"αμφοτεροδέξιος":
Μας έστειλαν το μήνυμα-θαύμα,
που θα διαβάσετε...
Το παραθέτουμε αυτούσιο.
Το έγραψε ο ευγνώμων πατέρας
ενός εκ των 3 διασωθέντων φοιτητών...
Μοναδικό μας σχόλιο:
"Τις Θεός Μέγας ως ο Θεος ημων!"
"Είναι γνωστό ότι δεν χρειάζεται να δει ένα θαύμα για να πιστέψει κάποιος, αλλά χρειάζεται να πιστεύει για να δει ένα θαύμα.
Και τι είναι θαύμα; Είναι ένα σημείο.
Το σημείο συναντήσεως της ανοδικής πορείας της προσευχής μας και της καθοδικής πορείας της Χάριτος του Θεού. Ε, σε αυτό
το σημείο βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες και θα σας πω το γιατί.
Ο Ν., ο Δ. και η Μ., φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου της Μυτιλήνης,
στις 22/9/2016, αφού έδωσαν το πρωί εξετάσεις, σκέφθηκαν το απόγευμα να
πάνε για καφέ στην Πέτρα και να προσκυνήσουν την Παναγία την
Γλυκοφιλούσα. Έτσι και έγινε.
Πήγαν με το αυτοκίνητο του Ν..
Επιστρέφοντας, μέσω Λεπετύμνου,
λίγα μέτρα πριν φτάσουν επάνω από το
ομώνυμο χωριό, στα δεξιά είναι ένα εξωκλήσι και έκαναν τον σταυρό τους.
Δεν πέρασαν δευτερόλεπτα και το αυτοκίνητο άρχισε να γλιστράει, υπήρχε
γλίτσα στον δρόμο από τα πρωτοβρόχια,
δεν υπάκουγε στον οδηγό του.
Κατευθύνεται στο άνοιγμα που υπήρχε στην προστατευτική μπάρα, και αρχίζει με τούμπες να πέφτει στον γκρεμό.
Καρφώνεται σε κάποια βράχια με
την οροφή προς τα κάτω. Έχει ήδη μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα.
Τα τρία παιδιά,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ Τ Ι Π Ο Τ Α σπρώχνουν με τα χέρια τους μέσα από
τα σπασμένα τζάμια τον βράχο που έκλεινε την έξοδό τους και βγαίνουν από
τα παράθυρα του αυτοκινήτου, ανεβαίνουν στον δρόμο από ένα μονοπατάκι
που βρήκαν και αρχίζουν να καλούν σε βοήθεια.
ΑΜΕΣΑ όλοι οι κάτοικοι του χωριού Λεπέτυμνος, ακούγοντας το «μπαμ» και
το «βοήθεια» αρχίζουν να ανεβαίνουν προς τα επάνω. Λένε τα παιδιά:
«Βλέπαμε τα αυτοκίνητα σε σειρά να έρχονται και περιμέναμε».
Η βοήθεια τους ήταν ουσιαστική.
Κατέβηκαν στο αυτοκίνητο και με φακούς (είχε αρχίσει να νυχτώνει) μάζεψαν και παρέδωσαν στον οδηγό όλα τα αντικείμενα
που ήταν μέσα (από κινητά, πορτοφόλια κλπ έως και τα εργαλεία και τα χαρτιά του αυτοκινήτου).
Όταν ο γιος μου, μου τηλεφώνησε και μου ανέφερε το γεγονός, του ανέφερα
την ρήση του πνευματικού μας
«Όποιος αγαπάει τον Θεό, τον αγαπά και
αυτόν ο Θεός», για να μου απαντήσει «σήμερα το ζήσαμε αυτό».
Ήμασταν όλοι σίγουροι ότι πρόκειται για θαύμα. Την άλλη ημέρα που πήγαμε
και είδαμε το σημείο και το αυτοκίνητο, πεισθήκαμε ακόμη περισσότερο.
Αν δεν είχε βρεθεί ο βράχος, το αυτοκίνητο θα συνέχιζε ανεξέλεγκτο τις τούμπες του μέχρι το χωριό, με άγνωστα τα αποτελέσματα.
Το πώς βγήκαν τα παιδιά υγιέστατα από αυτή τη μάζα, δεν το χωράει ανθρώπου νους.
Οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ είπαν:
«τόσα χρόνια δουλεύουμε, ποτέ δεν έχει βγει
ζωντανός από τέτοιο ατύχημα».
Όλοι, οι άνθρωποι του χωριού, την ίδια ,
αλλά και την επόμενη ημέρα που ανέβηκαν στο σημείο, καθώς και περαστικοί
που σταματούσαν έντρομοι και μετά, ξαφνιασμένοι, έβλεπαν παρόντα και
υγιή τα παιδιά, αναφωνούσαν:
«είχατε Άγιο, να ανάψετε μια λαμπάδα
στον Ταξιάρχη».
Τα παιδιά έλεγαν την άλλη ημέρα:
«στο αυτοκίνητο δεν ήμασταν 3 αλλά 4! Υπήρχε και Άγιος...»
Η Μ. μου ζήτησε να πάμε να δουν τι εκκλησάκι ήταν αυτό που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πάνω και όταν πέρασαν έκαναν τον
σταυρό τους και αισθανόταν ότι αυτό τους βοήθησε πολύ. Πήγαμε. Είδαμε
ένα πολύ όμορφο, καθαρό και φροντισμένο εκκλησάκι. Ξέρετε τι μας έκανε
εντύπωση; Ότι ανάμεσα στις εικόνες, δέσποζαν 2 μεγάλες, αυτή του
Ταξιάρχη και αυτή του Αγίου Σπυρίδωνος .
Συγκινημένοι όλοι μας ευχαριστούμε τον Πανάγιο Θεό, ο οποίος, δια πρεσβειών του Ταξιάρχου Μανταμάδου, του Αγίου Σπυρίδωνος και της Παναγίας της Λεπετύμνου
(που δεσπόζει ακριβώς απέναντι από το σημείο όπου σταμάτησε η πτώση του αυτοκινήτου),
μας έδειξε ζωντανή την παρουσία Του
(παρά την αναξιότητά μας)
και μας ενδυναμώνει στην περαιτέρω ζωή μας..."
Μας έστειλαν το μήνυμα-θαύμα,
που θα διαβάσετε...
Το παραθέτουμε αυτούσιο.
Το έγραψε ο ευγνώμων πατέρας
ενός εκ των 3 διασωθέντων φοιτητών...
Μοναδικό μας σχόλιο:
"Τις Θεός Μέγας ως ο Θεος ημων!"
"Είναι γνωστό ότι δεν χρειάζεται να δει ένα θαύμα για να πιστέψει κάποιος, αλλά χρειάζεται να πιστεύει για να δει ένα θαύμα.
Και τι είναι θαύμα; Είναι ένα σημείο.
Το σημείο συναντήσεως της ανοδικής πορείας της προσευχής μας και της καθοδικής πορείας της Χάριτος του Θεού. Ε, σε αυτό
το σημείο βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες και θα σας πω το γιατί.
Ο Ν., ο Δ. και η Μ., φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου της Μυτιλήνης,
στις 22/9/2016, αφού έδωσαν το πρωί εξετάσεις, σκέφθηκαν το απόγευμα να
πάνε για καφέ στην Πέτρα και να προσκυνήσουν την Παναγία την
Γλυκοφιλούσα. Έτσι και έγινε.
Πήγαν με το αυτοκίνητο του Ν..
Επιστρέφοντας, μέσω Λεπετύμνου,
λίγα μέτρα πριν φτάσουν επάνω από το
ομώνυμο χωριό, στα δεξιά είναι ένα εξωκλήσι και έκαναν τον σταυρό τους.
Δεν πέρασαν δευτερόλεπτα και το αυτοκίνητο άρχισε να γλιστράει, υπήρχε
γλίτσα στον δρόμο από τα πρωτοβρόχια,
δεν υπάκουγε στον οδηγό του.
Κατευθύνεται στο άνοιγμα που υπήρχε στην προστατευτική μπάρα, και αρχίζει με τούμπες να πέφτει στον γκρεμό.
Καρφώνεται σε κάποια βράχια με
την οροφή προς τα κάτω. Έχει ήδη μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα.
Τα τρία παιδιά,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ Τ Ι Π Ο Τ Α σπρώχνουν με τα χέρια τους μέσα από
τα σπασμένα τζάμια τον βράχο που έκλεινε την έξοδό τους και βγαίνουν από
τα παράθυρα του αυτοκινήτου, ανεβαίνουν στον δρόμο από ένα μονοπατάκι
που βρήκαν και αρχίζουν να καλούν σε βοήθεια.
ΑΜΕΣΑ όλοι οι κάτοικοι του χωριού Λεπέτυμνος, ακούγοντας το «μπαμ» και
το «βοήθεια» αρχίζουν να ανεβαίνουν προς τα επάνω. Λένε τα παιδιά:
«Βλέπαμε τα αυτοκίνητα σε σειρά να έρχονται και περιμέναμε».
Η βοήθεια τους ήταν ουσιαστική.
Κατέβηκαν στο αυτοκίνητο και με φακούς (είχε αρχίσει να νυχτώνει) μάζεψαν και παρέδωσαν στον οδηγό όλα τα αντικείμενα
που ήταν μέσα (από κινητά, πορτοφόλια κλπ έως και τα εργαλεία και τα χαρτιά του αυτοκινήτου).
Όταν ο γιος μου, μου τηλεφώνησε και μου ανέφερε το γεγονός, του ανέφερα
την ρήση του πνευματικού μας
«Όποιος αγαπάει τον Θεό, τον αγαπά και
αυτόν ο Θεός», για να μου απαντήσει «σήμερα το ζήσαμε αυτό».
Ήμασταν όλοι σίγουροι ότι πρόκειται για θαύμα. Την άλλη ημέρα που πήγαμε
και είδαμε το σημείο και το αυτοκίνητο, πεισθήκαμε ακόμη περισσότερο.
Αν δεν είχε βρεθεί ο βράχος, το αυτοκίνητο θα συνέχιζε ανεξέλεγκτο τις τούμπες του μέχρι το χωριό, με άγνωστα τα αποτελέσματα.
Το πώς βγήκαν τα παιδιά υγιέστατα από αυτή τη μάζα, δεν το χωράει ανθρώπου νους.
Οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ είπαν:
«τόσα χρόνια δουλεύουμε, ποτέ δεν έχει βγει
ζωντανός από τέτοιο ατύχημα».
Όλοι, οι άνθρωποι του χωριού, την ίδια ,
αλλά και την επόμενη ημέρα που ανέβηκαν στο σημείο, καθώς και περαστικοί
που σταματούσαν έντρομοι και μετά, ξαφνιασμένοι, έβλεπαν παρόντα και
υγιή τα παιδιά, αναφωνούσαν:
«είχατε Άγιο, να ανάψετε μια λαμπάδα
στον Ταξιάρχη».
Τα παιδιά έλεγαν την άλλη ημέρα:
«στο αυτοκίνητο δεν ήμασταν 3 αλλά 4! Υπήρχε και Άγιος...»
Η Μ. μου ζήτησε να πάμε να δουν τι εκκλησάκι ήταν αυτό που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πάνω και όταν πέρασαν έκαναν τον
σταυρό τους και αισθανόταν ότι αυτό τους βοήθησε πολύ. Πήγαμε. Είδαμε
ένα πολύ όμορφο, καθαρό και φροντισμένο εκκλησάκι. Ξέρετε τι μας έκανε
εντύπωση; Ότι ανάμεσα στις εικόνες, δέσποζαν 2 μεγάλες, αυτή του
Ταξιάρχη και αυτή του Αγίου Σπυρίδωνος .
Συγκινημένοι όλοι μας ευχαριστούμε τον Πανάγιο Θεό, ο οποίος, δια πρεσβειών του Ταξιάρχου Μανταμάδου, του Αγίου Σπυρίδωνος και της Παναγίας της Λεπετύμνου
(που δεσπόζει ακριβώς απέναντι από το σημείο όπου σταμάτησε η πτώση του αυτοκινήτου),
μας έδειξε ζωντανή την παρουσία Του
(παρά την αναξιότητά μας)
και μας ενδυναμώνει στην περαιτέρω ζωή μας..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου