Μια προσευχή για όλους μας παραδόθηκε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Η προσευχή που ο ίδιος συνέταξε και διάλεξε για μας, εκφωνώντας την μπροστά στα πλήθη που τον ακολούθησαν "Επί του όρους", για να την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να απευθυνόμαστε σε Εκείνον.
Άρα, κάθε λέξη σε αυτό το γνωστό και στα μικρά παιδιά "Πάτερ ημών" δεν είναι απλά η κατάλληλη για να τοποθετηθεί στην κάθε σειρά, αλλά διαλεγμένη μια προς μια από τον ίδιο τον Δημιουργό του παντός...
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε μια αποκαλυπτική για εμάς τοποθέτηση του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης πάνω ακριβώς σε αυτήν την κυρίαρχη λέξη, στο "Πάτερ".
"... Εάν κάποιος που είναι χαρακτηρισμένος με αυτές τις ηθικές κηλίδες στην ψυχή (φθόνο, μίσος, συκοφαντία, αλαζονεία, πλεονεξία, μοχθηρή επιθυμία, αρρώστια της δοξομανίας), επικαλεστεί "Πατέρα", ποιος θα τον ακούσει; Είναι φανερό πως θα τον ακούσει αυτός που είναι συγγενής προς αυτόν που τον επικαλέστηκε, και αυτός είναι όχι ο Ουράνιος αλλά ο ύπουλος.
Γιατί εκείνος του οποίου τα γνωρίσματα της συγγένειας φέρει, εκείνος οπωσδήποτε θα ιδιοποιηθεί την συγγένειά του.
Επομένως η προσευχή του πονηρού άντρα, όσο θα βρίσκεται στα πλαίσια της κακίας, θα γίνεται επίκληση του διαβόλου.
Ενώ εκείνου ο οποίος απομακρύνεται από την κακία και ζει με καλωσύνη, η προσευχή του θα επικαλεστεί τον αγαθό Πατέρα.
Εάν λοιπόν κάποιος φέρει το όνομα του Χριστού, αλλά στη ζωή του δεν δείχνει όλα όσα συνοδεύουν το Όνομα Εκείνου, αυτός υποκρίνεται το όνομά του...
... Κύριο και Πατέρα του ονομάζει κάποιος εκείνον του οποίου το έργο κάνει..."
- " Ερωταποκρίσεις"
Αναστασίου του Σιναΐτου,
σελ. 13 - 17, εκδόσεις Ρηγοπούλου.
~ Μετά από αυτήν την μάλλον απαραίτητη επισήμανση του Αγίου, είμαστε απολύτως βέβαιοι πως κάθε φορά που λέμε "Πάτερ ημών " απευθυνόμαστε σε Εκείνον που νομίζουμε;
Και μήπως τώρα υποπτευόμαστε γιατί κάποιες φορές οι προσευχές μας δεν φτάνουν τον Ουρανό;
{εκ των "συν αυτώ"}
* συνεχίζεται (;)
Η προσευχή που ο ίδιος συνέταξε και διάλεξε για μας, εκφωνώντας την μπροστά στα πλήθη που τον ακολούθησαν "Επί του όρους", για να την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να απευθυνόμαστε σε Εκείνον.
Άρα, κάθε λέξη σε αυτό το γνωστό και στα μικρά παιδιά "Πάτερ ημών" δεν είναι απλά η κατάλληλη για να τοποθετηθεί στην κάθε σειρά, αλλά διαλεγμένη μια προς μια από τον ίδιο τον Δημιουργό του παντός...
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε μια αποκαλυπτική για εμάς τοποθέτηση του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης πάνω ακριβώς σε αυτήν την κυρίαρχη λέξη, στο "Πάτερ".
"... Εάν κάποιος που είναι χαρακτηρισμένος με αυτές τις ηθικές κηλίδες στην ψυχή (φθόνο, μίσος, συκοφαντία, αλαζονεία, πλεονεξία, μοχθηρή επιθυμία, αρρώστια της δοξομανίας), επικαλεστεί "Πατέρα", ποιος θα τον ακούσει; Είναι φανερό πως θα τον ακούσει αυτός που είναι συγγενής προς αυτόν που τον επικαλέστηκε, και αυτός είναι όχι ο Ουράνιος αλλά ο ύπουλος.
Γιατί εκείνος του οποίου τα γνωρίσματα της συγγένειας φέρει, εκείνος οπωσδήποτε θα ιδιοποιηθεί την συγγένειά του.
Επομένως η προσευχή του πονηρού άντρα, όσο θα βρίσκεται στα πλαίσια της κακίας, θα γίνεται επίκληση του διαβόλου.
Ενώ εκείνου ο οποίος απομακρύνεται από την κακία και ζει με καλωσύνη, η προσευχή του θα επικαλεστεί τον αγαθό Πατέρα.
Εάν λοιπόν κάποιος φέρει το όνομα του Χριστού, αλλά στη ζωή του δεν δείχνει όλα όσα συνοδεύουν το Όνομα Εκείνου, αυτός υποκρίνεται το όνομά του...
... Κύριο και Πατέρα του ονομάζει κάποιος εκείνον του οποίου το έργο κάνει..."
- " Ερωταποκρίσεις"
Αναστασίου του Σιναΐτου,
σελ. 13 - 17, εκδόσεις Ρηγοπούλου.
~ Μετά από αυτήν την μάλλον απαραίτητη επισήμανση του Αγίου, είμαστε απολύτως βέβαιοι πως κάθε φορά που λέμε "Πάτερ ημών " απευθυνόμαστε σε Εκείνον που νομίζουμε;
Και μήπως τώρα υποπτευόμαστε γιατί κάποιες φορές οι προσευχές μας δεν φτάνουν τον Ουρανό;
{εκ των "συν αυτώ"}
* συνεχίζεται (;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου