~ Εν τω μεταξύ, κάπου στην Αφρική: Είναι ένας παπάς ντόπιος, ο οποίος γυρνάει από χωριό σε χωριό για να τελέσει την θεία λειτουργία...

--Κάποια απ'αυτές τις μέρες ξέχασε να πάρει μαζί του νάμα και πού να το βρει μέσα στην ζούγκλα...
Σκέφτηκε λοιπόν, εντελώς αυθόρμητα πώς ο Χριστός έκανε το νερό κρασί και άρα για χάρη του μικρού ποιμνίου Του, θα μπορούσε να το κάνει και πάλι. 
--Και τέλεσε την προσκομιδή με ύδωρ... 
--Και την ώρα του καθαγιασμού
βρήκε κρασί μέσα στο Ποτήριο
και το θεώρησε φυσικό
και με αυτό κοινώνησε τον κόσμο
και όλα τα γύρω χωριά...

--Από τότε, σκεφτόμενος
πολύ απλοϊκά πώς δεν χρειάζοταν πλέον κρασί, έκανε το ίδιο σε κάθε θεία λειτουργία και το θαύμα επαναλαμβανόταν κάθε φορά.
--Ώσπου κάποια στιγμή
το εξομολογείται εν αφελότητι καρδίας στον επίσκοπο, θεωρώντας πώς κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσικό να συμβαίνει σε κάθε ιερέα.
--Ο επίσκοπος θαύμασε,
αλλά για να μην τον σκανδαλίσει
και να μην βάλει πρόσκομμα στην απλότητα του, τον επιτίμησε
και του είπε να χρησιμοποιεί πάντα κρασί από δω και μπρός...
--Και αυτός το δέχτηκε σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα το έκτακτο...

--Βέβαια, η ιστορία έγινε γνωστη.
-- Την μοιράστηκε μαζί μου, αξιόπιστο πρόσωπο.

π.Panteleimon Krouskos