Μας είχε συνέχεια στην προσευχή της με σειρά.Μας το θύμιζε πάντα,κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο.
"Έχω τον Αναστάσιο ( τον επίσκοπο Αλβανίας)τον Γέροντα,και μετά εσάς.
Είμαι μάνα .Σας αγαπώ και σας σταυρώνω."
Τη Γαλάτεια δεν μπορούσες να μην την συμπαθήσεις.Είχε εκείνο που σε κρατούσε κοντά της βρέξει,χιονίσει.Σε έβλεπε και σε διάβαζε.Εκείνη χρόνια στο χωράφι του Χριστού ,είχε δουλέψει με μεγάλα πρόσωπα και είχε περγαμηνές .
Μετά γεννήθηκε από τον Γέροντα (τον πρώην Πειραιώς π.Καλλίνικο )και τον π.Ιγνάτιο (τον νυν επίσκοπο Δημητριάδος)η Πειραική Εκκλησία.Και βρεθήκανε μεγάλοι άνθρωποι αναμεταξύ μας.Ήτανε ο δάσκαλος Σαράντος Καργάκος,ο γιατρός ο Αθανάσιος Αβραμίδης ,ήτανε πολλοί.
Στους μεγάλους ανάμεσα και η Γαλάτεια.Ήτανε κι ο Γιώργος ο Σουρέλης ,ο άνδρας της τότε μαζί.Μορφή βιβλική με γένια και μαλλιά σαν τον Μωυσή.Εκείνος δεν μιλούσε πολύ ,μα όποτε μιλούσε έκανε εντύπωση.
Η Γαλάτεια πάλι ήτανε άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου