Αδικίας λόγος...

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Αν κάποια στιγμή μας αδικήσουν, όπως κι εμείς έχουμε σίγουρα πράξει σε άλλους στη ζωή μας, ας μη σπεύσουμε να τους κακοχαρακτηρίσουμε ή να γεμίσουμε πίκρα στη ψυχή μας. Να θυμόμαστε οτι ο άνθρωπος είναι ατελής και είναι ανθρώπινο να σφάλλει στη κρίση του κάποιες στιγμές. Είναι βέβαια τόσο δύσκολο αυτό, αλλά αρκεί να ξεκινήσουμε την προσπάθεια και ο Θεός θα κάνει τα υπόλοιπα.
Πόσες φορές έχω πικραθεί κι έχω στενοχωρηθεί κι έχω αφήσει τον εαυτό μου να βουλιάξει σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, επειδή ένοιωσα αδικημένη... Κι όμως, βαθιά μέσα μου, ξέρω, πως είναι ο εγωισμός μου που επαναστατεί, τίποτε άλλο. Γιατί εμείς πάντοτε ξέρουμε με τί πρόθεση ενεργούμε, και όσο και να παρερμηνεύσει ο άλλος τις προθέσεις μας, δεν παύουμε εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε την αλήθεια. Άρα, γιατί να θλιβόμαστε; Μήπως τάχα πράξαμε ό,τι πράξαμε για να λάβουμε αναγνώριση; Μήπως ζητάμε εύσημα;
Αν ναι, τότε καλώς ήρθε η αδικία για να μας διδάξει οτι είμαστε κι εμείς σε λάθος πορεία και πρέπει να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να καθαρίσουμε τον λογισμό μας. Ας απαντήσουμε με προσευχή. Αυτή είναι η μόνη σωστή αντίδραση σε κάθε δράση. Έτσι η αδικία θα γίνει αφορμή τόσο αυτοδιόρθωσης , όσο και προσευχής προς το πρόσωπο που μας αδικεί...


Υ.Γ.Κλείνω με μία φράση , που μόλις διάβασα: ''Καυστήρας του Χριστού είναι ο κάθε άνθρωπος, και καυτηριάζει το πάθος μου...''

Σ.

http://apostagmatakardias.blogspot.gr/