" Όταν ήρθε στην Αθήνα ο Παύλος –μας σημειώνει ο Λουκάς εις το βιβλίο των Πράξεων- «παρωξύνετο τό πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τήν πόλιν»...

 

...Ένας Εβραίος δεν μπορούσε να βλέπει τα είδωλα. 

Ο Παύλος υπέφερε κινούμενος στα έθνη 

και βλέποντας τα είδωλα. 

Δεν μπορούσε. Αγανακτούσε. 

Και εδώ λέγει «παρωξύνετο». 

Πώς θα το εξηγήσουμε αυτό το «παρωξύνετο»; 

Παραξενευότανε, επαναστατούσε· 

«θεωροῦντι», όταν έβλεπε να είναι η πόλις των Αθηνών κατείδωλος, 

γεμάτη από είδωλα. 

Μάλιστα πολλοί Αθηναίοι φιλοτεχνούσαν, 

δηλαδή παρήγγελλαν αγάλματα διαφόρων θεοτήτων 

και τα ‘βαζαν και εις τα πεζοδρόμια τους 

και εις τους κήπους των κ.λπ. 

Ώστε είπε κάποιος σύγχρονος 

ότι οι θεοί στην Αθήνα ήσαν πιο πολλοί από τους Αθηναίους…

 

Εάν επανήρχετο, όμως, ο Παύλος, 

σήμερα στην Ελλάδα, 

ύστερα από 20, αγαπητοί μου, αιώνες, 

και ανέβαινε επάνω στην Ακρόπολη των Αθηνών, 

πώς θα την έβλεπε την Αθήνα και γενικότερα την Ελλάδα 

και πώς θα την χαρακτήριζε;

 Σήμερα, αγαπητοί μου, 

θα είχαμε πάλι ανάγκη να μας πει για τον άγνωστο Θεό. 

Γιατί υπάρχει τόσο η αθεΐα -κάτι χειρότερο από τότε, 

δεν υπήρχε τότε η αθεΐα, υπήρχε η ειδωλολατρία· 

και όπως σας είπα, 

επήνεσε ο Παύλος την θρησκευτικότητα των Αθηναίων: 

«Σας βλέπω», λέει, «ότι είσαστε οι πιο θρησκευτικοί. 

Από όλους τους Έλληνες». 

Σήμερα όμως δεν έχουμε την ειδωλολατρία απλώς, 

έχουμε και την αθεΐα. 

Δεν πιστεύουμε σε τίποτα. 

Αυτό είναι το δυστύχημά μας.

 Συνεπώς έχουμε αγνωσίαν Θεού. 

Ναι. Αγνωσία Θεού. 

Δεν ξέρουμε τον Θεό. 

Να πω για τους Χριστιανούς μας; 

Θα ‘λεγε κάποιος: 

«Ε! Γνωρίζουμε τον Θεό». 

Τι γνωρίζουμε; 

Μπορούμε να πούμε στοιχειώδη πράγματα για τον Θεό; 

Εδώ δεν πιστεύουμε – πολλοί Χριστιανοί…- 

πρώτα πρώτα το Τριαδικό του Θεού. 

Δεν πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού. 

Νομίζουμε ότι ο Θεός είναι σαν τα μούτρα μας- 

επιτρέψατέ μου να μιλήσω έτσι, 

όταν μπορούμε να λέμε εκφράσεις περίεργες και ποικίλες: 

«Τι να σου κάνει ο Θεός; 

Ποιον να πρωτοκοιτάξει…», 

λέμε στη λαϊκή μας γλώσσα. 

Ποιον να πρωτοκοιτάξει; 

Δηλαδή τι είναι ο Θεός; 

Κάπως περίπου σαν κι εμάς, 

ώστε να δυσκολεύεται να δει τους ανθρώπους 

και να τους βοηθήσει; 

Δηλαδή, δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός 

φροντίζει για όλους τους ανθρώπους κ.λπ; 

Εμείς οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί… 

Αν πηγαίνατε λίγο περισσότερο, 

λίγο παρά πέρα να βλέπατε αυτήν την άγνοια που υπάρχει… 

Κι αυτό είναι ένα δυστύχημα.

 

Το ξέρετε, αγαπητοί μου, 

ότι ξαναγυρίζουμε εις το δωδεκάθεον του Ολύμπου 

και λεγόμαστε δωδεκαθεϊστές; 

Το ξέρετε αυτό; 

Ναι. Γυρίζουμε ξανά εις το δωδεκάθεον του Ολύμπου. 

Τρομάρα μας… 

Βέβαια, πολλές φορές σας τα έχω πει, 

και ελπίζω ότι δεν σας αιφνιδιάζω με αυτά που σας λέγω,

 απλώς τα λέγω για υπόμνηση. 

Μας έλεγε κάποιος που είχε πάει στους Δελφούς 

και ηύρε, λέει, έναν καθηγητή πανεπιστημίου στους Δελφούς,

 ο οποίος έκανε προσευχή εις τον Απόλλωνα… :

«Ω θεέ Απόλλων…»… 

Θέλομε ξύλο; 

Δηλαδή κοπίασε ο Παύλος εις μάτην για μας εδώ τους Έλληνες;

Ας προσέξουμε, αγαπητοί, 

διότι έρχεται βαρύ το χέρι του Θεού.

 

Διάβαζα στον προφήτη Ιερεμία το εξής. 

Ακούστε. 

Αποτείνεται ο Θεός εις τον λαό Του, τον Ισραήλ. 

Προ Χριστού. 

Και λέει. 

Επειδή ο λαός Του είχε αποκλίνει 

και είχε στραφεί προς την ειδωλολατρία, 

διότι εζήλευε εκείνα που οι γύρω λαοί λάτρευαν, 

άφησαν τον αληθινό Θεό και εστράφησαν στα είδωλα, λέει:

 «Εάν ο Μωυσής σταθεί μπροστά μου και ο Σαμουήλ 

–σπουδαία πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης- 

και με παρακαλέσουνε για τον λαό, 

δεν θα τους ακούσω». 

Ακούσατε; «Δεν θα τους ακούσω!».

 

Σήμερα, αν λέμε 

και ζητάμε την πρεσβεία του Αποστόλου Παύλου, 

να μας σώσει εμάς τους Έλληνες, 

μήπως πει το ίδιο ο Θεός; 

«Δεν θα τον ακούσω τον Απόστολο Παύλο». 

Και είπε ο λαός: «Και πού θα πάμε;». 

Και απαντάει ο Θεός. 

Θα το ‘λεγα, θα το ‘λεγα, 

να με συγχωρέσει ο Θεός που το λέω έτσι: 

«Να πάτε κατά διαβόλου». 

Να με συγχωρέσετε κι εσείς. 

Για μας τους Έλληνες: 

«Να πάτε κατά διαβόλου… 

2000 χρόνια σας περιμένω. 

Τι κάνατε;».

Όχι ότι δεν υπάρχει και πιστός λαός. 

Υπάρχει. 

Ακούστε λοιπόν τι λέει ο Θεός εδώ: 

«Ένα μέρος από σας θα σας φάει μαχαίρι· 

ένα μέρος από σας θα σας φάει η πείνα· 

ένα μέρος από σας θα σας φάει η αιχμαλωσία». 

Λοιπόν, αγαπητοί μου. 

Έχομε ορατά σημάδια απειλής της πατρίδος μας, 

του λαού μας. 

Έχομε ορατά σημάδια απειλής της πατρίδος μας, 

το ακούτε; 

Το λέω διπλά. 

Αν κανείς για μια στιγμή τον πήρε ο ύπνος, 

να το ακούσει.

Αγαπητοί. 

Ο άγιος Παύλος 

είναι το πρώτο καλλιτέχνημα της θείας χάριτος. 

Αλλά και το λαμπρό υπόδειγμα αγαθής προαιρέσεως. 

Έτσι, ας τον μιμηθούμε τον μέγαν Παύλον. 

Να γίνουμε μικροί Παύλοι. 

Θα ήταν η καλύτερη απάντηση στους τόσους του κόπους 

για να εκχριστιανίσει την πατρίδα μας. 

Η Ελλάδα τού οφείλει πολλά. 

Αν τιμάμε τον Παύλον, 

αυτό σημαίνει ότι έχομε τον Χριστόν. 

Κι αν έχομε τον Χριστόν, 

έχομε ό,τι καλύτερο 

για την διατήρηση 

της ορθοδόξου χριστιανικής μας ταυτότητος. 

Αλλά και της ελληνικής μας ταυτότητος. 

Κι αυτή τη στιγμή, όπως σας είπα ήδη, 

και τα δύο απειλούνται. 

Και η Ορθοδοξία μας απειλείται 

– ή δεν το βλέπετε; – 

αλλά και η ελληνικότητά μας απειλείται 

– ή δεν το βλέπετε κι αυτό;-

 

Γι΄αυτό είναι ανάγκη 

να κρατήσουμε σφιχτά τον Χριστόν 

που μας κήρυξε ο Παύλος. 

Ναι. Ο Παύλος. 

Ο μέγας Παύλος που τόσα του χρωστάμε. 

Αμήν.

 

|Μέρος από ομιλία π.Αθανασίου Μυτιληναίου 

στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης 

στις 29-6-2001

(Από Ορθόδοξη Πορεία)

|εμείς από τη Φιλιππία Βενετσάνου