Αναμένοντας την παρουσίαση του βιβλίου ...

Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου

Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες μετά τη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού και υπό την εξουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χύθηκε αφθονο το αίμα αθώων ανθρώπων νεαρής κυρίως ηλικίας, που ήταν όμως αρκετό για να στερεώσει στην πίστη ολόκληρο σχεδόν τον τότε, αλλά και τον μετέπειτα κόσμο.
Για πρώτη φορά μια θρησκεία κατακτούσε τους ανθρώπους μέσω ενός πρωτόγνωρου δρόμου αγάπης και θυσίας. Με έναν αιματηρό για τους Χριστιανούς τρόπο, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μεταμορφώθηκε από άγριο θηρίο σε μια επικράτεια ειρήνης για πολλά χρόνια. Οι καρδιές των ανθρώπων αλλοιώθηκαν, μαλάκωσαν και ανανεώθηκαν.
Τα φρικτά θεάματα κάτω από την ανοχή και το βλέμμα της δημόσιας θέας σταμάτησαν μέσα στα αμφιθέατρα και στη θέση των παλαιών ναών όπου στους βωμούς τους χύνονταν ακόμη και ανθρώπινο αίμα, ορθώθηκαν Εκκλησίες στο όνομα του Τριαδικού Θεού.Οι άνθρωποι αλλάζοντας τις καρδιές τους άλλαζαν και την λατρεία τους αφού όταν ένα σπίτι έχει θεμέλια σαθρά κάποτε θα πέσει και στη θέση του θα φτιαχτεί εκείνο το οποίο ο άνθρωπος έχει πραγματική ανάγκη...
Ήταν τότε που κατά τη γνώμη μου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη πνευματική αλλαγή προς το καλό που έγινε ποτέ στην ανθρωπότητα. Αμέσως μετά από τη θυσία του Θεανθρώπου εκατομμύρια Μάρτυρες ακολούθησαν το δρόμο Του και χωρίς να σηκώσουν στα χέρια τους σπαθί ή δόρυ, κρατώντας σαν όπλο μόνο τη γλώσσα της Αγάπης, έχυσαν το αίμα τους ο ένας μετά τον άλλο οικειοθελώς, παραδίδοντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή σαν μια διαχρονική μαρτυρία της Πίστης. η ανθρώπινη κακία που ορθώθηκε εναντίον τους ιδιαίτερα τα χρόνια εκείνα, έφερε μόνο ως αποτέλεσμα να αφοπλιστούν στο τέλος ολοκληρωτικά τα οπλισμένα χέρια.

{Από αυτό το σημείο κι έπειτα η περιγραφή είναι δική της γραφή σύμφωνα με τις εμπειρίες και τον τρόπο έκφρασής της.}
"Κι ενώ ήμασταν ακόμη κρατούμενοι ο πατέρας μου απ' την αγάπη του για μένα προσπάθησε να μου αλλάξει γνώμη. «Πατέρα» είπα εγώ, «βλέπεις εκείνη τη στάμνα;» «Ναι, τη βλέπω», είπε. Και του είπα: «Θα μπορούσα να την ονομάσω αλλιώς;» «Όχι» μου λέει. «Έτσι κι εγώ. Δεν μπορώ να αποκαλέσω τον εαυτό μου με άλλο όνομα από αυτό που είμαι. Χριστιανή.» Ο πατέρας μου εξοργίστηκε τόσο πολύ με τη λέξη Χριστιανή που χήμιξε πάνω μου για να μου βγάλει τα μάτια. Αμέσως μετά βγήκε έξω ουρλιάζοντας νικημένος απ' τις παγίδες του διαβόλου. Τις επόμενες μέρες δεν τον είδα καθόλου και ευχαρίστησα τον Θεό γι' αυτό. Η απουσία του ήταν για μένα ανακούφιση."

Η Αγία Περπέτουα
& οι συν αυτή μαρτυρήσαντες
Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου
της Αναστασίας Σουσώνη

http://logosfotos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_0.html