Τελικά δεν σώζουν η προσωπική μας καταξίωση,
οι σπουδαίες ίσως ικανότητές μας και η ψευδαίσθηση της αυτοϊκανοποίησης,
παρά η υγιής αυτοσυνειδησία και αυτοκριτική,
η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας,
η προσευχή και η συγνώμη που ζητάμε,
το απύθμενο έλεος του Θεού.
Τέτοιου είδους θεραπευμένη συνείδηση,
όταν ομολογείται και φανερώνεται στην πράξη, αγαπά ο Θεός,
και παρέχει την εύνοιά Του και την απόλαυση των άνωθεν δωρεών,
διότι δια της θείας δυνάμεως και αγαθότητας μετατρέπει με την μετάνοια και εξομολόγηση το πονηρό σε αγαθό,
την κακία σε αρετή,
και το ευτελές σε πνευματική αξία...
Nota Haras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου