~ Εδώ Πολυτεχνείο...

 

Ένα σημαντικό σύμβολο αντίστασης, αξιοπρέπειας, ελεύθερης φωνής και διαμαρτυρίας ενάντια σε απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα και ενάντια σε κάθε προσπάθεια φίμωσης του ελεύθερου λόγου και σκέψης.

Δεν του χρειάζονται φαντασιακά συμπληρώματα.

Το βλάπτουν, καθώς δίνουν την ευκαιρία στους εχθρούς της ελεύθερης σκέψης να το αποδομούν.

Κι εκεί πρέπει να στραφούν και οι σχολικές γιορτές, κάποιες εκ των οποίων αναπαράγουν θλιβερά τα μυθικά στερεότυπα.

Ως εκπαιδευτικός έχω βαρεθεί να βλέπω μαθητές μου να μη γνωρίζουν τι έγινε στο Πολυτεχνείο, να χάφτουν παραμύθια ή λόγω αυτών να ακυρώνουν εντελώς το Πολυτεχνείο και να μηδενίζουν τα πάντα (με τη βοήθεια της ακροδεξιάς ρητορικής).

Και μιλάμε για ένα γεγονός που έγινε πριν από 49 χρόνια!!!

Ζουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες!!!

Ας δούμε δυο τρία πραγματάκια...

α) Οι φοιτητές μέσα στο Πολυτεχνείο ήταν διχασμένοι για το εάν θα πρέπει να μείνουν κι άλλο ή να φύγουν μετά από 3 ημερόνυχτα κατάληψης. Μια ομάδα τους ήρθε σε συνεννόηση με τον διοικητή των πέντε (5) τανκς (και όχι ένα) που ήταν απέξω.

Η παρουσία των τανκς μάλλον εντάσσεται στη λογική της φανφάρας και της επίδειξης δύναμης σε συνδυασμό με την έλλειψη μέτρου και την απώλεια του ελέγχου, που διέκρινε τη Χούντα.

Όπως και η εντολή για την εισβολή του ενός τανκ στο χώρο του Πολυτεχνείου.

β) Κανέναν δεν πολτοποίησε το τανκ εκτός από την πόρτα και μια ...Mercedes που είχαν βάλει οι φοιτητές πίσω από την πόρτα.

Από τα θραύσματα που εκτινάχθηκαν τραυματίστηκε η Πέπη Ρηγοπούλου.

Τώρα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο.

γ) Μέσα στο Πολυτεχνείο έπεσε πολύ ξύλο, κυνηγητό φοιτητών και έγιναν συλλήψεις.

Δεν υπήρχαν θύματα ΕΝΤΟΣ του χώρου του Πολυτεχνείου, αλλά ΘΥΜΑΤΑ στις γύρω περιοχές εκείνο το βράδυ και τις επόμενες ημέρες.

Κυρίως από ακροβολισμένους σε ταράτσες ελεύθερους σκοπευτές.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο φοιτητής Μυρογιάννης, ο οποίος εκτελέστηκε από το διαβόητο ταγματάρχη Ντερτιλή στην οδό Πατησίων το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου 1973.

Για τον αριθμό των θυμάτων εμπιστευτείτε τα επίσημα πορίσματα κι όχι τι γράφουν τα κάθε λογής κομματικά έντυπα.

Βέβαια, κάθε διαχωρισμός στην αξία νεκρών με βάση το αν ήταν μέσα ή έξω από τα κάγκελα είναι ανόητος και βέβηλος.

Δεν γίνεται όμως να μην έχετε και έχουμε όλοι μας ακούσει και διαβάσει για τους νεκρούς ΕΝΤΟΣ περιβόλου που δίνει πάσα στην ακροδεξιά ρητορική να πει ότι "δεν υπάρχουν νεκροί στο Πολυτεχνείο".

Όταν τους στριμώχνεις, λένε "γιατί; υπήρξαν νεκροί ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο;".

Τάχαμου, τάχαμου ότι εννοούν αυτό...

Είναι γνωστό ότι η μία βλακεία θρέφει την άλλη κι ότι το ένα άκρο πασάρει στο άλλο.

Ε, με την ημιμάθεια και με τις πονηρές διατυπώσεις πρέπει να τελειώνουμε!!!

δ) Ηλένια Ασημακοπούλου:

Όταν φτιασιδώνεις ένα σύμβολο με ψεύτικες ιστορίες, το γελοιοποιείς.

Είναι ακόμη πιο γελοίο όμως να κάνεις ότι δεν συμβαίνει και κάτι.

Το πιο γελοίο απ' όλα είναι να υπερασπίζεσαι τέτοιους μύθους!

Έχει ανάγκη το Πολυτεχνείο, το πιο σημαντικό σύμβολο αντίστασης, ελευθερίας και αξιοπρέπειας κατά τη Μεταπολίτευση, από το μύθο της Ηλένιας;

Ξεκάθαρα όχι!

Υπάρχουν τόσα υπαρκτά βασανιστήρια και τόσα υπαρκτά θύματα που δεν χρειάζεται ένα ανύπαρκτο όνομα και μια φωτογραφία από σαμπουάν αγγλικής διαφήμισης!!!

(Αυτή είναι η Ηλένια!!).

Όταν όμως (νομίζεις ότι) απευθύνεσαι σε πρόβατα, γιατί να μη φτιάξεις ένα μύθο;

Όταν είσαι εμπαθής, ημιμαθής και βλαξ, γιατί να μην ειρωνευτείς ή να χαρακτηρίσεις ως φιλοχουντικό όποιον λέει ξεκάθαρα ότι η (κατά τα άλλα συμπαθής και όμορφη) Ηλένια κατατάσσεται στους μύθους;

ε) Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα.

Το αντίθετο μάλιστα.

Έγινε η εκμετάλλευσή του από τους εσωτερικούς αντιπάλους του Παπαδόπουλου για να πέσει ο (ήδη παραπαίων) δικτάτορας, που επεδίωκε την (μάλλον δήθεν) φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος και να έρθει η χειρότερη χούντα του Ιωαννίδη.

Η χούντα έπεσε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.

9 μήνες αργότερα.

στ) Το μπρούτζινο κεφάλι εντός του περιβόλου στο οποίο κάθε χρόνο κατατίθενται λουλούδια είναι του ακαδημαϊκού Νίκου Σβορώνου, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Εκείνες τις ημέρες.... ήταν στο Παρίσι!

Μάλιστα ό ίδιος κατέθετε λουλούδια για χρόνια ...στην προτομή του (παγκόσμια πρωτοτυπία)!

Το πραγματικό σύμβολο του Πολυτεχνείου είναι η διαλυμένη πόρτα της φωτογραφίας.

Χρόνια πολλά και ελεύθερα.

Με γνώση και με αδέσμευτο νου!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος