Σε παρακαλώ περίμενέ με. Άλλωστε πάντα αυτό έκανες.....

......κι' εγώ Σου είπα "Κύριε απέσυρες την Χάρη Σου" και Σε κοίταξα στο εικονοστάσι.

Τίποτε. Ησυχία. Η ανάσα του Σπύρου μόνο ακουγόταν κανονική καθώς η πόρτα του δωματίου ήταν ανοιχτή.

"Συγνώμην Κύριε" ψέλλισα. 
"Όσο ανασαίνουν οι αγαπημένοι, όσο η σιωπή της νύχτας είναι αδιατάρακτη, όσο κάνεις την γκρίνια μου προσευχή, όσο στέκεσαι έξω από την πόρτα που δεν... ανοίγω, όσο εντός μου φυτεύεις ζουμπούλια και το νιώθω, όσο πίσω από την έλλειψη κάποιος κανοναρχεί "Χριστός Ανέστη", όσο οι κραυγές πνίγονται στην ελπίδα που ξημερώνει, όσο μου επιτρέπεις να είμαι προπετής εγώ που σπάνια Σε είχα πρώτη επιλογή, όσο μ'αγαπάς τόσο ώστε να κρύβεσαι γιατί θέλεις  το άωτον της προς Σε πεθυμιάς μου, όσο δεν ακούω καμπάνες γιατί Εσύ μιλάς και θέλεις ησυχία τώρα να ακουστεί η απουσία, όσο επιτρέπεις Κύριε.....συγχώρησέ με, συγχώρησέ μας, γνώρισέ μας τον δρόμο που θέλεις να πορευτούμε γιατί χαθήκαμε Κύριε.

Όμως δεν έχουμε αλλού να πάμε.

Δεν μας πειράζει το σκοτάδι αφού Εσύ παραχωρείς να υπάρχει. Φοβόμαστε είναι η αλήθεια αλλά ψιθυρίζουμε τ'όνομά Σου.....

Οι ναοί Σου κλειστοί, Κύριε.....κι' εγώ Σου είπα "Κύριε απέσυρες την Χάρη Σου" και Σε κοίταξα στο εικονοστάσι.

Θα Σε κοιτάζω μέχρι ν'ανοίξουν Κύριε.....Σαν την επίμονη Χαναναία (τολμώ να πω) που Σου έβγαλε και γλώσσα, σαν επίμονο, κακομαθημένο παιδί, σαν ικέτις, σαν αυτή που και για κείνη σταυρώθηκες, σαν αυτή που δίχως να το αξίζει την αγάπησες, σαν αυτή που είμαι εγώ και είμαι ξεχωριστή για Σένα, ξεχωριστή και διακεκριμένη στην αμαρτία και Συ είσαι μοναδικός για μένα!

Υ.Γ. Όταν ανοίξουν οι ναοί, όταν θα ξανακούσουμε το "μετά φόβου", αν δεν με δεις ίσως να κρύβομαι πίσω από την κολόνα που δεν σε βλέπει κανείς όταν κλαις γιατί ντρέπομαι να κλαίω φανερά.

Σε παρακαλώ περίμενέ με. 
Άλλωστε πάντα αυτό έκανες.....

 ΕΛΕΝΑ