Κάποτε ενώ συμμετείχε στη θ.Λειτουργία στην Λαύρα , ένιωσε στο "Σε υμνούμεν" υπερβολική κατάνυξη και αισθάνθηκε εσωτερική πληροφορία ότι πρέπει να ακολουθεί την Εκκλησία και όχι όπως μέχρι τότε νόμιζε , τους ζηλωτές .
Οριστικά και αμετάκλητα εγκατέλειψε τον ζηλωτισμό το έτος 1955 . Διηγήθηκε σχετικά στον κονακτσή του Διονυσίου Βησσαρίωνα.
"Θα σου πω την ιστορία μου . Εγώ από σήμερα αλλάζω δε θα είμαι πια ζηλωτής.
Έβλεπα ότι ο νους μου δεν ήταν καθαρός...
Η προσευχή μου ήταν θολή και συλλογιζόμουν "τι έχω"; " τι με βλάπτει";
Σκέφτηκα να πάω μια μέρα να παρακολουθήσω μια Λειτουργία σε αυτούς
που μνημονεύουν.
Πήγα Σταυρονικήτα και λειτουργήθηκα σήμερα.
Εφημέριος ήταν ο παπά-Ευθύμιος ο Πνευματικός . ...
Μόλις άκουσα τη Λειτουργία κάτι έγινε σε μένα...
Καθάρισε ο νούς μου!
Οπότε από δω και πέρα δε θα ξαναπάω στους ζηλωτές.
'Ημουν σε πλάνη και δεν το καταλάβαινα. Τώρα όμως το κατάλαβα..."
'Αφησε μεν ο γέρω Γαβριήλ τον μωρό και "ού κατ' επίγνωσιν" ζήλο και κράτησε τον ζήλο για τα θέματα της πίστεως και της παραδόσεως...
Ασκητής Γαβριήλ Καρουλιώτης.
(Φανούρης Μοσκιού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου