~ Συναντάς πάνω σε κάποια περάσματα της ζωής σου κάποιες ψυχές...
Με σταυρούς δύσκολους, μα μ΄αλλιώτικη πίστη ζυμωμένους...
Κι εκείνο που΄χεις στο μυαλό, σου΄ρχεται ασυλλόγιστα
(κι ας σε πάρουν για τρελό οι διπλανοί στο τρένο...)
να το φωνάξεις:
- "Κλείσ΄το πια το ρημάδι! Και μην ξαναπαραπονεθείς για τίποτα! Κλείσ΄το..."
ΥΓ. "αμφ.":
Τι ψυχές κρατάς κρυμμένες εκεί έξω,
Χριστέ μου!!!
(ευγνωμόνως αφιερωμένο σε 2 "περιστέρια"...Ποιος έλεγε, να δεις, για "γυναικείες υπομονές"; Εδώ το ΄χω...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου