- "Κλείσ΄το πια το ρημάδι! Και μην ξαναπαραπονεθείς για τίποτα! Κλείσ΄το..."

~ Συναντάς πάνω σε κάποια περάσματα της ζωής σου κάποιες ψυχές...
Με σταυρούς δύσκολους, μα μ΄αλλιώτικη πίστη ζυμωμένους...
Κι εκείνο που΄χεις στο μυαλό, σου΄ρχεται ασυλλόγιστα
(κι ας σε πάρουν για τρελό οι διπλανοί στο τρένο...) 
να το φωνάξεις:

- "Κλείσ΄το πια το ρημάδι! Και μην ξαναπαραπονεθείς για τίποτα! Κλείσ΄το..."

ΥΓ. "αμφ.":
Τι ψυχές κρατάς κρυμμένες εκεί έξω, 
Χριστέ μου!!! 

(ευγνωμόνως αφιερωμένο σε 2 "περιστέρια"...Ποιος έλεγε, να δεις, για "γυναικείες υπομονές"; Εδώ το ΄χω...)