~ "Και όταν έχεις την τύχη να γνωρίσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, σταματάς για λίγο, μεθάς από χαρά, και σιωπηλά δοξάζεις το Δημιουργό..."

~ Σχόλιο "αμφοτεροδέξιου":
Η χαρισματική περιγραφή της Eleni Michael, σαν να γράφτηκε για το αγαπημένο ζευγάρι, που γνώρισα χθες χάριν αυτού του ιστολογίου κάτω από την Ακρόπολη...
Τεράστια ανάσα να μοιράζεσαι τον αγιασμένο ελληνικό αέρα με τέτοιας ποιότητας (ξενιτεμένους...) συμπατριώτες σου!
(Τελευταία, μου "συμβαίνει" συχνά...
Για τι να μας προετοιμάζει Ο Θεός;;;)
Στους γονείς του μικρού (και άρτι βαπτισθέντος...) Παναγιωτάκη, λοιπόν...

Υπάρχουν άνθρωποι στέρεοι σαν τη γη, γλυκείς και μαλακοί σαν τη βροχή, απέραντοι σαν τη θάλασσα, δυνατοί σαν τον άνεμο.
Είναι ανάμεσά μας, αλλά σαν ακατέργαστα διαμάντια, σπάνια τους πιάνει το μάτι. 
Χρειάζεται έρευνα, παρατήρηση, ανασκαφή για να τους συναντήσεις.
Και όταν έχεις την τύχη να γνωρίσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, σταματάς για λίγο, μεθάς από χαρά, και σιωπηλά δοξάζεις το Δημιουργό.
Ο Θεός φαίνεται σε τέτοιους ανθρώπους, είναι το χνάρι Του, το αποτύπωμα. 
Αλλά αν έχεις το σωστό βλέμμα, τον διακρίνεις σε κάθε άνθρωπο. Και τότε σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζεις το σημάδι του Θεού, και γεμίζει ομορφιά ο κόσμος...

(το "ευγνώμων" κειμενάκι ανήκει στην Eleni Michael)