Ο κίνδυνος ν΄αναδυθεί και πάλι στην επιφάνεια
το ego σου
είναι συνεχώς και αδιάλειπτα ορατός.
Και να τα κάνει όλα και πάλι μαντάρα...
Έστειλες ένα όμορφο μήνυμα.
Είπες δυο ωραία λόγια σε κάποιον τη στιγμή που τα χρειαζόταν.
Απάντησες ευγενικά στο τηλέφωνο στη γιαγιά που σε κάλεσε κατά λάθος.
Έδωσες λίγα χρήματα
στον αδερφό σου που στράγγιξε.
Τελείωσες με επιτυχία (επιτέλους...)
μια δουλειά που σου ανέθεσε ο προϊστάμενός σου.
Διάβασες το βιβλίο που στέκει αγέρωχα σκονισμένο
στο κομοδίνο σου από πέρυσι το καλοκαίρι.
Πέρασες και είδες την κακομοίρα τη Μάνα σου.
Μια γλυκειά ικανοποίηση εγκαθίσταται μέσα στα σωθικά της ψυχής σου.
Μέχρις εκεί σου είχε πει κάποτε ο άγιος πνευματικός σου
είναι πνευματικά θεμιτό.
Πιο πέρα όμως, όταν δηλαδή θεώρησες πως εσύ μόνος σου κάτι κατάφερες, ξεπερνάς το πνευματικό κατώφλι και μπαίνεις στα χωράφια των λόγων των Αγίων Πατέρων που βεβαιώνουν πως
Έκανες μια και μόνη προσευχή για κάποιον αναγκεμένο
(τι σημασία έχει αν σου είναι άγνωστος;)
που είδες στο διαδίκτυο και μετά τον ξέχασες.
Πήγες σε μια αγρυπνία
ενώ οι δικοί σου κοιμόντουσαν.
Νήστεψες κρυφά.
Έλυσες με επιτυχία ένα θέμα με τα παιδιά σου.
Πρόλαβες κι έκανες πρώτος την δουλειά στο σπίτι πριν προλάβει
(πόσα να προλάβει πια;) ο άνθρωπός σου, ενθυμούμενος τον Άγιο Παϊσιο
(Στη σχετική ερώτηση προσκυνητή κάποτε στην Παναγούδα:
"Γέροντα, ποιος πρέπει να κάνει τις δουλειές στο σπίτι;
Ο άντρας ή η γυναίκα;" απάντησε:
"Όποιος προλάβει πρώτος...")
Έκανες στα κρυφά μερικές στρωτές μετάνοιες την ώρα
που οι υπόλοιποι έβλεπαν τηλεόραση.
Όλα αυτά καλά.
Αλλά και πάλι τίποτα δεν έκανες.
Και ξέρεις και το γιατί.
"Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω
περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν"
Δεν παύεις να είσαι χρεώστης.
Και ποτέ δεν πρόκειται να ξεπληρώσεις
τα οφειλόμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου