(Σχ."αμφ.":
Σα να τα΄χει γράψει για μένα η φιλενάδα μου,
η Ευανθία,που,παρότι συνήθως "ένοχος"...,
απολογούμαι συνεχώς...
Δεν πιστεύω & για σένα...)
"Όπως έλεγα τις προάλλες και κάπου, θεωρώ αυτονόητο
πως οι άνθρωποι λογαριάζουμε μόνο τις κρίσεις προσώπων
που είτε αγαπάμε είτε φοβούμαστε.
Όταν κάποιος, μας κριτικάρει,
ενώ συναισθηματικά μάς είναι αδιάφορος,
η κακή του γνώμη, γλιστράει σιωπηλά από πάνω μας,
και πέφτει στο χώμα της λήθης, αφήνοντάς μας, αδιάβροχους.
Βρίσκω χαριτωμένο ως ευφυολόγημα, το ρητό κάποιου σοφού ή λογοτέχνη
(δεν θυμούμαι ακριβώς, τίνος) που συμβουλεύει
να μην απολογούμαστε γενικώς, επειδή...
οι φίλοι μας δεν το χρειάζονται και οι εχθροί μας
δεν θα μας πιστέψουν,
ωστόσο, σε περιπτώσεις παρεξηγήσεως
μεταξύ φίλων, μια καλή, προφορική, διεξοδική συζήτηση
θα δρούσε ίσως θεραπευτικά
και θα επούλωνε με τον γλυκό λόγο
τής ειλικρινούς συνεξήγησης και συγνώμης,
το ψυχικό τραύμα, όπου έχει προκύψει..."
Ευανθία η Σαλογραία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου