Λίγη ώρα μετά την απελευθέρωση της πόλης από τους τζιχαντιστές, οι Σύροι στρατιώτες παίζουν μπάλα...(αμφ: Και η ζωή συνεχίζεται...)

Λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του ανθρώπου της σύγχρονης κοινωνίας. Για κάποιους ίσως να μην έχει καμία σημασία και να είναι απλά ένα... βάρβαρο άθλημα. Για τους στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Παλμύρα από τα χέρια των ισλαμοφασιστών , είναι κάτι παραπάνω και από... τη σημαντικότερη δευτερεύουσα ασχολία. Ήταν η πρώτη τους έκφραση ελευθερίας μέσα στην πόλη που κέρδισαν με κίνδυνο της ζωής τους.



Οι εικόνες από την ανάκτηση της Παλμύρας από τον κυβερνητικό στρατό της Συρίας επικέντρωσαν στην καταστροφή που υπέστησαν τα αρχαία κτίσματα, τα οποία κοσμούν για χιλιάδες χρόνια την περιοχή και αποτελούσαν σύμβολο και παγκόσμια κληρονομία για τη χώρα της Μέσης Ανατολής. Φυσικό και επόμενο ήταν, οι καταστροφές αυτές να επισκιάσουν κάθε άλλη δραστηριότητα.



Η πρώτη ελεύθερη έκφραση που επέλεξαν να εκδηλώσουν οι στρατιώτες του συριακού στρατού, ήταν να παίξουν... ποδόσφαιρο. Μετά από μέρες μάχης, αφού είχαν χάσει πολλούς συντρόφους τους, με τους κατοίκους να μαζεύουν τα συντρίμμια τους, ανάμεσα στα χαλάσματα της πόλης και των βανδαλισμών που είχαν υποστεί τα αρχαία κειμήλια στην πόλη, έξι στρατιώτες άφησαν τα όπλα και έπιασαν την... μπάλα, ξεχνώντας για λίγη ώρα όλες εκείνες τις εικόνες που θα τους στιγματίζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.



Το ποδόσφαιρο ως μέσο έκφρασης ελευθερίας, μέσα σε μία κατεστραμμένη πόλη, στην οποία λίγες ώρες νωρίτερα διεξαγόταν πόλεμος και ενώ ένα 24ωρο νωρίτερα, σε ένα άλλο γήπεδο, στο Ιράκ, κοντά στην πόλη Αλεξάνδρεια, έχασαν τη ζωή τους πάνω από 60 άνθρωποι όταν ένας έφηβος βομβιστής αυτοκτονίας ανατινάχθηκε ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές και φιλάθλους, κατά την απονομή του κυπέλλου.
 Οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Από τη μία η ελπίδα, από την άλλη ο θάνατος...

http://trelogiannis.blogspot.gr/