Πολλοί άνθρωποι διερωτώνται,
«Πού είναι ο Θεός της αγάπης; Πού είναι ο Θεός της ειρήνης;
Γιατί στο κόσμο γίνονται τόσα κακά και τόσες αδικίες;».
Βλέπουμε να γίνονται πόλεμοι, να υπάρχουν αρρώστιες, αδικίες…ο κόσμος πεθαίνει, αυτοί που μένουν πίσω είναι δυστυχισμένοι και πονεμένοι. Και αν δούμε την ίδια τη ζωή του Χριστού, θα δούμε ότι από τη πρώτη στιγμή που ήρθε στο κόσμο, όχι μόνο ο ίδιος διώχθηκε, αλλά τόσα νήπια σφάχθηκαν και ο Θεός δεν επενέβη για να τα σώσει.
«Πού είναι ο Θεός της αγάπης; Πού είναι ο Θεός της ειρήνης;
Γιατί στο κόσμο γίνονται τόσα κακά και τόσες αδικίες;».
Βλέπουμε να γίνονται πόλεμοι, να υπάρχουν αρρώστιες, αδικίες…ο κόσμος πεθαίνει, αυτοί που μένουν πίσω είναι δυστυχισμένοι και πονεμένοι. Και αν δούμε την ίδια τη ζωή του Χριστού, θα δούμε ότι από τη πρώτη στιγμή που ήρθε στο κόσμο, όχι μόνο ο ίδιος διώχθηκε, αλλά τόσα νήπια σφάχθηκαν και ο Θεός δεν επενέβη για να τα σώσει.
Δεν επενέβη για να αποτρέψει αυτή την αδικία – αυτό το μεγάλο κακό. Και μάλιστα, το άφησε να γίνει εξαιτίας του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αν δεν γεννιόταν ο Χριστός, δεν θα σφάζονταν τα νήπια. Αν δεν θέλει, όμως, ο Θεός δεν γίνεται τίποτε στο κόσμο τούτο. Όλα γίνονται κατόπι παραχωρήσεως του Θεού. Αυτός επιτρέπει να γίνουν διάφορα πράγματα.
Και αυτά που βλέπουμε αυτές τις μέρες δεν γίνονται εν αγνοία του Θεού, αλλά ο Θεός ξέρει πως γίνονται και τα αφήνει να γίνουν. Και γενικά κάθε κακό που γίνεται στη ζωή μας ο Θεός το αφήνει να γίνεται, δεν το αποτρέπει. Μπορεί εμείς να προσευχόμαστε να αποτρέψει κάθε κακό ή κάθε αδικία που μας συμβαίνει και παρά ταύτα εναντίον μας να κινούνται όλα αυτά τα κακά. Που είναι λοιπόν ο Θεός; Πώς ο Θεός είναι παρών όταν γίνονται όλα αυτά τα πράγματα; Έχουν δίκαιο άραγε αυτοί οι άνθρωποι που μέσα τους αναβαίνει το αμείλικτο ερώτημα «Πως και γιατί ο Θεός επιτρέπει όλα αυτά τα πράγματα;».
Είναι ανθρώπινο ερώτημα και είναι φυσικό στον άνθρωπο να σκέφτεται που είναι ο Θεός όταν βλέπει μπροστά του τον Θεό να είναι απών! Αυτό είναι μια φυσική κίνηση της ψυχής του ανθρώπου που γεννάται όταν ο άνθρωπος βλέπει μπροστά του στη παρούσα ζωή το κακό να θριαμβεύει. Όταν βλέπει στη παρούσα ζωή να νικά το κακό και όχι το καλό. Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα τούτο. Και σαν να ο Θεός επίτηδες αφήνει τον άνθρωπο να στέκει μπροστά σε αυτό το δίλημμα το οποίο είναι σκάνδαλο. Σε σκανδαλίζει πολλές φορές αυτή η απουσία του Θεού από το κόσμο και η ανοχή του που δεν επεμβαίνει να επιβάλει τη τάξη, το δίκαιο, το πρέπων, να σώσει τους αθώους ανθρώπους και όλα αυτά τα πράγματα…
Φίλοι μου, αν δούμε τη ζωή του Χριστού του ιδίου, θα δούμε ότι κι ο Κύριος στη δική του ζωή ενήργησε με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι ηττήθηκε. Και ένας από του λόγους που και ο Ιούδας σκανδαλίστηκε με το Χριστό ήταν γιατί τον είδε σαν άνθρωπο – πάσχοντα. Όταν κατάλαβε ότι ο Χριστός θα παραδινόταν στους ανθρώπους που τον καταδιώκαν τότε απογοητεύτηκε που τον ακολούθησε. Δεν ήταν ο αυτός ο Θεός που ήθελε, αλλά ήθελε κάποιο Θεό με κοσμική δόξα που θα επιβάλει στο κόσμο αυτό τη δικαιοσύνη και την ειρήνη και όλα αυτά που ζητούσε. Όμως, ο Χριστός αδιαφόρησε για τις διάφορες θεωρίες των ανθρώπων και άφησε τα πράγματα να γίνουν όπως αυτός θέλησε για να μας δώσει τη πραγματική του εικόνα. Μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα, γιατί ο Θεός επιτρέπει αυτά τα πράγματα, τους διωγμούς, τις θλίψεις, τους θανάτους, τις φτώχειες, τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το να χάνετε ο δίκαιος και να υπερυψούται ο άδικος;
Είναι ανθρώπινο ερώτημα και είναι φυσικό στον άνθρωπο να σκέφτεται που είναι ο Θεός όταν βλέπει μπροστά του τον Θεό να είναι απών! Αυτό είναι μια φυσική κίνηση της ψυχής του ανθρώπου που γεννάται όταν ο άνθρωπος βλέπει μπροστά του στη παρούσα ζωή το κακό να θριαμβεύει. Όταν βλέπει στη παρούσα ζωή να νικά το κακό και όχι το καλό. Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα τούτο. Και σαν να ο Θεός επίτηδες αφήνει τον άνθρωπο να στέκει μπροστά σε αυτό το δίλημμα το οποίο είναι σκάνδαλο. Σε σκανδαλίζει πολλές φορές αυτή η απουσία του Θεού από το κόσμο και η ανοχή του που δεν επεμβαίνει να επιβάλει τη τάξη, το δίκαιο, το πρέπων, να σώσει τους αθώους ανθρώπους και όλα αυτά τα πράγματα…
Φίλοι μου, αν δούμε τη ζωή του Χριστού του ιδίου, θα δούμε ότι κι ο Κύριος στη δική του ζωή ενήργησε με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι ηττήθηκε. Και ένας από του λόγους που και ο Ιούδας σκανδαλίστηκε με το Χριστό ήταν γιατί τον είδε σαν άνθρωπο – πάσχοντα. Όταν κατάλαβε ότι ο Χριστός θα παραδινόταν στους ανθρώπους που τον καταδιώκαν τότε απογοητεύτηκε που τον ακολούθησε. Δεν ήταν ο αυτός ο Θεός που ήθελε, αλλά ήθελε κάποιο Θεό με κοσμική δόξα που θα επιβάλει στο κόσμο αυτό τη δικαιοσύνη και την ειρήνη και όλα αυτά που ζητούσε. Όμως, ο Χριστός αδιαφόρησε για τις διάφορες θεωρίες των ανθρώπων και άφησε τα πράγματα να γίνουν όπως αυτός θέλησε για να μας δώσει τη πραγματική του εικόνα. Μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα, γιατί ο Θεός επιτρέπει αυτά τα πράγματα, τους διωγμούς, τις θλίψεις, τους θανάτους, τις φτώχειες, τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το να χάνετε ο δίκαιος και να υπερυψούται ο άδικος;
Το κακό θριαμβεύει, ενώ το δίκαιο βαδίζει έναν άλλο δρόμο, ένα δρόμο ταπεινό ο οποίος στο κόσμο αυτό δεν έχει πολύ μέρος. Βλέπουμε μια ζωή όπου κάθε 10 πρόβατα υπάρχουν και 500 λύκοι. Δεν έχει ελπίδα να σωθεί κανένας. Αυτή όμως είναι η λογική του Θεού, που θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε πως η Βασιλεία του δεν είναι στο κόσμο τούτο. Θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσα επιζητούμε».
Γι’αυτό μας σκανδαλίζει ο Θεός συνέχεια με την απουσία Του και την ανοχή Του, για να ξεκολλήσει το νου μας που είναι κοσμικός και να τον μεταφέρει στην αιώνια Βασιλεία Του. Χωρίς την αίσθηση της αιωνία Βασιλείας του Θεού, τότε τα πάντα είναι άδικα, και η αδικία μένει στον αιώνα…ενώ στην αιωνιότητα ο Θεός ανατρέπει τα δεδομένα και δικαιώνει τους «για λίγο αδικούμενος» σε αυτό το κόσμο.
Πώς μπορείς να εξηγήσεις το θάνατο των αθώων ανθρώπων και τον μικρών παιδιών; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει μέσα του πώς ο Θεός βλέπει αυτά τα πράγματα κάθε μέρα;
Αν δεν φύγουμε με την απάντηση της αιωνίου Βασιλείας του Θεού – ότι μέσα στην αιωνιότητα ο Θεός δικαιώνει τον αδικημένο άνθρωπο – τότε δεν μπορούμε να απαντήσουμε στους εαυτούς μας.
Ούτε θα μπορέσουμε ποτέ να κάνουμε υπομονή όταν εμείς αδικούμαστε.
Πώς μπορείς να εξηγήσεις το θάνατο των αθώων ανθρώπων και τον μικρών παιδιών; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει μέσα του πώς ο Θεός βλέπει αυτά τα πράγματα κάθε μέρα;
Αν δεν φύγουμε με την απάντηση της αιωνίου Βασιλείας του Θεού – ότι μέσα στην αιωνιότητα ο Θεός δικαιώνει τον αδικημένο άνθρωπο – τότε δεν μπορούμε να απαντήσουμε στους εαυτούς μας.
Ούτε θα μπορέσουμε ποτέ να κάνουμε υπομονή όταν εμείς αδικούμαστε.
Όταν εμείς αδικούμαστε και θέλουμε να δικαιωθούμε σε αυτό το κόσμο, τότε ασφαλώς πρέπει να καταλάβουμε ότι κάπου τα πράγματα πνευματικά δεν πάνε και τόσο καλά μέσα μας. Ενώ αν αφήνουμε τη δικαίωση στο Θεό και εκεί ελπίζουμε, τότε θα δικαιωθούμε στην αιώνια ζωή. Ο Θεός δεν θα αποτρέψει κανένα κακό σε αυτή τη ζωή, ουδέποτε! Το μόνο που θα μας δώσει για να αντεπεξέλθουμε από όλα αυτά είναι τη πίστη! «Εδεήθη περι σου δια να μην εκλείψει η πίστις σου.»
Ο σατανάς θα κάνει την δουλειά του. Ο σατανάς έχει ένα κόσκινο, θα βρει για το καθένα μας τη κατάλληλη ώρα και τη κατάλληλη περίσταση. Μέσα από τα γεγονότα της ζωής, μέσα από μια αδικία, ένα θάνατο, μια θλίψη…και εκείνο που μας χρειάζεται είναι η πίστη! Η πίστη όμως σε τι; Ότι θα γλυτώσουμε το πειρασμό; Γελαστήκαμε! Ο Θεός θα σε αφήσει να πιεις από το ποτήρι του πειρασμού μέχρι τη τελευταία σταγόνα, δεν θα σου πάρει το ποτήρι πίσω. Τι θα κάνει ο Θεός; Ο Θεός θα σου δώσει πίστη να διέλθεις τη θάλασσα αυτή του πειρασμού. Όχι ο πειρασμός να παρέλθει, εσύ να διέλθεις τη θάλασσα αυτή! Έτσι, θα πιεις το ποτήρι όλο. Και εκεί είναι που θα φανεί η πίστη σου. Πού στοχεύεις; Στη παρούσα ζωή ή στην αιώνια Βασιλεία του Θεού?
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου