... Ο κόσμος -κι
εγώ προσωπικά- χρειαζόμαστε ιερείς, ζωντανούς μάρτυρες της αγωνίας και του
διαρκούς αγώνα, που προσωπικά και καθημερινά δίνουν με το εντός τους σκοτάδι.
Ανθρώπους
σάρκινους, που έχουν επίγνωση πως αν και είναι πήλινα σκεύη που καλούνται να
χωρέσουν Τον αχώρητο από την ψυχή, παρόλα αυτά δίνουν ανείπωτες μάχες με τις
βαθιές τους «σκιές», που καθημερινά υποκύπτουν στα τραύματα τους, κι όμως
ξαναστέκονται στα ποδάρια τους [...]
Θαυμάζω όσο
κανέναν, ετούτους τους τελευταίους, αλλά όχι έσχατους, λειτουργούς του υψίστου,
και με δάκρυα προσεύχομαι γι αυτούς, γιατί ξέρω πόσο πολύ την χρειάζονται την
προσευχή μου, και την δική σου... Ίσως περισσότερο απ' ό,τι εγώ την δική τους.
Δεν αντέχω πια
τους ψεύτικους ανθρώπους! και ιδίως τους ψεύτικους ιερείς.
Δεν έχει ανάγκη ο
κόσμος από νουθεσίες, από το "σωστό", όταν αυτό κηρύττεται από
ψεύτικους ανθρώπους!
Έχει όμως πολλήν
ανάγκη από πήλινους ιερείς που διακινδυνεύουν να ραγίσουν και να σπάσουν καθώς
μάχονται να χωρέσουν το ζωντανό Πυρ της θεότητας.
Γιατί ο Θεός
αγαπά πολύ περισσότερο την σκιά που παλεύει να γίνει φως, παρά το φθηνό «φως»
που αγωνίζεται να κρύψει τις σκιές του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου