Εἶναι καλή εὐωδία αὐτή, εἶπε. Ἔρχεται ἀπό πέρα, μακριά.
Ὅταν κάτι συνέβαινε πολύ σημαντικό πνευματικά ἔνοιωθα μιάν ἀφάνταστη εὐωδία, κάτι σάν νά ἦταν θυμίαμα.
Κάποτε πού εἶχε γίνει μία μεταστροφή μιᾶς κυρίας πού ζοῦσε χρόνια μακριά ἀπ’τόν Χριστό καί ἡ ὁποία ὁδηγήθηκε στόν Παππούλη ἀπό μᾶς (διηγοῦμαι σέ ἄλλο μέρος ὅλη τήν ἱστορία) ἀρχίσαμε νά κοιταζόμαστε μέ τήν γυναίκα μου (ἦταν καί τά παιδιά μέσα καί κοιταζόμασταν ὅλοι) καί μυρίζαμε μέ τή μύτη μας νά δοῦμε ἀπό ποῦ προέρχεται αὐτό τό ἄρωμα. Ψάχναμε νά βροῦμε ἄν ἔχει ἀνάψει ἡ ἀνηψιά τοῦ Παππούλη λιβάνι. Τίποτα. Βγήκαμε ἔξω, ρωτήσαμε τήν ἀνηψιά του: «Μ. μήπως ὑπάρχει πουθενά λιβάνι; «Μήπως ἔβαλες τίποτα»;
- Ὄχι, λέει. Καμμιά φορά ἔτσι μυρίζει ὁ Παππούλης.
Αὐτό τό πρᾶγμα μοῦ συνέβη δύο φορές»29.
«Βρῆκα τόν Παππούλη νά βγαίνει στήν βρύση μέ τό προσόψι του. Ὅταν τελείωσε μοῦ εἶπε:
- Ἔλα νά ἐξομολογηθεῖς. (ἐγώ ντράπηκα νά τοῦ τό πῶ, ἤ καί ἀπέφευγα) Πήγαμε στόν βράχο. Κοίταξε γύρω-γύρω τά βουνά, πῆρε βαθειά ἀναπνοή καί μέ ρώτησε:
- Τό αἰσθάνεσαι αὐτό;
Δέν πρόλαβα νά ρωτήσω ἤ μᾶλλον ἤμουν στή μέση τῆς ἐρωτήσεως.
- Ποιό, Γέροντα;
Καί μιά εὐωδία μέ τύλιξε. Μιά εὐωδία «ξένη», δυνατή, χωρίς νά πνίγει, τέτοια πού μόνον σέ ἅγια Λείψανα αἰσθάνθηκα, ὅπως στόν Ἅγιο Σέργιο τοῦ Ραντονέζ στό Ζαγκόρσκ.
- Ναί Παππούλη, ναί Παππούλη, μπόρεσα νά πῶ ἀπό τήν χαρά πού μέ γέμισε καί τήν εὐωδία πού μέ πλημμύρισε.
- Εἶναι καλή εὐωδία αὐτή, εἶπε. Ἔρχεται ἀπό πέρα, μακριά.
Τί ἀπό πέρα, μακριά ἐρχόταν… Ἐγώ ἤξερα πώς ἦταν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σήμερα Πεντηκοστή. Τά μάτια μου ἔγιναν βρύσες πού ἔτρεχαν καθ’ὅλη τήν διάρκεια τῆς λειτουργίας ἀβίαστα. Ἡ ψυχή μου γέμισε χαρά καί ἀγάπη γιά ὅλους καί τό πρόσωπό μου ἦταν πυρρό30. Αὐτό κατάλαβα ἀπό ἐρώτηση φίλου πού εἶπε:
- Μά τί ἔχεις ἐσύ σήμερα, πῶς εἶναι ἔτσι κόκκινο καί φωτεινό τό πρόσωπό σου;
Ἰαματικό χάρισμα ἀπό μακρυά.
«Μιά φορά μέ πόναγε ἡ καρδιά μου, συνήθως ἔχω κάτι ταχυκαρδίες, κάτι πόνους, πού ὁ γέροντας χαρακτήριζε ψυχικούς. Πάντως μέ τυραννοῦσαν γιατί φοβόταν καί ἡ γυναίκα μου. Πονοῦσα πολύ. Τότε πῆρε ὁ Γέροντας τηλέφωνο καί μοῦ εἶπε:
- Σέ πονάει ἡ καρδιά σου; Σέ πονάει, ἐκεῖ, ἐκεῖ (μοῦ περιέγραφε πῶς εἶναι ἀκριβῶς).
- Ναι, Γέροντα, τοῦ λέω, ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι.
Καί μετά τοῦ λέω:
- Γέροντα ἔπαψε νά μέ πονᾶ.
Ὁ Γέροντας ἐκείνη τήν ὥρα ἄρχισε νά γελάει.
- Ἐγώ μωρέ σέ σταυρώνω»32.
«Τό ἄφησα στό πόρτ-μπεμπέ καί τηλεφώνησα στόν γέροντα.
- Παππούλη, εἶπα, ὁ Ρ. πεθαίνει. Ὁ παππούλης ἀπάντησε.
- Εἶναι ἐντεροϊός. Πάρε τό παιδί καί πήγαινε στά εἰκονίσματα, κάνε μετάνοιες καί λέγε ἕνα τέταρτο: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τόν Ρ.». Τώρα ἀμέσως. Κι’ ἐγώ θά εἶμαι πάνω ἀπό τό παιδί. Δέν πιστεύεις πώς θά εἶμαι πάνω ἀπό τό παιδί;
- Πιστεύω Παππούλη πώς δέν ὑπάρχει ἀπόσταση γιά τόν Θεό, εἶπα, καί θά προσεύχομαι.
Πῆρα τό πόρτ-μπεμπέ κι’ ἄρχισα μέ κλάματα νά παρακαλῶ τόν Θεό νά ἐλεήσει τον Ρ. Δέν πέρασε τό τέταρτο κι’ ὁ Ρ. ἄνοιξε τά μάτια του μέ κοίταξε καί εἶπε «μαμά, μάμ». Τώρα, τοῦ εἶπα, περίμενε νά περάσει τό τέταρτο.
Ἀπ’ ἐκείνη τή στιγμή ζωντάνεψε, ἔφαγε καί ἀνέλαβε σέ δύο μέρες33»34.
29 Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Ἐκδόσεις: Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2006, σελ. 75-76.
30 Κοκκινωπό σάν τή φωτιά
31 Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Ἐκδόσεις: Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2006, σελ. 108-109.
32 Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Ἐκδόσεις: Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2006, σελ. 76.
33 Τό θαῦμα ἐπιβεβαιώνει καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ, γιατρός. Παραλείψαμε τή διήγησή του γιά λόγους οἰκονομίας χώρου.
34 Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Ἐκδόσεις: Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2006, σελ. 134.
Το είδαμε εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου