελάχιστων δευτερολέπτων θυμάσαι που αποτυπώθηκε ποτέ σε μια ταινία και είχε τόσο συμπυκνωμένα νοήματα και κυρίως τέτοιας βαρύτητας αντίκτυπο;

 Μία βρες μόνο και μας φτάνει.-




♡ Τζιβαέρι - Παραδοσιακό τραγούδι από την Λέρο (απόψε τα μεσάνυχτα) - Χαριτίνη Πανοπούλου

Αχ απόψε τα μεσάνυχτα, τζιβαέρι μου Αχ σηκώθηκα να γράψω σιγανά και ταπεινά...

✔ Εντάξει, έχεις πάθη, έχεις όμως και ...



Πηγή κειμένου: www.orthodoxianewsagency.gr
επεξεργασία: "αμΦ."


♡ Τι ζούμε; Μας πεθάνατε (και) απόψε... Βρύσες τα μάτια μας, Γιώργο... Πλαντάξαμε, βρε Στάμο! Ξεχείλισαν οι καρδιές μας, Προκόπη... |ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, λέμε, αυτό το επεισόδιο...

          

 |Έχετε συνειδητοποιήσει, 

έστω και στο ελάχιστο, 

 τι έχετε κάνει;


Εντάξει, μετά απ'αυτό

είμαστε όλοι πλέον πεπεισμένοι 

πως δεν γράφετε εσείς,

δεν σκηνοθετείτε εσείς,

δεν παίζετε εσείς...


Απόψε, ήταν σαν να διαβάσαμε 

ό,τι δεν είχαμε μέχρι σήμερα διαβάσει 

για τον Άγιο Παππού μας Παϊσιο...


 Και αρχίσαμε όλοι μας, όπως όπως,

να παγιδεύουμε τις σκηνές, 

που διαδραματίζονταν 

μπροστά στα θολωμένα μάτια μας...


Σαν να πάθαμε, 
ο καθένας ξεχωριστά 
από τα εκατομμύρια των τηλεθεατών, 
βλέποντας τον Άγιο στο κατώφλι του σπιτιού μας...

Σαν να πέσαμε ασυγκράτητοι στην αγκαλιά του...


Σαν να γείραμε και μεις στον ώμο του, 
όπως η αδελφή του 
που, με επιμονή αλλά και πίστη, 
διεκδικούσε λίγα ακόμα ψίχουλα 
ανθρώπινης παρηγοριάς από τον Άγιο αδελφό της...


 Σαν να σταθήκαμε και μεις 
απέναντι από τον θείο Πρόδρομο που αγαπάμε, 
και σε όσους σπάνιους μοιάζουνε σ΄αυτόν...


Σαν να είμασταν και μεις δίπλα του 
την ώρα που μάζευε κι έγραφε τις μαρτυρίες 
για τον Άγιο Νονό του...


Σαν να πέσαμε και μεις στα πόδια του Χατζηεφεντή, 
που ήρθε μια βόλτα από τον Παράδεισο 
για να δείξει την ευαρέσκειά του 
σε όσους τον πιστεύουν και τον επικαλούνται...


Σαν να πέσαμε στα γόνατα 
σαν τον μέχρι πριν λίγο υπερφίαλο νέο, 
που καταλάβε πως "δεν τον παίρνει" 
να σηκώνει ανάστημα το κτίσμα παρά τον κτίσαντα...

Σαν να είδαμε και μεις οι θεότυφλοι 
ξανά το φως του ήλιου 
και τη μορφή του Αγίου 
μαζί με το παλικαράκι...


Σαν να κλάψαμε ευγνώμονες και μεις 
μαζί με τον πατέρα του, 
που το είδε να βλέπει ξανά 
και να τρέχει μαζί με τον σούπερ Ασκητή Άγιο...










Σαν να μιλήσαμε 
με όλους όσους ευεργέτησε, 
με λόγους, 
έργα, 
προσευχή, 
λουκούμια 
και αγκαλιές...


Σαν να σταθήκαμε και μεις 
δίπλα στον Άγιο Πνευματικό του...

Σαν να είμασταν σε μια γωνιά, 
εκεί στο κελί του Τιμίου Σταυρού, 
δίπλα στην αγαπημένη Αγία Ευφημία...




Σαν να διαλυθήκαμε 
σαν την υπάλληλο που νόμιζε πως έχει μόνο 2 παιδιά 
και είχε αποφασίσει άλλα να πράξει... 


Σαν να κλάψαμε γελώντας για μια ακόμα φορά 
με την "κοιμισμένη κυβέρνηση", 
που συναντούν οι αγωνιστές 
μέσα από τα βάσανα, 
τις θλίψεις 
και τις αρρώστειες... 







Σαν να αποφασίσαμε και εμείς να εξομολογηθούμε, 
όπως ο Ιορδάνης από τα Φάρασσα, 
που υποδύθηκε ο πρόσφατα εκδημήσας 
Δημήτρης Ήμελλος 
(† 16 Δεκεμβρίου 2024), 

...που έπαιξε την τελευταία σκηνή της ζωής του 
με τον αγαπημένο όλων μας Προκόπη 
και την παρακολούθησε απόψε από τον Ουρανό...



|"αμΦ." ΥΓ:
Μαζί με χιλιάδες ευχαριστίες, 
όσα και τα δάκρυα που χύθηκαν απόψε 
μπροστά σε αναρίθμητες οθόνες, 
σε όλη την Ελληνική Ορθόδοξη Οικογένεια, 
στο Γιώργο, 
στον Στάμο 
και σε όλο το επιτελείο σας...

Εντάξει,
μέχρι τώρα λέγαμε 
στα παιδιά μας στο σχολείο...
"Μπείτε στο διαδίκτυο, 
ξέρετε εσείς, 
και ξεκινήστε από τον α' κύκλο".
Από αύριο θα λέμε:
"Πάρτε το αλλιώς.
Δείτε οπωσδήποτε το 10ο επεισόδιο, 
ακόμα κι αν δεν έχετε δει κανένα άλλο.
Ούτως ή άλλως,
αυτό θα σας στείλει (θεο)μαγεμένους σε όλα τα υπόλοιπα...

"Για την αγάπη του Χριστού 
πέταξε μακρυά τους λογισμούς, 
που φέρνει το ταγκαλάκι"!

|Ας κρατήσουμε απόψε αυτό μόνο,
για μένα,
για σένα Στάμο
και για όλους μας...|

ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ,
ΔΟΞΑ ΣΟΙ!

      ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ...

                                                       |σ.Β.Γ.


Παρασκευή 4 Απριλίου 2025

Εκδήλωση-Αφιέρωμα στα 70 χρόνια από τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.

Στην 70η επέτειο της έναρξης του Κυπριακού Αγώνα οι Εκδόσεις Έαρ πραγματοποίησαν εκδήλωση-αφιέρωμα την Τρίτη 1 Απριλίου 2025 στο Πνευματικό κέντρο της ΓΕΧΑ Αμπελοκήπων, με αφορμή την κυκλοφορία των βιβλίων «Μετά την απόδραση» και «Γράμματα και Άρματα».

✔ "...Η προσευχή με την εμπιστοσύνη στο Θεό ξεκουράζει, γι'αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στο Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο... |Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

 


Καθόμαστε πολλές φορές άδικα, 

ώρες ολόκληρες, 

για να βρούμε μόνοι μας λύση σε ένα θέμα, 

χρησιμοποιώντας όλη την απειρία μας.


Ο ύπνος δεν μας πιάνει,

γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι

με επίμονες σκέψεις.


Τελικά βρίσκουμε μια λύση,

αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη,

καλύτερη λύση.


Η προσευχή με την εμπιστοσύνη στο Θεό ξεκουράζει, 

γι'αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στο Θεό 

τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως 

και να μη στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες 

και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο.

 

          |Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης



[εμείς από την viber ομάδα "Φίλοι Μετοχίου Αναλήψεως"]

 


♡ Δοκίμασε κι αυτή την αγάπη...


Αφού όλα τα έκανες.

Δοκίμασε και αυτό...

Διάλεξε τον Άγιο ή την Αγία που αγαπάς...

Και κάν΄τους φίλους σου!

Κολλητούς σου όμως...

Μη φοβάσαι.

Δεν χρειάζεται να δεσμευτείς.

Δεν θα υπογράψεις και κανένα συμβόλαιο...

Δοκίμασε, λέμε.

Χάνεις κάτι;

|ξανά και ξανά...


Πέμπτη 3 Απριλίου 2025

✔ Μεθ΄ ημών ο Θεός... |"Θα μας ακούσει ο Θεός τέτοιοι που είμαστε;" [ Βρε χαϊβάνι, επειδή αξίζουμε μας ελεεί ή επειδή είναι ωκεανός αγάπης; ]



                   Καμιά φορά πέφτω ψυχολογικά.

Κι εσύ, ε;

Ανθρώπινο είναι, βρε παιδί μου.

 

Και δεν σου κρύβω πως μου τη δίνει κάπως,

όταν ακούω να μου λένε:

"Δεν πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι!"

 

Ναι.

Λες και το θέλω να έχω τέτοια ψυχολογία.

Λες και μπορώ να πατήσω ένα κουμπί 

και να είναι όλα ανθηρά...

"Δεν έχω γαρ και την ανάλογη ταπείνωση", 

θα μου πεις.

 

Είναι σαν να λες

σε έναν άνθρωπο που λιμοκτονεί στην Αφρική:

"Φτιάξε κάτι να φας!"

Μπορεί;

 

Εσάς με τη σούπερ-ντούπερ ψυχολογία, 

ειλικρινά σας καμαρώνω.

 

Όμως δεν έχουμε όλοι την ίδια ψυχοσύνθεση, 

παιδιά, σεβαστείτε το.

 

Ούτε κουβαλάμε τα ίδια βάρη στην καμπούρα μας.

 

Βοηθήστε μας με την προσευχή σας, 

σε τελική ανάλυση...

 

Βρέθηκα σε ένα Γυμνάσιο τις προάλλες,

την ώρα της πρωινής προσευχής.

 

Άκουσα τα παιδιά να ψέλνουν:

"Κύριε των δυνάμεων, μεθ΄ ημών γενού,

άλλον γαρ εκτός Σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν...

Κύριε των δυνάμεων, ελέησον ημάς"

 

Δάκρυσα.

 

Ευτυχώς ήμουν στο γραφείο της Διευθύντριας 

και δεν με είδε κανείς.

 

Σκούπισα βιαστικά τα μάτια μου.

 

"Χριστέ μου, άκου αυτά τα παιδιά που Σε παρακαλούν

και μαζί μ΄ εκείνα ελέησε και όλον τον κόσμο..."

 

Πέρασε σαν αστραπή 

(τι άλλο θα έκανε;) 

απαισιόδοξος λογισμός:

"Θα μας ακούσει ο Θεός τέτοιοι που είμαστε;"


Βρε χαϊβάνι, επειδή αξίζουμε μας ελεεί

ή επειδή είναι ωκεανός αγάπης;

 

Βγάλε τον μέλλοντα.

Όχι 

"θα μας ακούσει...;"

 

Βγάλε και το ερωτηματικό.

Μας ακούει.

 

Τι άλλο να κάνει, 

αφού μας το υποσχέθηκε!

 

Τι άλλο να κάνει,

αφού Τον νικάει η αγάπη Του για εμάς.

 

Είναι μαζί μας.

 

Δίπλα μας.

 

Μέσα μας.

 

Μας το λέει κάθε βράδυ στο μεγάλο απόδειπνο,

αλλά εμείς..."πέρα βρέχει"

 

Από τη μία παρακαλούμε:

"Μεθ΄ ημών γενού".

 

Από την άλλη διατρανώνουμε:

"Μεθ΄ ημών ο Θεός,

γνώτε έθνη και ηττάσθε,

ότι μεθ΄ ημών ο Θεός...

επακούσατε εως εσχάτου της γης,

ότι μεθ΄ ημών ο Θεός...

ισχυκότες ηττάσθε,

ότι μεθ΄ ημών ο Θεός..."

 

Το αίτημα 

"Μεθ΄ ημών γενού"

έχει ήδη διεκπεραιωθεί!

 

Όχι μία, όχι δύο:

25 φορές το επαναλαμβάνει ο ψαλμωδός,

μπας και το εμπεδώσουμε...

 

Σε παρακαλώ, σήμερα,

όταν φτάσεις εκεί,

δώσε βάση.

 

Δύσκολα θα βρεις πιο αισιόδοξο μήνυμα.

 

Απ΄ αυτό κρατιέμαι κι εγώ.

 

Καλή Ανάσταση!

 

     |Μ.Ξ.