Την ψυχή μου στη βροχή

Ἔκβαλε
Ἀνοίγω λάκκο γιὰ νὰ θάψω ἐκεῖνο
τὸ σάπιο χέρι ποὺ ἁμάρτησε.

Στὸν ἄνεμο νὰ ρίξω αὐτὸ ἐδῶ
τὸ μάτι μου, ποὺ τόσο ταπεινώθηκε.

Στὴ θάλασσα τὸ πόδι ποὺ δὲ γίνεται
νὰ ξαναμάθει τὸ σωστὸ περπάτημα.

Καὶ τὴν ψυχή μου στὴ βροχή,
νὰ τὴν ξεπλύνει ἀπ’ τὴ σκουριά.

Π. Β. Πάσχος